به گزارش شهرآرانیوز، سرمربی مشهدی تیمملی فوتسال افغانستان دیرتر از همکاران ایرانیاش که چند سالی است بهعنوان مربیلژیونر در فوتسال آسیا جولان میدهند، این راه را در پیش گرفت، اما خیلی زودتر از همه آنها مسیر سعادت را پیدا کرد. مجید مرتضایی که سالها سرمربی تیم فوتسال فرشآرا در لیگبرتر فوتسال ایران بود، حالا دو سالی میشود که هدایت تیمملی فوتسال افغانستان را با کادر مشهدیاش بهعهده دارد و در دومین سال نشستن روی نیمکت این تیم توانسته است افتخارات چشمگیری را برای فوتسال افغانستان به ارمغان بیاورد. او تیمش را در تورنمنت کافا به نایبقهرمانی رساند و یک هفته بعد هم عنوان سومی تورنمنت بینالمللی تایلند را بهدست آورد؛ عناوینی که نخستین عناوین قهرمانی بزرگسالان ورزشهای توپی در کشور افغانستان بود و از این حیث برای مردم کشور همسایه از اهمیتی ویژه برخوردار است.
شاید سال گذشته که در نهایت بدشانسی صعود به مرحله نهایی جامملتها را از دست دادیم و با سه گل کمتر از رسیدن به این مرحله مسابقات بازماندیم، یک تلنگر جدی برای کل فوتسال افغانستان بود. بعد از چند ماه دوباره از ما دعوت به همکاری شد و با تجربهای که داشتیم، به این جمعبندی رسیدیم که این تیم برای موفقیت به زمان نیاز دارد. هر وقت هم ما زمان داشتیم، خدا را شکر توانستیم نتایج خوبی را برای تیمها رقم بزنیم. در دور جدید همکاری با فدراسیون افغانستان، یکی از شروط ما برگزاری اردوهای درازمدت و انجام مسابقات بینالمللی زیاد بود. گفتیم تا مرحله مقدماتی جامملتها دستکم باید بیست مسابقه با تیمهای ملی کشورهای مختلف برگزار کنیم که همه اینها محقق شد. تا الان دوازده مسابقه دادیم و چند مسابقه ملی دیگر هم تا قبل از شروع جامملتها خواهیم داشت. برای نخستینبار در یک رشته توپی در افغانستان در رده بزرگسالان مدال کسب شد. این عنوان در وهله اول حاصل زحمات فدراسیون افغانستان و بعد از آن بازیکنان و کادرفنی بود. امیدواریم با این روند به مرحله نهایی جامملتهای آسیا صعود کنیم.
متأسفانه قرعه سختی در مقدماتی جامملتها داریم و در گروه عربستان، اندونزی و ماکائو قرار گرفتیم. رقابتها بهمیزبانی اندونزی برگزار میشود و باتوجهبه اعتمادبهنفس و شخصیتی که پیدا کردهایم، امیدواریم جزو تیمهای صعودکننده باشیم.
چیزی که در تایلند دیدم، این بود که نگرش آسیا به تیمملی فوتسال افغانستان تغییر کرده است. حتی قبل از بازی با تایلند، شاهد تغییرات گسترده و استقبال عمومی از تیم افغانستان بودیم. از خود رسانههای تایلند آمدند با بازیکنان ما مصاحبه کردند که چطور است با این وضعیتی که کشور افغانستان دارد، اینقدر پیشرفت کردید و حقیقتا از بازی با تیم ما میترسیدند. این برای من خیلی جالب بود که تیمی مثل تایلند که جزو چهار تیم برتر آسیاست، چقدر بازی با افغانستان برایش مهم است. این نشان میدهد خیلی از تیمها روی ما حسابی ویژه باز کردهاند. دو نفر از بازیکنانمان بعد از مسابقات تایلند به تاجیکستان رفتند و جذب تیمهای اول و دوم لیگ این کشور شدند و این یعنی ما راه درستی در پیش گرفتهایم. امیدواریم با بردی که مقابل عربستان کسب میکنیم، این راه به جامجهانی هم ختم شود.
