مرگ ققنوس در غربت | درباره دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن

عروجی | شهرآرانیوز؛ این بار خبر درگذشت دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن درست از آب درآمد. سال گذشته رسانه‌ها از درگذشت این ادیب ایران دوست خبر دادند که همسرش آن را تکذیب کرد؛ ولی او این بار آن را اعلام و تأیید کرد. دکتر ندوشن با آنکه دانش آموخته رشته حقوق بین الملل از سوربن فرانسه بود و سال‌ها مدرس درس حقوق، اما آوازه شهرتش به سبب پژوهشگری او در احوالات فرهنگی و اجتماعی ایرانیان بود و پیدا کردن راهی برای بهبود اوضاع اخلاقی و فرهنگی جامعه.

او حتی در بازگشت به وطن، قاضی دادگستری هم شد، اما عمر و زندگی خود را یک سر وقف زبان و ادب پارسی و ایران کرد. دکتر ندوشن از اواسط دهه ۲۰ به تهران می‌آید و سپس برای تحصیل به فرانسه می‌رود. در ویدیو‌ها و گفتگو‌های مختلف مدام از عشق و علاقه اش به ایران حرف می‌زند و نگران میراثی است که رو به فراموشی می‌گذارد.

این استاد پیشین دانشگاه تهران علاوه بر دروس حقوقی به تدریس نقد ادبی، سخن سنجی و ادبیات تطبیقی در آثار علمی و ادبی ایران و ترجمه آثار نویسندگان جهان پرداخت و آثارش به صورت کتاب در بیش از ۵۰ جلد در حوزه‌های گوناگون اعم از ادبی، فرهنگی و اجتماعی به چاپ رسیده است. کتاب چهار جلدی «روزها» را می‌توان مشهورترین و بهترین کتاب استاد ندوشن به شمار آورد که نثری شیرین و دل انگیز دارد و البته بسیار آموزنده برای آن‌ها که فارسی نویسی و درست نویسی برایشان اهمیت دارد.

غلامعلی دهقان، استاد تاریخ، بعد از مرگ محمدعلی اسلامی ندوشن در یادداشتی نوشت: «برای اولین بار در آثار ایشان تشبیه ایران به ققنوس را دیدم و چه تعبیر درستی. ققنوس پرنده افسانه‌ای است که اگر گرفتار آتش هم شود، باز هم از خاکسترش ققنوسی برمی خیزد و این، حکایت ما در این تاریخ پرفرازونشیب بوده است.»

ندوشن در گفت وگویی جوان‌های ایران را خطاب قرار می‌دهد و می‌گوید: «و، اما فرهنگ، که طی این پنجاه سال همواره حرفش را به میان آورده ام، اهمیتش در آن است که یک کشور باید با مردمش به راه برده شود، و مردم باید با فرهنگشان به راه برده شوند. اگر یکی بلنگد، دیگری هم می‌لنگد، و آنگاه به قول سعدی: راهی به سوی عاقبت خیر می‌برد / راهی به سوء عاقبت، اکنون مخیری»

خبرگزاری ایسنا به نقل از خانم شیرین بیانی نوشته: «محمدعلی عمری را با عزت و خوبی و راحتی طی کرد و با همان آرامش هم دنیا را ترک کرد.» این چهره فرهیخته در همان کانادا به خاک سپرده می‌شود و به گفته همسرش به صورت امانت.