امنیت پدیدهای بههمپیوسته و یکپارچه است. نمیتوانیم در یک نقطه از کشور احساس ناامنی کنیم، اما فکر کنیم بقیه نقاط از امنیت برخوردارند. اگر امنیت هر قسمت از جامعه به خطر بیفتد، ضریب امنیتی کل جامعه کم میشود؛ چون امنیت پدیدهای است که به محافظت نیاز دارد و هر چه از این محافظت کاسته شود، ضریب امنیتی هم کم میشود.
در کشور ما برای حفظ امنیت، نیروهای مختلفی وجود دارند، مثل نیروهای نظامی، انتظامی، امنیتی و افرادی که در حوزه امنیت نرمافزاری، حوزه رسانهها و حوزه فرهنگی فعالیت میکنند. کشوری که حدود چهل روز بهشکلهای مختلف به امنیتش حمله میشود، مثل تهاجم رسانهای، تروریسم، آشوبهای خیابانی و فنهای مجازی، نیروهای حافظ امنیتش هدف قرار میگیرند.
چه هدف ترور، چه هدف اهانت و تحقیر و تهدید و این باعث میشود ضریب امنیت جامعه بهصورت جدی کاهش یابد. میتوان نتیجه گرفت که به همین دلیل حادثه تروریستی حرم شاهچراغ (ع) در روزی اتفاق میافتد که اغتشاشگران بهبهانه چهلم مرحوم مهسا امینی حجم اغتشاشات را به نهایت خودش میرسانند.
ما میدانیم که داعش دشمن کشور ماست. پس چرا این تهاجم دو ماه یا یکسال پیش اتفاق نیفتاد؟ آیا داعش بهدنبال انتقام از ملت ما نبود؟ چرا چنین روزی را برای عملیات تروریستی انتخاب میکند؟ چرا دقیقا بعد از چهل روز تضعیف نیروهای حافظ امنیت و تخریب امنیت کشور به چنین کاری دست میزند؟ به این دلیل که عملا شاهد این است که متأسفانه آشوبگران و رهبران و فرماندهان آنها در لندن، ریاض و تلآویو تلاش کردند بنیه امنیتی کشور را بهشکل جدی تضعیف کنند و از سطح امنیتی کشور بکاهند.
نتیجه کاهش سطح امنیتی کشور و تهاجم رسانهای به حافظان امنیت این میشود که یک عنصر داعش میتواند با سوءاستفاده از خلأ امنیتی موجود، جنایت شیراز را رقم بزند.
قطعا تکتک آشوبگران و کسانی که در اغتشاشات شرکت کردند، در این کشتار دخیلاند، یعنی آن عنصر داعش یک حلقه از زنجیره بزرگ ناامنی است. اگر حلقههای قبلی شکل نگرفته بود، این حلقه آخر امکان این حرکت تروریستی را پیدا نمیکرد.
برای اینکه دیگر شاهد چنین حملات تروریستی و اهانت به حرمهای مقدس و رفتار همراه با قساوت با مردم کشورمان نباشیم و امنیت جمهوری اسلامی را پاسداری کنیم، باید بهسمتی حرکت کنیم که در کشور شاهد چنین اغتشاشاتی نباشیم؛ اغتشاشاتی که فرماندهی آن و بازوهای اجرایی میدانیاش رسانههای لندن هستند.