تفاوتی بین تیمهای ملی ایران و افغانستان وجود دارد؛ تیمملی ایران سالها قهرمان آسیا بوده است و اگر یکسال دوم شود، همه ناراحت میشوند، اما در افغانستان تازه دوران رشد آغاز شده است و پیامهای زیادی از مردم افغانستان داشتیم که واقعا تأثیرگذار بود. خیلی از بازیکنان و مربیان ما که افغانستانی هستند، از این پیامها اشک شوق میریختند. فوتسال در زمانهایی مرهمی بر خستگیهای مردم افغانستان بوده است. فوتسال غرور ملی را برای افغانستان دوباره زنده کرد. اینکه در تایلند دوربین رسانه بیاید و از کارهای فرهنگی بچههای ما مثل تمیزکردن رختکنها فیلم بگیرد، برای ما خیلی شیرین است. خوشحالیم که توانستیم تیمی را راهی مسابقات کنیم که بهجز مسائل فنی، از لحاظ فرهنگی و تربیتی هم آبروی افغانستان شده است.
شب بازی تیمملی فوتسال افغانستان با ایران نتوانستم بخوابم؛ چون تقابل تیمی که دوستش دارم بود با تیمی که در آن مسئولیت دارم. این کار را بسیار سخت میکرد. بهعنوان یک ایرانی که یاد گرفته است به تعهدش عمل کند، خیلی تلاش کردم بتوانمت تیمملی ایران را شکست دهم، اما جایگاه تیمملی ایران خیلی خوب است. به دوستان هم گفتم فعلا ما زورمان به رقبای شما میرسد، اما یک روزی میرسد که شما را هم میبریم.
موفقیت اتفاقی نیست. شما ممکن است در یک بازی با شانس پیروز باشید، ولی نمیتوانید یک جام را با شانس ببرید. تیمملی افغانستان دوازده مسابقه رسمی داشته با تیمهای آسیایی، اروپایی و آفریقایی بوده است و این وسط فقط دو شکست داشتیم. پس یک اتفاقی افتاده است. قطعا چه من باشم، چه نباشم، آینده فوتسال افغانستان بسیار روشن است. فکر میکنم فوتسال افغانستان در چند سال آینده جزو هشت قدرت فوتسال آسیا خواهد بود و در این اصلا شک نکنید.
تبریک میگویم به فرشآرا که با همه مشکلات هنوز چراغ فوتسال را در مشهد روشن نگه داشته است. فرشآرا خیلی فوتسالیست به فوتسال ایران داد، ولی متأسفانه الان مجموعه قدرتمندی نیست که وارد این عرصه شود. یکی از مشکلات ما نبود دانش مدیریت و اداره تیمهاست که به ورزش ما ضربه میزند. بعضیها میآیند با صحبتهایی شروع میکنند و در جملات اولیه میفهمیم این عزیزان میخواهند تیمداری کنند یا نه، بعد شش ماه بعد کارشان تمام است. الان در قم مجموعه آناصنعت آمده که دائم درحال گسترش کارش است. در مشهد هم ما به این تشکیلات نیاز داریم که متأسفانه اکنون نداریم.
اینکه بگوییم امور باشگاهها به خودشان مربوط است و به ما ربطی ندارد، برداشتن تعهد از گردن خودمان است. شاید در آن همه دخالت هیئت فوتبال در پدیده، اگر مقداری بیشتر اختیار داده میشد و مدیریت بهتری میشد، الان وضع فرق میکرد. یک تیمی مثل فرشآرا مال فرشآرا نیست، متعلق به مردم و هواداران است. هیئت فوتبال هم دخیل است و نمیتوانیم خودمان را کنار بکشیم. من میخواهم از هیئت فوتبال بپرسم ما چند اسپانسر را توانستیم بیاوریم پای کار. ما در دورههای قبل این را داشتیم. در دوره چمنیان، حسینی و برادران داشتیم. هیئت فوتبال دست اسپانسرها را گرفته و به حوزه ورزش آورده است. اینکه ما بگوییم ما رئیس همهایم، کسانی که با ما خوباند، ما هوایشان را داریم و آنها که با ما خوب نیستند، همه بد هستند و هیچ خدماتی به آنها نمیدهیم، درست نیست. در هیئت فوتبال با برخی افراد خیلی خوباند و با برخی خیلی بد، چون منتقد هستند. هیئت فوتبال مثل پدر و مادر آن رشته است و نمیتواند از مسئولیت شانه خالی کند. این نگاه باید عوض شود. من فکر میکنم اعضای هیئت فوتبال آدمهای زحمتکشی هستند. در کمیته فوتسال طیبی خیلی تلاش میکند، اما این تلاش باید با دانش و توانایی در راستای موفقیت باشد تا اثرش را در جامعه فوتسال ببینیم. هیچچیز بدتر از این نیست که شما خیلی خالصانه و عمیق کاری را انجام بدهید که اشتباه است!