دورسون در لیست خرید ساپینتو | هجوم استقلال به خط حمله پرسپولیس نارضایتی هاشمیان از وضعیت وحید امیری و میلاد محمدی | از لیست پرسپولیس خارج می‌شوند؟ ادعای استقلال: آسانی در سوپرجام بازی می‌کند توافق استقلال با نازون | مهاجمان در راه استقلال موسی جنپو، بازیکن مدنظر پرسپولیس کیست؟ + سوابق تیم ها رونمایی استقلال از خرید جدید| سحرخیزان به جمع آبی‌پوشان پیوست+ رزومه رئیس فدراسیون کشتی: پول سپاهان و ذوب‌آهن را دولت می‌دهد که شرعی نیست! | باشگاه حرفه‌ای یعنی تراکتور! + فیلم نامزدهای توپ طلای ۲۰۲۵ معرفی شدند + اسامی آیا خرید آلوز برای سپاهان دردسرساز می‌شود؟| تراکتور به دنبال مدل محرومیت بیرانوند دعوای بارسلونا و ترشتگن به اوج رسید! تعجب حسینی از عملکرد ضعیف پرسپولیس هاشمیان توان نیمکت‌نشین‌کردن رفیعی را ندارد عالیشاه دیگر نمی‌خواهد کاپیتان پرسپولیس باشد ریکاردو آلوز، ستاره تراکتور به سپاهان پیوست ویدئو | رئیس فدراسیون فوتبال: بیرانوند از بازی های ملی محروم است امضای تفاهم‌نامه‌ای بین استانداری خراسان رضوی، شهرداری مشهد و فدراسیون کشتی | خانه کشتی در اختیار فدراسیون قرار گرفت استاندار خراسان رضوی: شهرداری و شورای شهر مشهد سهم خود را در ورزش ادا کردند | وظیفه داریم از همه ظرفیت‌ها برای رضایت مردم استفاده کنیم رئیس فدراسیون کشتی: درباره کشتی مشهد غصه داشتم | شهرداری و شورای شهر مشهد در ورزش کار جهادی می‌کنند ورزش خراسان رضوی در برزخ بلاتکلیفی؛ وقتی تصمیم‌گیری قربانی بی‌تدبیری می‌شود
سرخط خبرها

فوتبال؛ فصل همدلی

  • کد خبر: ۱۳۶۰۷۳
  • ۰۱ آذر ۱۴۰۱ - ۲۱:۰۵
فوتبال؛ فصل همدلی
قرار بود مدیر مدرسه یک تلویزیون بگذارد وسط سالن طبقه دوم، کف سالن را موکت فرش کنند و بنشینیم بازی حساس ایران و استرالیا را همه با هم نگاه کنیم.

آن روز‌ها مدرسه ما در یک ساختمان استیجاری در ناحیه یک مشهد بود. من و هم کلاسی‌های کچلم، تصویر دقیقی از جام جهانی فوتبال نداشتیم، اما آن روز همه مان شوق عجیبی داشتیم. قرار بود مدیر مدرسه یک تلویزیون بگذارد وسط سالن طبقه دوم، کف سالن را موکت فرش کنند و بنشینیم بازی حساس ایران و استرالیا را همه با هم نگاه کنیم.

برای ما بچه‌های دبستان فلق که جز توپ پلاستیکی «دولایه» از فوتبال ذهنیت دیگری نداشتیم، تماشای بازی تیم ملی فوتبال از تلویزیون رنگی با آن تیم رؤیایی، اتفاق مهمی بود. لحظه موعود فرارسید. کلاس‌ها تعطیل شد و همه ریختیم وسط سالن.

عابدزاده توپ را که وسط زمین می‌انداخت، بچه‌ها جیغ می‌کشیدند و سوت می‌زدند. اما وقتی خداداد عزیزی به استرالیا گل زد، آنجا دیگر مدرسه نبود، سکو‌های ورزشگاهی بود که همه بچه‌ها یک صدا شادی شان را فریاد می‌زدند. ایران رفته بود جام جهانی و ما خوشحال‌ترین کچل‌های روی زمین بودیم. اما من از همان روزها، وقتی در موقعیت‌های این چنینی قرار می‌گرفتم، سر دوراهی می‌ماندم؛ چون روی کاغذ ایرانی نبودم، شناسنامه نداشتم و ملیتم افغانستانی بود.

اما مثل بچه‌های دبستان فلق، عاشق فوتبال بودم. وقتی ایران گل می‌زد، شاد می‌شدم. وقتی بازیکنان تیم‌های عربی، خود را می‌انداختند روی زمین تا وقت بازی را تلف کنند، حرص می‌خوردم و وقتی گل می‌خوردیم، دنیا برایم تیره وتار می‌شد. هرچه گذشت، این دوراهی پررنگ‌تر شد تااینکه نمی‌دانم کدام المپیک بود که تکواندوکاران افغانستان و ایران به هم برخوردند و تنها کاری که توانستم انجام دهم، خاموش کردن تلویزیون بود.

این فوتبال چیز عجیبی است؛ آدم‌ها را به هم گره می‌زند. دیروز استقلال کابل در یک تورنمنت بازی داشت. افغانستانی‌های زیادی عاشق استقلال و پرسپولیس هستند؛ همان طور که افغانستانی‌های زیادی عاشق رئال مادرید، بارسلونا، آرسنال، یوونتوس و دیگر تیم‌های ملی و باشگاهی جهان اند. حالا جام جهانی آغاز شده است و شب و روز‌های ما قرار است با لذت تماشای فوتبال بگذرد.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->