بمبئی‌چی؛ مرد آهنین ورزش خراسان بزرگ

به گزارش شهرآرانیوز؛ قدمت ورزش نوین در خراسان به اواخر قرن ۱۳ خورشیدی برمی گردد. در حدود ۱۲۰ سالی که از اولین نشانه‌های بروز ورزش‌های نوین در مشهد می‌گذرد، صد‌ها ورزشکار در رشته‌های مختلف افتخارآفرینی کرده اند. نام‌هایی که برخی از آن‌ها نه تنها در تاریخ ورزش خراسان، بلکه در پهنه ورزش ایران ماندگار شده اند. آنچه در ادامه می‌خوانید، معرفی یکی از این صد‌ها بزرگ ورزش خراسان است که به همت و تلاش ستودنی حسن باغبان در سه جلد کتاب ارزشمند دایرةالمعارف نامداران ورزش خراسان گردآوری و تدوین شده است.

بیست‌ونهم دی سال ۱۳۰۱ در محله سرشور مشهد دیده به جهان گشود. شانزده سال بیشتر نداشت که برای ادامه تحصیل به تهران رفت و در دانشسرای تربیت‌بدنی تهران تحصیل را به پایان رساند. در سال ۱۳۲۳ به مشهد بازگشت و به‌عنوان دبیر ورزش دبیرستان فردوسی مشهد به آنجا انتقال یافت و مسئولیت تربیت‌بدنی دانشگاه به او محول شد.

حسین سال ۱۳۴۰ زندگی مشترکش را پایه‌ریزی کرد و نتیجه آن چهار دختر و یک پسر است. سال ۱۳۵۸ به افتخار بازنشستگی رسید و با عنوان مدرس دانشگاه فردوسی به خدماتش ادامه داد. حسین ورزش را از دوره دبیرستان آغاز کرد و ابتدا درون دروازه فوتبال ایستاد. تابستان سال ۱۳۲۸ پنج موتورسوار (یک ایرانی، یک ترک و سه فرانسوی) که به دهلی می‌رفتند، به مشهد وارد شدند و حسین از سوی اداره فرهنگ (آموزش‌وپرورش) مأموریت یافت تا راهنمای آنان باشد. او بار‌ها با خود فکر کرد چرا از ایران یک نفر در این گروه است و خدمت به این گروه مهم‌ترین اتفاق ورزشی زندگی‌اش را پایه‌ریزی کرد.

بمبئی‌چی تابستان سال ۱۳۲۹ زمان صرف ناهار به خانواده اعلام کرد که تصمیم دارم با موتورسیکلت به فرانسه سفر کنم و پس از آن مشغول تهیه مقدمات سفرش شد. حدود پنج ماه زبان فرانسه را آموزش دید و در همین مدت درباره موتورسیکلتی که باید با آن مسافرت کند، تحقیق کرد و درنهایت یک دستگاه موتورسیکلت یک‌سیلندر «زنداب» خرید. چهاردهم اردیبهشت سال ۱۳۳۰ در مراسم تودیعی که هیئت بسکتبال وقت خراسان برپا کرده بود و جمعی از مسئولان وقت ازجمله فرماندار و رئیس فرهنگ و ورزشکاران و علاقه‌مندان حضور داشتند، شرکت کرد و روز بعد پس از طواف حرم حضرت رضا (ع) کار بزرگش را که سفر ۱۹ هزارو ۵۶۷ کیلومتری بود، از ساعت ۹ صبح آغاز کرد.

وی در این سفر با عبور از شهر‌های تهران، تبریز و بازرگان از کشور خارج شد و در ادامه به کشور‌های ترکیه، یونان، یوگسلاوی، ایتالیا، سوئیس، آلمان و بلژیک رفت. زمانی که به بلژیک رسید، یک دوره مسابقه موتورسواری دور هلند، بلژیک و لوکزامبورگ در آستانه برگزاری بود و او همراه با دیگر موتورسواران داوطلب با نام ایران در مسابقه شرکت کرد و درنهایت موفق شد مسابقه را به پایان ببرد و هدایایی دریافت کند. سپس راهی فرانسه شد. چند روزی را در فرانسه استراحت کرد، سپس به سوئیس بازگشت و از آنجا راهی ایتالیا شد و از طریق بندر باری و با کشتی‌ای با نام «اسبپریا» به بیروت رفت و از طریق کشور‌های سوریه، اردن و عراق به مرز خسروی و قصرشیرین وارد شد.

بمبئی‌چی پس از دو سال و دوباره در هشتم مرداد سال ۱۳۲۲ اسب آهنی‌اش را زین کرد و از مرز ایران وارد پاکستان شد و پس از عبور از نوکندی، دارلبدین، کویته، کراچی، لاهور، دهلی، آگراه، بنارس، کلکته، ساسرم، ا... آباد، کانپور، بمبئی، کابل، غزنین، قندهار و هرات، بیست‌ویکم مهر سال ۱۳۳۲ وارد خاک ایران شد و سه روز بعد، پس از طی ۱۵ هزارو ۴۱۸ کیلومتر مسافت در ۷۸ روز، به مشهد وارد شد. در پایان این سفر به او لقب «مرد آهنین» دادند. او به‌دلیل خدمات شایانش در آذر سال ۱۳۳۹ و به پیشنهاد سازمان تندرستی و تربیت‌بدنی مدال نهضت ورزشی کشور را دریافت کرد.

او سال عضو تیم تنیس خراسان بود و بار‌ها در مسابقات قهرمانی کشور حاضر شد. حسین در سال ۱۳۵۱ از سوی وزارت علوم برای دیدن مسابقات المپیک ۱۹۷۲ مونیخ به آلمان اعزام شد.
بمبئی‌چی شهریور سال ۱۳۳۷ سرپرستی گروه کوهنوردی را برای صعود به قله «قور خود» بجنورد عهده‌دار بود. این گروه موفق شد دو غار «گنج کوه» و «بیدک» را در رشته‌کوه‌های آلاداغ کشف کند. این مرد روز‌های سخت، بیست‌وهفتم دی سال ۱۳۷۵ دار فانی را وداع گفت و در آرامگاه خواجه‌اباصلت مشهد به خاک سپرده شد.