خدمت به زائر پروازم می‌دهد

هانیه فیاض
خبرنگار شهرآرا محله

خدمت‌رسانی به زائران حرم مطهر علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) آرزوی خیلی‌هاست که فارغ از هرگونه جایگاه اجتماعی میل و رغبت دارند که به این امر بپردازند و ارادت خود را به اهل بیت(ع) ثابت کنند. این خادمان به شوق کفشداری، غبارروبی و پذیرایی از میهمانان رضوی با هر پُست و مقامی و با هر میزان تحصیلات، با عشق و علاقه در آستان مقدس امام رئوف انجام وظیفه می‌کنند و به قول خودشان غبار پای زائران را سرمه چشمان خود می‌دانند. به بهانه میلاد مسعود ثامن‌الحجج امام‌رضا(ع) به‌سراغ «علی‌اکبر غَرابادیان» یکی از خادمان حرم می‌رویم و پای صحبت‌های او می‌نشینیم. غَرابادیان خشنودی قلبی خود را از توفیق تشرف به بارگاه امام هشتم(ع) ابراز می‌کند و هرآنچه دارد مدیون لطف بی‌کران آقا می‌داند. او 58سال دارد و در مشهد به دنیا آمده است. ساکن محله سناباد و دارای دیپلم اقتصاد است و اکنون با فعالیت در حرفه‌ای آزاد، 26سال است که به‌عنوان خادم افتخاری حرم امام‌رضا(ع) توفیق یافته است و خدمت می‌کند. غَرابادیان بسیار آرام و شمرده صحبت می‌کند؛ مانند اوقاتی که همدم و هم‌صحبت زائران امام هشتم، علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) می‌شود و با صدای گرم و مهربانش، راهنمایی‌شان می‌کند. گفت‌وگویی صمیمی با این خادم رضوی انجام می‌دهیم که در ادامه می‌خوانید.

کمی از خودتان برایمان بگویید.
علی‌اکبر غرابادیان هستم که در سال1339 در مشهد به دنیا آمدم. 6برادر و 4خواهر بودیم که یکی از برادرهایم شهید شد. سال1365 ازدواج کردم و اکنون ماحصل آن 4فرزند است. پدرم کفش‌فروش بود و ما در محله پایین‌خیابان زندگی می‌کردیم. محله پایین‌خیابان به دلیل اینکه به نوعی پایین پای حضرت امام رضا(ع) واقع شده است، برای مردم قداست خاصی داشت و هیچ کس حاضر نبود تا قبل از خرابی‌ها و ساخت و سازهای موجود محل زندگی‌اش را تغییر دهد و به‌خاطر ارادت، دیانت و رسالتی که داشتند تمایل داشتند همان پایین پا باشند و پابوسی کنند. حتی قدیمی‌ها معتقد بودند که برای ورود به حرم مطهر باید از سمت پایین‌خیابان که پایین پای حضرت بود، وارد شوند. هنوز هم کسانی را که فوت می‌کنند از بست پایین یعنی همان صحن آزادی برای طواف به حرم رضوی وارد می‌کنند. این محله جزو قدیمی‌ترین محله‌های مشهد است اما با گذر زمان خیلی از ساکنان آن، نقل مکان کردند. تاجایی که می‌دانم فقط یک پاسبان هنوز در آن محله سکونت دارد و خانه‌اش هم خراب نشده است.

