مرتضی اخوان | شهرآرانیوز؛ بازیهای تیم فوتبال امید وحدت خراسان با حکم سازمان لیگ بهمدت دو هفته تعلیق شد تا مدیرانش بتوانند با رفعورجوعکردن مشکلاتشان به اوضاع این تیم سامان دهند. در غیر این صورت، آنها از جدول رقابتها کنار گذاشته میشوند.
اینهمه درحالی است که فوتبال خراسان بعد از سقوط از لیگبرتر و فروش امتیاز تیم پیام لیگدویی به بابل، دیگر چیزی برایش باقی نمانده است. این مسئله بهانهای شد تا مروری داشته باشیم بر حضور بازیکنان مشهدی حاضر در سایر تیمهای لیگیکی فوتبال کشور. واکاویای که نشان بدهد درواقع ظرفیتهای کنونی فوتبال مشهد برای حضور در سطوح بالای فوتبال کشور چقدر است که البته نتیجهاش فقط هشت بازیکن در کل تیمهای حاضر در این لیگ و باعث ناامیدی بود.
شاید اگر باشگاه فجر شهیدسپاسی شیراز بهعنوان باشگاه نظامی در لیگ دستهاول نبود و بازیکنان فوتبال مجبور نبودند دوران خدمت سربازی را در این تیم بگذرانند، امروز شمار بازیکنان مشهدی حاضر در لیگ دستهاول کمتر از این هم بود! حسین مهربان، معین عنایتی و امید منصوری سه بازیکن مشهدی هستند که امسال در عضویت تیم فوتبال فجر شهیدسپاسی شیراز هستند و برای این تیم بازی میکنند. بازیکنانی که سرباز هستند و معلوم نیست بعد از دوران خدمت در لیگ سطح دوم فوتبال کشور باقی باشند یا کارشان به بازی در لیگهای پایینتر دستهدوم و سوم بکشد! چنانکه امروز بسیاری از بازیکنان مشهدی در این لیگها بازی میکنند و مشهد در لیگبرتر و لیگ دستهیک کممهرهتر از هر زمانی از تاریخ حیات فوتبالش است.
معین عنایتی گزینه جالب بازیکنان مشهدی حاضر در لیگ دستهاول است؛ بازیکنی که بهواسطه پدرش، رضا عنایتی، همواره در مرکز توجه بوده و در این چند سال هم از ردههای پایه باشگاه استقلال کارش را آغاز کرده است و رفتهرفته به مرز بزرگسالی و پختگی میرسد.
بازیکنی که البته از زیر سایه پدر بودن چندان خوشحال نیست و میخواهد او را با توانایی فنی خودش بسنجند، نه با نام پدرش. چنانکه رضا عنایتی چندی پیش بر این مسئله تأکید کرد و گفت: «معین از توانایی فنی خوبی برخوردار است، ولی همه فکر میکنند، چون پسر عنایتی است، در امیدهای استقلال بازی میکند.» عنایتی حالا برای دوران خدمت سربازی به فجر شهیدسپاسی رفته است و میتواند باتوجهبه سابقه بازی در ردههای پایه استقلال و درخشش در لیگ امیدها، در آینده پا جای پای پدرش بگذارد.
سه بازیکن دیگر از فهرست مشهدیهای حاضر در لیگ دستهیک بازیکنانی هستند که تا همین یکیدو سال قبل لیگبرتری بودند و با افت چشمگیر در فوتبالشان به لیگ دستهیک آمدند. بازیکنانی که البته عمدتا زیاد هم در تیمشان به کار گرفته نمیشوند و بعید است در ادامه هم بتوانند نقشی ویژه ایفا کنند. علی نبیزاده، هافبک دفاعی مشهدی شهرخودرو، امسال برای مس شهربابک بازی میکند. او در کرمان هم شماره ۸۸ را میپوشد تا در کمتر از دو سال از بازی در آسیا به بازی در تیم لیگیکی مس شهربابک رسیده باشد.
محمد محمدزاده هم برای دریای بابل توپ میزند؛ بازیکنی که او هم در شهرخودرو قربانی شد و نتوانست بهعنوان یک بازیکن جوان بااستعداد در فوتبال کشور رشد کند. دراینبین، سینا زامهران هم سرنوشتی مشابه داشت؛ بازیکنی که بعد از شهرخودرو به فولاد رفت، اما در فولاد نکونام هم به نیمکت و حتی سکوها سنجاق شد تا مجبور شود لیگبرتر را برای بازیکردن به مقصد لیگ دستهاول ترک کند. زامهران در لیگ دستهیک برای سایپا بازی میکند.
بهروز افشار و رضا صدری از بازیکنان مشهدی قدیمیتر و استخوان خردکرده در لیگ دستهاول فوتبال کشور هستند. بهویژه بهروز افشار که خیلیها او را بازیکن متخصص لیگیک میدانند. افشار این فصل در تیم خوشهطلایی ساوه توپ میزند و سالهای آخر فوتبالش را سپری میکند. او که ۳۶ سال دارد، دیگر چندان در ترکیب اصلی هم به میدان نمیرود و شاید بتوان گفت این سالها بیشتر نان رفاقتهایش را میخورد و بهعنوان بازیکنی بیحاشیه سالهای پایانی فوتبالش را سپری میکند.
اما حکایت رضا صدری کمی فرق میکند؛ بازیکنی که بهدست رضا مهاجری در پدیده چهره شد، اما نتوانست دوران جوانی را با پیشرفت چشمگیری بگذراند. صدری امسال برای خیبر خرمآباد بازی میکند. او خیلی زود قید بازی در لیگبرتر را زد و ترجیح داد خیلی آرام و بیسروصدا در لیگ دستهیک به میدان برود.
در میان ۲۵ بازیکنی که در ابتدای فصل با وعده مسئولان باشگاه امید وحدت به مشهد آمدند و بعد از ثبتنشدن قرارداد بازیکنان، نام سه بازیکن مشهدی که از لیگ جا ماندند، بدجور توی ذوق میزد. بازیکنانی که اگر اتفاقات عجیبوغریب در باشگاه مشهدی نمیافتاد، بیتردید میتوانستند در یک تیم لیگیکی بازی کنند. محمدرضا خرسندنیا، دانیال کردستانی و رضا شربتی سه مشهدی آن تیم بودند که پای امید وحدت سوختند و حالا بدون تیم ماندهاند. بازیکنانی که تجربه زیادی از بازی در لیگیک و برتر داشتند و میتوانستند در یکی از تیمهای لیگیکی به میدان بروند. اما اوضاع عجیبوغریب مشهد آنها را دستکم تا نیمفصل بیرون از مستطیل سبز نگه داشته است.