«عباس علی‌آبادی» وزیر پیشنهادی صنعت معدن و تجارت کیست؟| از دانشگاه مالک اشتر تا مپنا

به گزارش شهرآرانیوز، معاون پارلمانی رئیس جمهور امروز اعلام کرد که «عباس علی آبادی» به عنوان وزیر پیشنهادی صنعت معدن و تجارت به مجلس شورای اسلامی معرفی می‌شود.

لازم است بدانید که عباس علی آبادی از ابتدا جزو گزینه‌های اصلی برای ورود به کابینه دولت سیزدهم بوده است. با توجه به تخصص و تجربه او در شرکت مپنا او ابتدا گزینه جدی برای وزارت نیرو محسوب می‌شد. با این حال در نهایت از لیست خط خورد و علی اکبر محرابیان روی صندلی وزارت نیرو نشست.

رابطه شرکت مپنا و وزارت نیرو چیست؟

حوزه فعالیت عباس علی آبادی بیش از آنکه با وزارت صمت مربوط باشد با وزارت نیرو گره خورده است. بیش از نیمی از سهام شرکت مپنا که مدیریت او را طی سالیان اخیر بر عهده داشته است به وزارت نیرو تعلق دارد و اساسا مپنا را این وزارتخانه بنا نهاده است.

جالب است بدانید که مپنا مخفف عبارت «مدیریت پروژه‌های نیروگاهی ایران» است. بررسی وضعیت سهامداران این شرکت نشان می‌دهد که ۴۷.۶ درصد از سهام آن به شرکت سرمایه گذاری صنایع برق و آب صبا تعلق دارد. اگر می‌پرسید این شرکت چه ارتباطی با دولت دارد پاسخ آن ساده است. چراکه ۴۹.۹ درصد سهام شرکت سرمایه گذاری صنایع برق و آب صبا نیز به وزارت نیرو تعلق دارد؛ پس با یک واسطه سهامدار عمده مپنا، وزارت نیرو است.

معاون وزیر نیرو در دولت احمدی نژاد

البته رابطه علی آبادی با وزارت نیرو به همین جا ختم نمی‌شود. او در دولت احمدی نژاد واز شهریور ۱۳۸۷ تا دیماه ۱۳۸۸ معاون وزیر نیرو (پرویز فتاح) در حوزه برق و انرژی بود.

عباس علی آبادی سابقه حضور در جهاد سازندگی، سابقهٔ ریاست دانشگاه صنعتی مالک اشتر و عضویت در هیئت علمی دانشگاه امام حسین (ع) را هم دارد با این حال سوابق اجرایی او بیش از حضور او در دانشگاه است.

او فارغ‌التحصیل مقاطع تحصیلی کارشناسی و کارشناسی ارشد مکانیک با گرایش تبدیل انرژی از دانشگاه‌های صنعتی شریف و دانشگاه تهران و درجه دکترای مهندسی مکانیک از دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی با گرایش کنترل بوده و مدرس دروس مختلف مهندسی مکانیک و مباحث مرتبط با موتور‌های درون‌سوز (توربین‌های گازی) در دانشگاه‌های مختلف کشور است.

برق نیوز نیز درباره عباس علی آبادی نوشت: با اینکه مپنا در زمان علی آبادی از تحریم‌ها سود برد و تقریبا انحصار ساخت نیروگاهی در داخل را به دست گرفت، ولی وی به خوبی می‌داند که تحریم‌ها چه بلایی بر سر صنعت برق و تولید آورده و بعد است مانند مدیران فعلی و قبلی نیرو که تحریم‌ها را موهبت می‌شمردند آنرا برای صنعت برق مفید بداند. در زمان علی آبادی و در دورانی که تحریم‌ها برداشته شد، مپنا، برق حرارتی و وزارت نیرو را برای عقد قرارداد‌های خارجی اش به بهانه حمایت از ساخت داخل تحت فشار قرار داد در جلوگیری از سرمایه گذاری‌های خارجی در حوزه نیروگاهی کوتاهی نکرد.

از نیروگاه سازی به نیروگاه داری 

علی آبادی باندباز نیست و هرجا رفته تنها رفته و تلاش کرده است از ظرفیت‌های همان مجموعه استفاده کند. با آنکه به بازنشستگان و سفارش شده‌ها فرصت حضور در مپنا داد، اما در اکثر انتصاب هایش تخصص گرایی، مدیر و فنی بودن افراد را ملاک انتصاباتش قرار داده است. باج نمی‌دهد و تلاش می‌کند بهترین نیرو‌ها را در سمت‌های زیرمجموعه اش جمع کند به شرطی که فرمانبردار بوده و اقتدارش را زیر سوال نبرند. برخلاف اردکانیان که تعدادی معاون، مدیرکل و مدیر از خارج از وزارت نیرو به این ارگان تحمیل کرد علی آبادی در مپنا مدیر بی ربط نیاورد و به همین دلیل توانست در مپنا کارنامه قابل قبول بگیرد.

یکی از نقد‌های اساسی به مدیریت علی آبادی، تلاش وی به تیولداری مپنا بود چراکه به جای بدهی‌های خود تا توانست از وزارت نیرو نیروگاه گرفت. بجای نیروگاه سازی درگیر نیروگاه داری شد و کسی که قرار بود که نقش تسهیل گری را در مدیریت بازی کند خود به یکی از بازیگران اصلی بدل شد. تلاش علی آبادی در تیولداری به حدی بود که حتی تقاضای واگذاری پژوهشگاه نیرو به مپنا را نیز مطرح کرد.