اکنون در کدام محله ساکن هستید و آن را چگونه می‌بینید؟
حدود 6سال در خیابان بابک(احمدآباد) زندگی می‌کردم اما اکنون مدت 10سال است که در خیابان ابوسعیدابوالخیر سکونت دارم. راستش را بخواهید از کودکی آرزو داشتم در محله سناباد زندگی کنم و به همین دلیل در طول سال‌های زندگی‌ام تلاش کردم به سناباد بیایم. سناباد را به‌دلیل بافت شهری با اصالت اجتماعی و مذهبی‌ای که دارد دوست دارم. با خیلی از افراد قدیمی و سرشناس این محله آشنا هستم و بزرگانی همچون حاج‌ آقا خوش‌چهره(مداح)، مرحوم ابن‌الرضا(پدر شهید)، مرحوم بیات(وکیل)، آقایان کرمانی، پزشکی، باقرزاده و ثابت را می‌شناسم. افرادی که در محله اصیل سناباد سکونت دارند، همگی دارای عقاید مذهبی هستند و به‌لحاظ داشتن سطح خانوادگی و اجتماعی خوب، این محله از محله‌های ناب محسوب می‌شود. به یاد دارم زمانی که وارد این محله شدم، در ایام محرم و صفر، آقا سیدی بود که یکی از چهارراه‌های ابوسعید را به پرچم‌های مشکی مزین می‌کرد. من هم سر چهارراه بعدی پرچم‌های سیاه عزاداری اهل‌بیت(ع) را نصب می‌کردم. کم‌کم این اقدام فراگیر شد و ساکنان دیگر هم خودجوش به این اقدام پرداختند. اکنون در این ایام، در سرتاسر خیابان حدود 100پرچم عزاداری نصب می‌شود و آن‌قدر محله را زیبا و خاص نشان می‌دهد که حسی خارج از توصیف القا می‌کند.

برادرتان کجا شهید شد؟
برادرم، جعفر غرابادیان که کوچک‌ترین عضو خانواده ما بود، در تاریخ 21/10/1365 با آنکه 17سال داشت در عملیات کربلای5 به درجه رفیع شهادت نائل شد. البته دایی و همسران دونفر از خواهرانم هم در جبهه شهید شدند.

خودتان هم جبهه رفته‌اید؟
بله، ما 6برادر بودیم که در زمانی، 5نفرمان هم‌زمان در سال1361 در جبهه خدمت می‌کردیم. بعد از انقلاب، دو ارگان شکل گرفت؛ یکی «سپاه پاسداران» مختص نیروهای مرزی بود و دیگری هم «کمیته» که در حوزه امنیت شهرها فعالیت می‌کرد. آن‌زمان عضو کمیته بودم که برای دفاع به جبهه عازم شدم و مدت 9ماه در آنجا بودم. بعدها در سال65 بود که با ژاندارمری و شهربانی ادغام شدیم و نیروی‌انتظامی شکل گرفت.

آیا از آن دوران خاطره خاصی دارید؟
به یاد دارم زمانی که در اهواز حضور داشتم، هنگام غروب که شام را توزیع می‌کردند، ناگهان صدای تیراندازی، آتش‌بار و... را شنیدیم. به ما حمله شده بود. یک خمپاره مستقیم به پای یکی از دوستانم که تبریزی بود، اصابت کرد. او دائم به امام زمان(عج) توسل می‌کرد و امام حسین(ع) را صدا می‌زد. کم‌کم توانستند او را به عقب برگردانند. این خاطره و آن توسلات به ائمه(ع) برای همیشه در ذهن من باقی ماند که نیروهای انقلابی در همه حال به یاد ائمه(ع) و توسل به آن‌ها بودند.

چطور شد که به خادمی پذیرفته شدید؟ بفرمایید چند سال است که افتخار خدمت به امام‌رضا(ع) را دارید؟
در سال1371 بنا به علاقه‌ای که داشتم درخواستم را ارائه دادم، ثبت‌نام کردم و پس از 18ماه، توفیق خدمت به آستان مقدس امام‌رضا(ع) نصیبم شد. من که لایق نبودم ولی لطف امام مهربانی‌ها شامل حالم شد؛ درِ خانه آقا آن‌قدر باز و بزرگ است که مرا در خود جای داد و پذیرفت. 25سال دربان بودم اما حدود چندماهی است که به خدمت فراشی تشرف یافته‌ام و درست هم‌زمان با سالگرد شروع به خدمتم، از دربانی به فراشی مشرف شدم. خدمت دربانی کار سختی است و به دلیل آنکه سنم بالارفته بود، توفیق ادامه‌ خدمت دربانی را نداشتم و به همین دلیل تقاضا دادم که فراش داخل حرم شوم و خوشبختانه با خواسته‌ام موافقت شد.

