انتصاب اعضای هیأت علمی جشنواره شعر فجر خراسان رضوی میزبان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌شود بهرام رادان با سریال کوری در شبکه نمایش خانگی درگذشت نویسنده «نقد تساهل محض» نظر هنرمندان درباره خبر برگزاری افتتاحیه تئاتر فجر در مشهد | هزینه‌ای که می‌تواند صرف مسائل زیرساختی شود امیر آقایی با فیلم شمال از جنوب‌غربی در راه جشنواره فیلم فجر نگاهی به پدرهای ماندگار سینما و تلویزیون ایران ادبیات الکترونیک و مفهوم «رابط کاربری» صفحه نخست روزنامه‌های کشور - دوشنبه ۲۴ دی ۱۴۰۳ رقابت فیلم فصل آلوچه‌های سبز در جشنواره صوفیه منار بلغارستان سفر جادویی اکبر عبدی در روز پدر + زمان پخش آغاز مراسم تشییع فریدون شهبازیان، موسیقیدان، آهنگساز و رهبر ارکستر (۲۴ دی ۱۴۰۳) امضای یک تفاهم‌نامه در راستای امنیت شغلی در سینما اکران آنلاین انیمیشن سینمایی بچه زرنگ از فروردین ۱۴۰۴ هفت داستان برای مهاجر طردشده | کوتاه درباره مجموعه‌داستان چشمِ سگ اثر عالیه عطایی عاشقی به روایت مرگ | درباره نمایش «روان دوست داشتنی» تعویق در برگزاری جوایز گرمی، در پی آتش‌سوزی گسترده لس‌آنجلس
سرخط خبرها

نگاهی به «روایت فرهت» امیراطهر سهیلی | یک قطعه از هزار

  • کد خبر: ۱۳۹۸۵۱
  • ۲۲ آذر ۱۴۰۱ - ۱۵:۵۳
نگاهی به «روایت فرهت» امیراطهر سهیلی | یک قطعه از هزار
در شرایطی که با گذشت سالها از حضور مهاجرین افغانستانی در ایران، هنوز هم متاسفانه شاهد برخی تنگ‌نظری‌ها و کوته‌فکری‌ها نسبت به این همسایگان‌مان هستیم، ساخت آثاری اینچنین که نمونه‌هایی موفق و موثر از ایشان را در ایران تصویر می‌کند یک ضرورت است.

به گزارش شهرآرانیوز، مستند کوتاه «روایت فرهت» ساخته امیراطهر سهیلی از مشهد، امسال در بخش کوتاه ملی شانزدهمین جشنواره بین المللی سینما حقیقت حضور یافته است؛ یک مستند پرتره از دکتر احمدشاه فرهت، پزشک متخصص اطفال که از سالیان دور به ایران مهاجرت کرده و کار طبابت نوزادان و کودکان را در ایران ادامه داده است. او اکنون در مشهد یک پزشک حاذق و نام‌آشناست که علاوه بر جامعه مهاجرین افغانستانی، مورد رجوع بسیاری از خانواده های ایرانی نیز قرار گرفته است.

«روایت فرهت» شروعی امیدوارکننده دارد و در آغاز نوید یک مستند قصه‌گو را می‌دهد. اما در ادامه کمتر از توقع ظاهر می‌شود و پا را ابداً از سطح یک روایت نریتیو ساده فراتر نمی‌گذارد. کارگردانی مستند دست به کمترین خلاقیتی نمی‌زند. هیچ اطلاعات جدیدی نمی‌دهد و بعد گذشت حدود سی دقیقه، غیر از همان گزاره اول -یک پزشک حاذق افغانستانی در ایران- هیچ چیز دیگری دست مخاطب فیلم را نمی‌گیرد و از حوصله‌اش خارج می‌شود.

البته در شرایطی که با گذشت سالها از حضور مهاجرین افغانستانی در ایران، هنوز هم متاسفانه شاهد برخی تنگ‌نظری‌ها و کوته‌فکری‌ها نسبت به این همسایگان‌مان هستیم، ساخت آثاری اینچنین که نمونه‌هایی موفق و موثر از ایشان را در ایران تصویر می‌کند یک ضرورت است؛ و سینمای بی‌واسطه‌ی مستند، بهترین دریچه برای بازنمایی این واقعیت‌هاست. از این رو مستند آقای سهیلی یک قطعه از پازل نمایش جایگاه واقعی این عزیزان در ایران را تکمیل می‌کند.

حسین نژادموسی- منتقد و فیلمساز

 

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->