فرید اصغریان

تولیت آستان قدس رضوی گفت: مهم‌ترین دستاورد حمله رژیم اشغالگر قدس به ایران، افزایش همبستگی ملی ما بود. همه کسانی که دل در گرو ایران داشتند، با همه سلایق سیاسی و رفتاری و مذهبی و دینی پای کار ایران آمدند و تمام جریان‌های سیاسی و مردمی پشت نیروهای مسلح قرار گرفتند و از آن‌ها حمایت کردند.

«به نام نازنین» قصه کودکانی است که در حملات تروریستی رژیم کودک کش صهیونیستی به ایران قربانی شدند.

مردم مشهد امشب یکشنبه یکم تیر ۱۴۰۴ در میدان بیت المقدس در اعتراض به حمله نظامی آمریکا به ایران تجمع کردند و این اقدام ناقض قوانین بین المللی را محکوم کردند.

موکب حضرت خدیجه سلام الله علیها در خیابان کوهسنگی مشهد از عید سعید غدیر تاکنون مشغول خدمت رسانی به زائران و مجاوران حریم امن رضوی هستند. مهمانان این موکب از تقابل با دشمن صهیونیست می‌گویند.

اجتماع مردم مشهد در محکومیت حمله وحشیانه اسرائیل به ایران را ببینید.

نمایشگاه قاب خاکستری تا ۲۲ خرداد در موزه سفلی گلستانه مشهد برپاست. بازدید برای عموم آزاد است.

در راستای اجرای کلان‌پروژه‌های ترافیکی مشهد، مدل تردد در بزرگراه پیامبر اعظم (ص) به‌زودی دچار تغییرات بنیادین خواهد شد. به گفته‌ی معاون عمران، حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری مشهد، در این طرح، شش پل جدید در فاصله بین بزرگراه هاشمی‌رفسنجانی تا شهرک صنعتی یا بولوار شاهنامه احداث می‌شود.

شهردار مشهد مقدس گفت: معراج شهدا به عنوان یکی از کارویژه‌های خاص مدیریت شهری، قبل از برگزاری کنگره بزرگداشت ۱۸ هزار شهید استان، به بهره‌برداری خواهد رسید.

نمایش «خانم و آقای پاواروتی» به کارگردانی محمدحسین اتحادیان‌مقدم در پردیس تئاتر مستقل روی صحنه می‌رود. کافه‌شهر در گفت‌وگو با محمدحسین اتحادیان‌مقدم، مریم حیدری، مهدی فروزنده و محمدرضا فولادی از لایه‌های پنهان این اثر نمایشی پرده برداشت.

بعضی گفت‌وگوها مثل قدم‌زدن تو ذهن آدم‌هاست؛ بدون خط‌کش، بدون دکور. نه دنبال تعریف و تمجیدیم، نه دنبال مخالفت. فقط می‌خوایم بشنویم، کشف کنیم، و گاهی سوال‌هایی بپرسیم که شاید هیچ‌وقت فرصت گفته شدن نداشتن. تو گفت‌وگوی ۳۶۰ این قسمت، نشستیم به حرف با مصطفی نصیری؛ نویسنده و کارگردانی که تئاتر براش فقط یک اجرا نیست، یه زیستنِ تمام‌عیاره. از روزهایی گفت که فیلم‌تئاترهای شبکه ۴ درِ این دنیا رو به روش باز کردن. از مسیری که از همون اول معلوم بود: پشت صحنه، نه جلوی نور. اما مهم‌تر از همه، از باوری گفت که تئاتر از همه‌چی بیشتر شبیه زندگیه چون پایان داره. چون چیزی ازش نمی‌مونه، جز خاطره‌ی همون شب، همون لحظه... همراه ما باشین، شاید این بار، زندگی رو از زاویه‌ی تازه‌ای بشنویم.

نمایش «گالری نقاشی» به کارگردانی مهیار اسماعیلی در پردیس تئاتر مستقل روی صحنه می‌رود. کافه‌شهر در گفت‌وگو با مهیار اسماعیلی، امیر زارع ، سپهر شیرازیان و آیدا منعمی از لایه‌های پنهان این اثر نمایشی پرده برداشت.

در کافه‌شهر حرف هنرمندان را منعکس کرده‌ایم که در صفِ ساخت، در صفِ حمایت، در صفِ شنیده شدن مانده‌اند و حتی اگر خسته باشند، دلشان برای تئاتر و مشهد می‌تپد.

نمایش «بلوف‌زودرس» به کارگردانی عرفان شیرنگی و تهیه‌کنندگی محمد سلیمانی پردیس تئاتر مستقل روی صحنه می‌رود. کافه‌شهر در گفت‌وگو با عرفان شیرنگی، مجتبی کیمیایی، مهسا ستوده‌نژاد، حسین دیسفانی، محمد سلیمانی و منصوره داوری‌نژاد از لایه‌های پنهان این اثر نمایشی پرده برداشت.