تفاوت خدمت در پُست دربانی و فراشی چیست؟
دربانان کت‌وشلوار مشکی می‌پوشند و کلاه هم دارند؛ دم درهای ورودی صحن‌ها ‌می‌ایستند و عصای نقره‌ای هم به دست می‌گیرند که نشان‌دهنده ادب و احترام به زائر است. کاری شبیه کاری که در گذشته نگهبانان با نیزه پشت در کاخ پادشاهان و سلاطین انجام می‌دادند، بااین تفاوت که آن‌ها با هدف حفاظت می‌ایستادند اما دربانان حرم از جنبه تشریفات و ادب می‌ایستند. وظایف دربانان راهنمایی، گشت‌زنی، تطهیر، غبارروبی و جارو زدن صحن‌هاست، البته در حال حاضر با وجود ماشین‌های کف‌شور و جاروهای برقی موجود در حرم مطهر رضوی، مراسم جاروکشیدن صحن‌ها که هماهنگ ازسوی دربانان انجام می‌شود، بیشتر جنبه سنتی و نمادین پیدا کرده است. محل خدمت دربانان، ورودی صحن انقلاب از سمت بست شیخ طوسی، ورودی صحن انقلاب از حر عاملی، ورودی صحن آزادی از بست حرعاملی، ورودی باب‌السلام، ورودی صحن انقلاب از ایوان عباسی از سمت طبرسی، ورودی صحن قدس، مسجد جامع گوهرشاد و صحن بعثت است؛ که دربانان در شیفت‌های مختلف به‌طور چرخشی در هرکدام از این قسمت‌ها حاضر می‌شوند و خدمت می‌کنند اما فاصله محل خدمت فراشان از روضه منوره بیشتر است. آن‌ها همان کارهای خادمان (شست‌وشو و تطهیر، راهنمایی زائران، غبارروبی، نظم‌بخشی و...) را در رواق‌های اطراف رواق‌های مرکزی مانند دارالولایه، دارالاجابه و دارالحجه انجام می‌دهند. فراشان لباده و شلوار سیاه‌رنگ بر تن دارند. (لباده نوعی «جامه‌ مردانه‌ دراز» است که روی دیگر جامه‌ها می‌پوشند.)

از روز اولی که به‌عنوان خادم حرم مشغول به کار شدید، خاطره‌ای دارید؟
از همان ابتدای ورودم، شوق بهشتی‌شدن را پیدا کردم. نخستین نفر از نسل اجدادم بودم که خادم حضرت شدم و این افتخار ابدی نصیب من شد. خیلی ذوق‌زده و خوشحال بودم و اشک شادی می‌ریختم که این لطف شامل حالم شده است. همسرم هم همیشه کنارم است و در تمام زمینه‌ها دوش به دوشم، مرا همراهی می‌کند، خدایی نکرده اگر همسرم روزی نباشد، کارم می‌لنگد. حمایت‌ها و پشتیبانی او سبب شده است با ارادتی که به اهل‌بیت(ع) دارم، خانه‌ام را به حسینیه تبدیل کنم. به همین دلیل در طول سال این حسینیه در خدمت دوستداران اهل‌بیت(ع) است.

از اینکه توفیق خادمی بارگاه منور رضوی نصیبتان شده است، چه حسی دارید؟
این خدمت اسمش نوکری زائر امام‌رضا(ع) است، اما پادشاهی است و تمام عزت زندگی من در میان همکاران، اقوام، دوستان و خانواده به‌دلیل خدمت به آقاست. بدیهی است از خداوند که چنین توفیقی به من عطا کرده است بسیار سپاسگزارم و در قلب خود احساس شعف و خرسندی می‌کنم.

