وقتی آپارتمان‌نشینی شیرین می‌شود

ما ایرانی‌ها تا ۵۰ سال پیش هیچ قرابتی با آپارتمان و آپارتمان‌نشینی نداشتیم. خانه‌ها همه حیاط‌دار بود و بزرگ. کم پیش می‌آمد که خانه‌ای زیر ۱۰۰ متر پیدا کنید. اما مهاجرت‌های گسترده از روستا‌ها به شهر‌ها در دهه ۵۰ و ۴۰ و کمبود زمین در شهر‌های بزرگ ما را آپارتمان‌نشین کرد. چیزی که با آن کاملاً بیگانه بودیم و هیچ‌وقت نتوانستیم با آن کنار بیاییم. با اینکه بیش از ۵۰ سال است این پدیده وارد کشور ما شده و با فرهنگ ما عجین شده است، اما همان‌هایی که سال‌هاست در آپارتمان زندگی می‌کنند، هنوز هم با حسرت از خانه‌های حیاط‌دار بزرگ یاد می‌کنند و خیلی سفت و محکم می‌گویند اگر چنین خانه‌ای پیدا کنند، حاضر هستند عطای آپارتمان‌نشینی را به لقایش ببخشند. برای همین هم هست که فرهنگ آپارتمان‌نشینی چندان در ایران جا نیفتاده است و کسی خبر قانون آپارتمان‌نشینی را که در دهه ۴۰ نوشته شده است، ندارد. قانونی که تقریباً کامل است و همه مشکلات یک ساختمان با رجوع به آن حل می‌شود. البته با وضعیتی که مسکن امروز دارد، برای مردم چاره‌ای جز خرید آپارتمان و آپارتمان‌نشینی وجود ندارد. در اینکه زندگی در آپارتمان سخت است و مشکلات زیادی دارد هیچ شکی نیست، اما همین زندگی که خیلی‌ها آن را تُف و لعنت می‌کنند، با رعایت کردن برخی از رفتار‌ها به قدری شیرین و راحت می‌شود که دل کندن از آپارتمان برایمان سخت می‌شود. اولین و مهم‌ترین رفتاری که همسایه‌های یک آپارتمان باید داشته باشند، انصاف است. مدار زندگی آپارتمان‌نشینی بر محور انصاف و همان حدیث معروف پیامبر می‌چرخد که هرچه برای خود می‌پسندی برای دیگران هم بپسند. با این رفتار و ملاک اول همه آن چیزی را که انتظار داریم بقیه رعایت کنند، خودمان مراعات می‌کنیم و بعد به همسایه‌ها تذکر می‌دهیم. خیلی وقت‌ها هم نیاز به تذکر نیست، دیدن همان رفتار درست کار خودش را می‌کند و بقیه هم خودشان را ملزم می‌کنند که کج و دور از ادب و قانون قدم برندارند. روحیه انصاف در یک ساختمان ارتباط بین همسایه‌ها را تنظیم می‌کند. آن‌هایی که در یک ساختمان زندگی می‌کنند، بعد از چند سال، خواه ناخواه می‌شوند شبیه یک خانواده. حتی خیلی وقت‌ها حرف‌هایی به هم می‌زنند که شاید به اعضای خانواده‌شان نگویند. گاهی وقت‌ها حتی برخی از اختلافات خانوادگی را همسایه‌ها دست به دست هم می‌دهند و حل می‌کنند، اما چیزی که در این میان باید رعایت شود، مسئله حفظ اسرار است. چه لزومی دارد که چهارتا همسایه این‌طرف و آن طرف بفهمند که فلان همسایه طبقه سوم چه مشکلی داشته است؟ همسایه‌هایی که آبروی دیگری را در نظر نمی‌گیرند و اسرار مردم را پیش این و آن فاش می‌کنند، زمینه‌ساز بروز مشکلاتی در ساختمان می‌شوند و گرفتاری‌هایی را به وجود می‌آورند که گاهی اوقات فقط با جابه‌جایی محل سکونت حل می‌شود. همیشه قدردان همسایه‌هایی باشید که با شما احوال‌پرسی دارند و به شما لبخند می‌زنند. تا به حال سابقه نداشته به کسی که خودش را عصبانی نشان داده و اخم به چهره داشته است جایزه بدهند. اینکه در ساختمان آزاردهنده و عصبانی نباشید و همیشه در مواجهه با دیگر همسایه‌ها لبخند به چهره داشته باشید و با بقیه خیلی ساده و مختصر احوال‌پرسی کنید اصلاً کار سختی نیست. این کار ساده در برقراری رابطه دوستانه با همسایه‌ها بسیار کمک و تعاملاتتان را ساده‌تر می‌کند. اما مهم‌ترین رفتار و اصلی که باید در زندگی آپارتمان‌نشینی رعایت کنیم این است که آستانه تحملمان را کمی بالا ببریم. زندگی در آپارتمان چه بخواهیم و چه نخواهیم مشکلاتی برای همسایه‌ها ایجاد می‌کند. همسایه خوب با اخلاق خوب و خویشتن‌داری می‌تواند این مشکل را حل کند که نه آرامش و اعصاب خودش خدشه‌دار شود نه همسایه‌اش. امام کاظم می‌فرمایند: حسن همسایگی این نیست که آزار نرسانی، بلکه آن است که در برابر آزار همسایه‌ات شکیبا باشی.