«مینا ساداتی» با «مرثیه‌ای برای کتاب‌سوزی‌ها» روی صحنه می‌رود فصل دوم سریال «ونزدی» با یک معمای پیچیده درباره یک بیماری مرموز مروری بر زندگی هنری استاد فرشچیان + محل دفن آمار فروش سینما‌های خراسان‌رضوی در هفته گذشته (۱۸ مرداد ۱۴۰۴) کنسرت ارکستر موسیقی ملی برگزار شد فصل سوم «طریق» روی آنتن شبکه یک ماجرای حمله پلیس به کتاب‌فروشی‌ها در هند رقابت مستند «همنوایی عاشقانه» در جشنواره‌ای آمریکایی آمار فروش نمایش‌های روی صحنه تئاتر در مشهد طی هفته گذشته (۱۸ مرداد ۱۴۰۴) بازدید سرزده رئیس‌جمهور از شبکه خبر به مناسبت روز خبرنگار آنچه در نکوداشت پدر و پسر آهنگساز بابک و بامداد بیات گذشت استاد فرشچیان درگذشت (۱۸ مرداد ۱۴۰۴) خبرنگاران کشورهای مختلف چقدر حقوق می‌گیرند؟ + جدول رسانه‌های رسمی صدای آرمان‌های بلند این وطن نامزد‌های بهترین بازیگر نقش مکمل زن جشن «نگاه» را بشناسید | از صدف اسپهبدی تا آزاده صمدی معرفی نامزد‌های بهترین بازیگر نقش اول زن جشن «نگاه» + اسامی پایان فیلمبرداری «ادیسه» کریستوفر نولان اجرای «مرغ سحر» شجریان توسط «آیتاچ دوغان» نوازنده سرشناس ترکیه + فیلم خبر خوش برای خانه‌دار شدن خبرنگاران مستندی درباره مریم زندی روی پرده سینماتک
سرخط خبرها

لطفا، به من تکیه بده برادر!

  • کد خبر: ۱۱۷۱۷۷
  • ۲۵ تير ۱۴۰۱ - ۱۴:۵۵
لطفا، به من تکیه بده برادر!
غلامرضا بنی اسدی - روزنامه نگار

ولایتمداری فقط دوستی و محبت مولا داشتن نیست، حساب وکتاب داشتن در زندگی است. کتاب را منهج خویش دانستن است. ولایتمداری، یعنی باور تمام قد به «فمن یعمل مثقال ذره خیرا یره» به علاوه «ومن یعمل مثقال ذره شرا یره» یعنی بدانیم: «پس هر که هم وزن ذره‏ اى نیکى کند [نتیجه]آن را خواهد دید» و باور کنیم «و هر که هم وزن ذره‏ اى بدى کند [نتیجه]آن را خواهد دید.» این را خداوند بلندمرتبه در آیات ۷ و ۸ سوره زلزله، به ما یادآوری کرده است تا حساب کار دستمان بیاید، چنان که برخی‌ها این هشدار خدایی را به سبک زندگی تبدیل کردند.

ولایتمداری و غدیرباوری یعنی مردانی که شرح نگاهشان، آسمان را دردسترس قرار می‌دهد. بگذارید چنین بنویسم و چنین بخوانید شما: «به من تکیه بده برادر! به من تکیه بده!» این جملات یک رزمنده بود که از دوست خسته خود می‌خواست تکیه اش را از ماشین کنار خیابان بردارد و به او تکیه دهد.

وقتی دوستش می‌پرسد چرا، می‌گوید تو که از صاحب خودرو اجازه نگرفته ای، شاید راضی نباشد. حق الناس است. باید مراقب حق الناس بود. این نکته خیلی مهم است که حتما باید به آن توجه کنیم. آن رزمنده با این حساسیت در حفاظت از حقوق مردم، به حق خویش که شهادت بود، رسید تا شهید پیشوند نامش شود؛ نامی که کندی ذهن، آن را از یادم برده است؛ اگرچه فرقی نمی‌کند نامش محمد باشد یا علی، سیاوش یا آرش، مهم این است که او شهید شده است و این رفتار نیز سیره خیلی از شهدا بودکه اگر نبود، تن پوش شهادت زیبنده جانشان نمی‌شد و سعادت خویشاوندی حضرت خداوند را نمی‌یافتند.

آنان که به انتخاب خداوندی رسیدند، خود نیز راه خداوند را انتخاب کردند و بر آن غیور بودند. شهدا نه تنها چشم به مال دیگران نداشتند که به غیرت از آنچه از آن دیگران بود، حراست و حق الناس را همواره رعایت می‌کردند. به یاد دارم بسیاری از رزمندگان حتی در مصرف تیر نیز چنان دقت می‌کردند که مبادا با شلیک بی هدف تیرها، به بیت المال مسلمین آسیب برسانند. بله، آنان حساب ذرات را داشتند که قطره شدند در اقیانوس عشق؛ اقیانوسی که ولایتمداری را به روز معنا می‌کند.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->