یک خادم حرم چه خصوصیاتی باید داشته باشد؟
همان‌طور که از نام خادم پیداست، خادم برای خدمت و نوکری آمده است، نه برای سروری و آقایی. این را هر خادمی باید بداند. ما خادمان بارگاه مطهر امام رئوف هستیم و با گذشت زمان نباید وظیفه خادمی را به فراموشی سپرد. نخستین ویژگی خادم لطف خوش، کلام زیبا و سیمای دلنشین اوست. همچنین مهم‌ترین ویژگی یک خادم، این است که در انجام وظایف خود، احساس مسئولیت اخلاقی و دینی داشته باشد. نوع رفتار خادمان بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) باید جلوه‌‌ای از اخلاق رضوی باشد. اخلاق رضوی ایجاب می‌کند که خادمان در برخورد با میهمانان حضرت‌رضا(ع) سعه صدر به خرج داده و حتی اگر با تندی روبه‌رو شدند، زبان و روی خوش را ملاک رفتار خود قرار دهند.

تا به حال پیش آمده است که از نحوه برخورد مردم و زائران رنجیده شده باشید؟
بله، متأسفانه با این مسئله بسیار روبه‌رومی‌شوم و سعی می‌کنم آن‌طور که امام‌رضا(ع) می‌پسندند، رفتار کنم و پاسخ بدهم. یادم می‌آید که در شب احیا سال گذشته در صحن جمهوری بودم که یکی از همکاران نزد من آمد و گفت: «نزدیک سقاخانه، سر پیچ، فرشی پهن است که خانواده‌ای اصفهانی روی آن نشسته‌اند و برنمی‌خیزند. از طرفی فرش سر راه است و باید جمع شود. من و چندنفر دیگر از همکاران هرکاری می‌کنیم قبول نمی‌کنند که جابه‌جا شوند؛ اگر می‌توانی آن‌ها را قانع کن که بلند شوند.» پیش آن‌ها رفتم و در حضور پدر خانواده، دستی به ریشم کشیدم و گفتم که به خاطر آقا علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) برخیزید و کمی آن‌طرف‌‌تر بنشینید. لحظه‌ای سکوت کرد و برخاست. فرش جمع شد و راه برای تردد باز شد.

به نظر شما آیا خدمت به اهل بیت(ع) فقط خادم‌بودن در حرم آن‌هاست؟
این ظاهر کار است که ما خادم حضرت هستیم. هرکس در هر مکان، هر زمان و در هر لباس می‌تواند خادم اهل‌بیت(ع) باشد. لباس خادمی فقط مسئولیت انسان را زیاد می‌کند. عمل خوب و برخورد مناسب است که به آن لباس شخصیت و شرف می‌بخشد. طوری باید رفتار کنیم که حس کنیم حضرت درحال نگاه کردن ما هستند. راهنمایی یک زائر یا برداشتن تکه‌ای زباله در حرم و مراعات حال دیگر زائران در لباس عادی خودش یک خدمت است.

آیا خاطره خاصی از میلاد ثامن‌الحجج(ع) به یاد دارید؟
تمام دقایق حضورم در بارگاه منور رضوی و خدمت به آقا و زائران و مجاورانش، ثبت خاطرات به یادماندنی در ذهنم است که هیچ وقت فراموش نمی‌کنم. چندین سال است که خادمان حرم رضوی در دهه کرامت به استان‌های مختلف سفر می‌کنند و تلاش دارند تا از این طریق به ترویج فرهنگ رضوی در کشور کمک کنند. حتی سفیرانی هم داشته‌ایم که به برخی کشورها فرستاده شده‌اند. قرار است که امسال من هم به همراه پرچم متبرک بارگاه، به این سفر معنوی مشرف شوم.