«باره»، «بارو» یا «شهربند»، همگی نام‌دیواری است که صد‌ها سال، چون ماری عظیم‌الجثه، دورتادور شهر تابران توس چنبره زده و از این شهر باستانی، چون گنجی گرانبها محافظت می‌کند. اما دیواری که از سه حمله خانمان برانداز جان سالم به در برده، حالا حال‌وروزش نزار است و از هر زمانی بیشتر به تیمار و نگهداری نیاز دارد. «باره» و «ارگ» تنها بقایای باقی‌مانده از شهر تابران است که الگویش میراثی گرانبها از سبک معماری شهر‌های قرون وسطایی ایران است. این عرصه ۲۴ تیر سال ۱۳۷۵ در فهرست آثار ملی ثبت شد. اما اقدامی که شایسته حفظ یک اثر ملی است در حقش ادا نشد.

نمایش «اکوئوس» به کارگردانی حمیدرضا آزادفر در تماشاخانه استاد نوری روی صحنه می‌رود. کافه‌شهر در گفت‌وگو با حمیدرضا آزادفر، میترا محمدیان، سید محمد سادات، ساندرا یحیی زاده علی نوروزیان از لایه‌های پنهان این اثر نمایشی پرده برداشت.

در اینجا نه تخت رستمی در کار بود و نه آرامگاه سامی، اما صدای قصه از دل سالن طنین انداخت. درسا نکوئی، نقال جوان، امروز روایت زال و رودابه را زنده کرد؛ بی‌نیاز از اغراق و نمایش‌های پرزرق‌وبرق، تنها با کلام. کلامی برخاسته از شاهنامه، از دل سال‌ها روایت، و از زبانی که فردوسی آرزو داشت زنده بماند. در «کافه شهر» نشستیم و گوش سپردیم به نقالی؛ به احترام زبانی که از عشق گفت، از جنگ، از رنج مادران، و به افتخار مردی که سخنانش پس از هزار سال، همچنان تازه است. اگر زمان داری، این ۱۵ دقیقه را از خودت دریغ نکن. شاید روایت، چیزی باشد که امروز بیش از هر زمان دیگری به آن نیاز داریم.

در «۳۶۰ درجه» این بار از پشت لنز به دنیا نگاه کردیم؛ جایی که هر فریم، یک روایت دارد و هر شاتر، ردّی از لحظه‌ای است که دیگر هیچ‌وقت تکرار نمی‌شود. در قسمت دوم، علی حسینیان برای ما از عکسی گفت که خودش هم نمی‌دانست ثبت شده است یا نه. فقط فرصت کرد دکمه شاتر را بزند؛ بدون نورسنجی، بدون برنامه‌ریزی. بعدتر، وقتی تصویر را دید، باورش نمی‌شد: کبوتر سفیدی که روی سر یک زائر نشسته، دست‌هایی در اطراف، و نوری که انگار خودش راهش را پیدا کرده بود. برای بعضی‌ها یک عکس فقط یک تصویر ثبت‌شده‌ است، اما برای بعضی دیگر، یک جور رسیدن به معناست؛ همای سعادت، نذر، برکت… فقط اگر چشم ببیند. با ما همراه باشید، چون این مسیر قرار است از نگاه هر هنرمند، یک تکه از زندگی را نشونمان بدهد.

ما در کافه‌شهر دنبال گفت‌وگوهایی هستیم که از جنس واژه‌های آماده نباشند؛ روایت‌هایی می‌خواهیم که از دل زندگی بیرون بیایند، صادق باشند و بی‌ژست‌؛ برای همین، «۳۶۰ درجه» را راه انداختیم تا در یک چرخش کامل دور هنرمند بتوانیم خودِ واقعی‌اش را از همه زاویه‌ها ببینیم و بشنویم. در قسمت اول این مسیر، می‌رویم سراغ آرمان صفری، بازیگر تئاتر مشهد؛ او از روزی برایمان می‌گوید که با چهار تا آب معدنی توانست استرس اولین اجرایش را کنترل کند؛ از عشق به گروه، از «دریاچه قو»یی که مثل بچه رشد کرد و از سینمایی که هنوز برایش زنده‌ است.

بعضی صدا‌ها حرمان و حسرت و نبودن را یکهو به حاشیه می‌کِشد و می‌کُشد. بعضی صدا‌ها همین که بلند می‌شود، شنونده را زمین‌گیر می‌کند و میدانگاهی وسیعی می‌سازد از خاطره‌های شیرین. آدم با بعضی صدا‌ها بیشتر صمیمی است؛ چون شنیدنشان تسکین‌دهنده است و به ضمادی شفابخش می‌ماند. حرم امام‌رضا (ع) چند‌صدای ماندگار دارد که برای خیلی‌ها حکم تشرف را دارند.

نمایش «سندروم پای بی‌قرار» به کارگردانی عبدالله برجسته در تماشاخانه کربن روی صحنه می‌رود. کافه‌شهر در گفت‌و‌گو با عبدالله برجسته، مسعود عقلی، منا بارانی و محمدرضا لبیب، به کاوش در لایه‌های پنهان نمایش «سندروم پای بی‌قرار» پرداخت.