دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی: تقویت فرهنگ عمومی راهی برای افزایش هم‌بستگی اجتماعی است فرهنگ عمومی، زیربنای سلامت جامعه است درگذشت «کوئینسی جونز» تهیه‌کننده آثار مایکل جکسون در ۹۱ سالگی تسهیلات تبصره ۱۸ وزارت فرهنگ به چه کسانی تعلق می‌گیرد؟ اکران سیار «آسمان غرب» میلیاردی شد «سعیداسلام‌زاده» مدیر روابط عمومی معاونت هنری شد دلیل تعطیلی برنامه «شیوه» شبکه چهار چه بود؟ نگاهی به مجموعه‌داستان «نیمۀ تاریک ماه» هوشنگ گلشیری نگاهی به ذات سیال «فرهنگ عمومی» و آیین‌نامه‌های بدون ضمانت اجرایی صفحه نخست روزنامه‌های کشور - دوشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۳ «دزدان دریایی کارائیب» جدید بدون حضور جانی دپ پیام رئیس انجمن بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان منتشر شد انتشار نسخه مجازی آلبوم عاشقانه «نوازشگر» چرا «سفره ایرانی» کیانوش عیاری پس از ۲۰ سال هنوز اکران نشده است؟ حکایت آبی که صدراعظم نخورد درباره عکاسی تئاتر که پس از ۷ سال به جشنواره رضوان اضافه شد معرفی چند کتاب برای علاقه ­مندان به یادگیری وزن شعر | آراستن طبع موزون
سرخط خبرها

برای مرحوم جلال مقامی، پدرخوانده دوبلاژ ایران

  • کد خبر: ۱۳۱۸۰۰
  • ۰۷ آبان ۱۴۰۱ - ۱۱:۱۱
برای مرحوم جلال مقامی، پدرخوانده دوبلاژ ایران
صدای جلال مقامی ۵ آبان ۱۴۰۱ خاموش شد. یک سال هم از رفتن رفعت هاشم پور، همسرش، نگذشته بود که به یکدیگر ملحق شدند.

آزاده چشمه سنگی | شهرآرانیوز - سال ۶۲ بود، اوایل جنگ تحمیلی. یکشنبه شب‌ها از تلویزیونی که فقط دو تا شبکه داشت، مردی در قاب شبکه دوم ظاهر می‌شد؛ آراسته، خوش پوش با صدایی مخملین و باوقار که پیش و پس از شروع و پایان برنامه برای پیروزی رزمندگان دلیر جبهه‌های نبرد آرزوی موفقیت می‌کرد و ما نمی‌دانستیم صدای تیتراژ برنامه روی آن لوگوتایپ زرد به یادماندنی، وقتی با بیان گرم جلال مقامی ادغام شود، ترکیبی غلیظ از نوستالژی‌ترین برنامه‌های دهه ۶۰ را از خود به جا می‌گذارد؛ برنامه‌ای که به مدت ۱۲ سال توانست فهرست پخش شبکه دوم سیما را اشغال کند و در آن روزگار بدخبری و اضطراب، دقایقی ذهن مردم را از احوال جنگ دور نگه دارد. صدای جلال مقامی ۵ آبان ۱۴۰۱ خاموش شد. یک سال هم از رفتن رفعت هاشم پور، همسرش، نگذشته بود که به یکدیگر ملحق شدند.

شاید آقاجلال دلش بیش از این‌ها تنگ خانم هاشم پور بود که شش هفت ماه بیشتر دوری اش را تاب نیاورد. چنان صدای دلنشینی از چنین قلب عاشق و رقیقی برمی آمد که هر شنونده‌ای با شنیدن آن، مسحور می‌شد. حتی زمانی که نوجوانی خام و کم تجربه بود، صدایش به گوش اهل فن متفاوت می‌آمد. در همان نمایش جشن پایان سال دبیرستانی‌ها بود که جلال روی سن بازی می‌کرد و لحن بیانش برای حیدر صارمی جذاب آمد و او را به مدیر دوبلاژ معرفی کرد. جلال مقامی که در کارنامه اش به جای بیش از ۵۰۰ بازیگر معروف دنیا صداپیشگی کرد، اولین بار در یک فیلم سیا ه وسفید از کمپانی آرتور رانک با نام «ننه زی زی به آفریقا می‌رود» به جای جوانکی در یک هتل که چمدان مسافران را جابه جا می‌کرد، یک دیالوگ گفت: «قربان متشکرم! من وظیفمو انجام دادم!»

یکی دو سال بعد از این نقش کوتاه، طوری خود را به اهالی دوبلاژ ثابت کرد که خیلی زود توانست نقش اصلی یک فیلم فرانسوی با نام «عروس» را به عهده بگیرد و به جای آلبرتو سوردی حرف بزند. جلال مقامی خود را شاگرد خلف هوشنگ لطیف پور می‌دانست و از قبل آموزه‌های او بود که توانست در حرفه خود، حرفی برای گفتن داشته باشد. صدای منعطف او، همان طور که در زمینه اجرا و تصویر خاطره آفرین بود، به خوبی بر شخصیت‌های گوناگون سینمایی می‌نشست و خاطره سازی می‌کرد.

فراموش کردنی نیست آل پاچینوی پدرخوانده و لسلی هاوارد بربادرفته؛ همان کسی که در پلنگ صورتی به جای رابرت واگنر حرف می‌زد و به جای رابرت ویلیامز در جومانجی بازی می‌کرد، جایی هم عینکش را روی صورتش جابه جا می‌کرد و در نقش پوآرو حواس‌ها را به خود معطوف می‌کرد. زمانی هم که هنوز صدابرداری در صحنه باب نشده بود، در فیلم‌های ایرانی بار‌ها به جای

سعید راد، فرامرز قریبیان، مجید مظفری و پرویز پرستویی صحبت کرده بود. اگر سال ۹۳ سکته مغزی، تکلم جلال مقامی را نشانه نرفته بود، کلام و صدایش حالاحالا قدرت اجرا داشت. هرچند کلام او به مرور برگشت، حنجره آن حنجره سابق نشد. غم فراق رفعت خانم هاشم پور هم که به خانه نشینی و دوری از فضای کار اضافه شد، دیگر انگار داشتن دختر و دو نوه اش هم نتوانست او را به دنیا متصل کند و در هشتادویک سالگی به دیدار همسرش شتافت.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->