خادمان بارگاه رضوی چند دسته هستند؟ و باید چه شرایطی داشته باشند؟
خادمان حرم رضوی به طور کلی سه دسته هستند. گروه اول را خادمان موروثی و رسمی تشکیل می‌دهند. این خادمان که تعداد آن‌ها کم است، کسانی هستند که از قبل انقلاب به‌عنوان خادم حرم رضوی مشغول به خدمت بوده‌اند. خدمت به امام‌رضا(ع) در این خانواده‌ها از پدر به پسر یا افراد درجه یک فامیل آن‌ها به ارث می‌رسد. گروه دوم خادمان افتخاری حرم هستند که بیشتر خادمان حرم در این گروه قرار می‌گیرند و خادمان تشرفی در گروه سوم قرار دارند. افراد برای اینکه بتوانند خادم حرم شوند باید یک‌سری شرایط داشته باشند، به طور مثال باید متأهل باشند و مدرک لیسانس به بالا باشند. همچنین سن متقاضیان نباید کمتر از ۳۰سال و بیشتر از ۴۵سال باشد. ضمن اینکه باید گواهی عدم سوءپیشینه هم داشته باشند. البته در حال حاضر از قشرهای مختلف جامعه همچون پزشک، پاسدار، وکیل، قهرمان، مهندس و... خادم داریم. به‌طور کلی
ما خادمان با جمعیت حدود 20هزارنفر از یک طیف هستیم که مشمول عنایات حضرت شد‌ه‌ایم.

شیوه اهدای حکم خادمی چگونه است؟
در ابتدا که خادم می‌شویم در جایگاه تشرفی خدمت می‌‌کنیم. بعد از یک‌سال حکم تشرفی دریافت می‌کنیم که 10سال آن را داریم. پس از 10سال حکم افتخاری به ما می‌دهند.

ساعت خدمت شما در حرم آقا چگونه است؟
به ازای هر ۸روز، ۱۲ساعت در حرم خدمت می‌کنم که از ساعت 5:30 تا 18:30 حضور دارم و 6ساعت در محل خدمت هستم و 6ساعت استراحت می‌کنم که این روند هر 3ساعت جابه‌جا می‌شود. البته در اوقات فراغت نیز می‌توانیم داوطلبانه در حرم خدمت کنیم. این خدمت‌رسانی به گونه‌ای بوده که هیچ تداخلی با زندگی شخصی و حرفه کاری‌ام نداشته است و من با خیال راحت تمام امور خود را رسیدگی می‌کنم. البته ساعت حضور هر فرد، بستگی به نوع خدمت دارد. خادمان رسمی 24ساعت، افتخاری و تشرفی 12ساعت در حرم هستند. همچنین تمام خادمان کشیک در مراسم تحول و تحویل کشیک، جارو زدن‌های صبح، ظهر و شب، جمع‌آوری نذرهای داخل ضریح مطهر و مراسم‌ قرآن و خطبه‌خوانی حضور دارند. البته ناگفته نماند شیفت دربانان در گذشته 12ساعت بود اما در دهه کرامت برای خوشامدگویی به زائران 24ساعته خدمت می‌کنند.

برای خدمتگزاری در حرم حقوق و مزایایی هم به شما تعلق می‌گیرد؟
حقوق و مزایای خاصی نداریم. فقط به طور سالیانه به منظور تبرک، آستان‌قدس مقداری گندم برای خادمان در نظر می‌گیرد که آن هم از محل موقوفات تأمین می‌شود. در طول شیفت حضور در حرم هم از وعده غذایی سفره حضرت‌رضا(ع) بهرمند می‌شویم. همچنین پس از گذشت 10سال از حکم دریافتی، قبر به ما می‌دهند.

دوست داشتید بیشتر در کدام پُست حرم امام‌رضا(ع) خدمت کنید؟
دربانی را خیلی دوست داشتم، زیرا کار سختی است و به‌نوعی کار هر کسی نیست. گرمای تابستان با کلاه، کت و شلوار مشکی زیر آفتاب سپری می‌شود و در زمستان هم در معرض باد، باران و برف قرار داری. باوجود این باز هم به دربانی جلو در علاقه دارم اما متأسفانه به‌دلیل کهولت سن دیگر توان خدمت در این بخش را ندارم.

