روز زیارتی امام رضا(ع) و زیباترین دعایی که باید خواند

به گزارش شهرآرانیوز؛ روز زیارتی مخصوص حضرت رضاست. عاشقان به حضور می‌رسند و مرا، اما حکم عشق است که کلمات عاشق شده ام را به حضور بفرستم. آنان هزار لایق ترند به زیارت تا من. منی که آسیمه سرم و از عصیان لبریز. کلماتم، اما لشکر عشق اند، جانشان به زیارت گره خورده است پس بگذار قلم برود و کلمات، حرف به حرف از پی آن بروند و من بمانم، چون پدری که پسرانش را به آوردگاه شهود می‌فرستد. من هیچ، من سکوت، من تماشا و این قلم و کلماتی که بی تاب تغزل اند.

بهشت می‌بارد بر خاک و خدا در جان آدم‌ها ترجمه می‌شود و عشق، حکم به غزل سرایی می‌دهد در شکوه روز زیارتی حضرت ارباب که به خط سبز بر تقدیر زمینیان، تحریر یافته است. آی! خبر کنید همه خداباوران خاک را که سر به افلاک بردارند در شکوه عشقی که در زیارت خاصه، جان‌ها را، چون چشمه به جوش می‌آورد و، چون کاریز در دل زمان جاری می‌کند و حروف را بی اختیار به سماع وامی دارد. ا… اکبر عجب جانی یافته است جهان در این ازدحام ملائک که زمین را بال در بال در می‌نوردند.

آی! خبر کنید به هر که این کلمات را می‌خواند که این من نیستم که می‌نویسم. این را دوست خود بر قلم جاری می‌کند و من بسان همان زمینی هستم که کاریز از آن می‌گذرد. همان برکه‌ای هستم که به برکت باران جان یافته است. همان واحه‌ای هستم که سبز شده است. هر چه هست خود اوست. من جز «نیست» هیچ نیستم. پس به حساب من نگذارید ملکوت جاری شده در کلمات را.

من یک زخمی بر زمین افتاده ام در کانون نور. این نور است که همه عالم را به کانون روشنی تبدیل کرده و مشهد را به پهنه همه جغرافیا، توسعه داده است تا هر کس هر جا هست، بر خیزد و دست به سینه بگذارد و لب هایش را به «السلام علیک یا ابالحسن، یا علی بن موسی الرضا (ع)»، تبرک بخشد که همین سلام که حتما به جواب می‌رسد برکت می‌شود برای زندگی.

ندیده اید زندگی باورمندان به لطف حضرت رضا (ع) را؟ ندیده اید زیست عاشقانه آنانی را که در عالم جز امام رضا (ع) نمی‌بینند؟ سرشار رضایند و دلشان پر از عطر حرم است. عطری که بهشت را به یاد می‌آورد.

حالا که روز زیارتی حضرت عشق است و قلم و کلمات، حروف کشان به زیارت رفته اند من، چون جامانده‌ای از قبیله بگویم، حرم عشق تا همه دل‌های عاشق کشیده شده است. بگویم، حتی اگر کوه‌ها میان آنجا که هستند و مشهد به فاصله برخیزند.

حتی اگر رنگ کاشی‌های حرم در نگاهشان ننشیند و آینه بندان شبستان ها، تصویرشان را به بی نهایت ترجمه نکند. باز می‌توانند زائر باشند. تکه‌ای آینه بردارند، در آن حرم را خواهند دید که در دلشان نقاشی شده است.

می‌توانند از همان جا، از «بست»‌ها بگذرند و سلام گویان، روز را در شبستان‌های خورشید، زانو بر زمین گذاشته ببینند و نور را تجربه‌ای نو کنند. روز زیارتی حضرت رضاست. به زیارت برویم و دعا کنیم «رضا» حال همه مردمان جهان شود و جهان به انوار رضوی چنان روشن شود که هیچ شیطانی نتواند در تاریکی، راهزن ایمان مردمان شود. دعا کنیم زیبایی، نان سفره مردم شود تا به ایمان برخیزند به تکبیره الاحرامی که دست هاشان را بالامی برد برای قامت بستن نماز. ا...  اکبر، بسم ا... الرحمن الرحیم...