در هنگام مشکلات و گرفتاری، توسلی داشته‌اید که منجر به دریافت جواب برای شما شود؟
من در تمام طول دوران زندگی، خود را به حضرت سپرده‌ام. از کوچک‌ترین خواسته تا بزرگ‌ترین و سخت‌ترین نیازم را به ایشان واگذار کرده‌ام و آقا همیشه به بهترین وجه ممکن، به بنده عنایت می‌کنند.

خدمت به ائمه‌اطهار(ع) چه تأثیری بر زندگی شما گذاشته است؟
تأثیرات و برکات حاصل از این خدمت در تمام جوانب زندگی من به چشم می‌آید، آن‌قدر بر زندگی شخصی‌ام، همسرم، فرزندانم، دوستان و آشنایانم تأثیرگذار بوده است که گاهی خودمان هم نمی‌توانیم تصور کنیم. در احادیث و آیات مختلف هم به امر خدمت‌رسانی به ائمه اطهار(ع) و برکات حاصل از آن نیز اشاره شده است. به‌یقین می‌توانم بگویم بهره‌مندی از آموزه‌های دینی، الگویی روشن و استوار است که چراغ راه هدایت بشر را نمایان می‌کند.

هنگام زیارت چه احساسی دارید؟
همه ما وقتی به این مکان‌های شریف وارد می‌شویم، به‌واسطه احساس نیازی که داریم، روح بلندی پیدا می‌کنیم. احساس می‌کنیم ارتباط عمیق‌تری بین ما و امام معصوم(ع) پیش آمده است. این ارتباط، آ‌ن‌قدر ساده و دلنشین برقرار می‌شود که احساس سبکی می‌کنم. حس خوبی است که آدمی در دنیای پُرمشغله به مأمنی برسد که در آنجا احساس آرامش کند و حس کند به او توجه شده و پاک می‌شود. این همان ارتباط معنوی‌ای است که زیارت و خدمت به زائران برای من ایجاد می‌کند و مرا به پرواز در می‌آورد.

آیا تا به حال به نیابت از دیگران زیارت کرده‌اید؟
قطعا بله، خیلی اوقات پیش آمده از شهرستان‌ها تماس گرفته‌اند و التماس دعا داشته‌اند و از من خواسته‌اند که نایب‌الزیاره آن‌ها باشم. گاهی حتی تلفنم را وصل می‌کنم و برای آن‌ها با حضرت ارتباط تلفنی برقرار می‌کنم. کاری که همکارانم در حال حاضر برای زائران راه دور انجام می‌دهند. خیلی از افراد در برخورد با خادمان چه تلفنی و چه حضوری تقاضای التماس دعا دارند و به نیابت تقاضای زیارت می‌کنند. بسیاری از شیعیان مخلص ائمه در شهرهای مختلف جهان و حتی کشورهای غیرمسلمان زندگی می‌کنند و در عین حال ارتباط قلبی و روحی زیادی با ائمه(ع) دارند. بنابراین برای ارتباط آن‌ها با آقا امام رضا(ع) امکانی فراهم شده است که می‌توانند با شماره‌گیری شماره 05148888 به‌طور مستقیم به مضجع شریف آقا وصل شوند و راز و نیاز کنند. به این منظور یک بلندگو بالای ضریح تعبیه شده است. پس از تماس‌گرفتن با این شماره، ابتدا برای تغییر حال و هوای طرف مقابل و به‌منظور زمینه‌سازی برقراری ارتباط، صلوات خاصه امام‌رضا(ع) پخش می‌شود و سپس اعلام می‌شود که «به روضه منوره مرتبط می‌شوید». سپس فرد تماس‌گیرنده می‌تواند به‌راحتی با شنیدن صدای همهمه زائران اطراف ضریح، زیارت خود را انجام دهد. این سیستم بعد از مدت زمانی مشخص و در حدود 3دقیقه، به‌طور خودکار قطع می‌شود.

کراماتی که از علی‌بن‌موسی‌الرضا (ع) دیده‌اید، بیان کنید؟
در طول این مدت کرامات بسیاری از حضرت امام‌رضا (ع) دیده یا شنیده‌ام اما یکی از آن‌ها مدت‌هاست در ذهنم باقی مانده است. با خانمی که زائر اصفهانی بود، برخورد داشتم. این خانم می‌گفت: «همیشه از امام‌رضا(ع) می‌خواستم که معجزه‌ای به من نشان دهد تا باورم شود و به ایمان قلبی برسم. خیلی به مشهد و حرم‌مطهر آمده بودم اما چیزی ندیده بودم. آخرین باری که به اصفهان برگشتم، مدتی بعد بیمار شدم و پس از مراجعه به پزشک و آزمایش‌های متعدد متوجه شدم که به سرطان ناعلاجی مبتلا شده‌ام. در مدت زمان کوتاهی حدود 30کیلوگرم وزن کم کردم. سراغ هر دوا و دکتری رفتم فایده‌ای نداشت و پزشکان جوابم کردند. بیماری من طوری بود که نمی‌توانستم از جای خود بلند شوم و حرکت کنم. به آقا علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) متوسل شدم... .
از آن روز به بعد به‌تدریج بهبود یافتم. دوباره با آزمایش‌های قبلی و یک‌سری آزمایش‌های جدید به چندین پزشک مراجعه کردم. آن‌ها با تعجب فراوان اعلام کردند که هیچ اثری از سرطان و بیماری حاد مشاهده نمی‌شود. امام‌رضا(ع) با این شفاعت دو معجزه نصیب من کردند. یکی اینکه خیلی واضح عنایت و شفاعت خود را به من نشان دادند و دیگری هم شفای بیماری‌ام بود.»

آیا تاکنون کسی از شما درخواست داشته است که برای خدمت در حرم رضوی، برایش کاری انجام دهید؟
بله، بارها پیش آمده است که از من خواسته‌اند و من هم تا حد توان به آن‌ها کمک کرده‌‌ام. سال‌هاست که برادرم هم در حرم خدمت می‌کند. همچنین یکی از دوستانم از اصفهان برای خدمت ماهی یک‌بار به حرم آقا مشرف می‌شود.

سخنی با همکاران خود به‌عنوان خادمان آستان خورشید هشتم دارید؟
من و همکارانم باید طوری رفتار کنیم که زینت اهل‌بیت(ع) چه داخل حرم و چه در محل کار و زندگی باشیم تا مردم به‌وضوح حس کنند که عاشق امام‌رضا و اهل بیت(ع) هستیم و آن‌ها را با رفتار و کردار مناسبی که داریم تحت تأثیر قرار دهیم.

اگر بخواهید بدون تأمل، جمله‌ای به امام مهربانی‌ها تقدیم کنید، چه می‌گویید؟
فقیر و خسته به درگاهت آمدم رحمی / که جز ولای توأم نیست هیچ دست‌آویز پوشیدن لباس خادمی، خدمتی از طرف ما نیست، لطفی از طرف خود حضرت است؛ وگرنه ما کجا و خادمی آستان خورشید کجا؟

اگر توصیه یا صحبت پایانی دارید بفرمایید؟
خداوند نعمت‌های فراوانی به بشر داده است که اگر قدر آن‌ها را ندانیم از ما می‌گیرد. چه نعمتی بالاتر از نعمت ولایت و وجود علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع)؟! مشهدی‌ها قدر بدانید. کنار بارگاه هستید و از این مجاورت استفاده کنید. زمان می‌گذرد و برنمی‌گردد.