بوسه مرگ است دیگر. پیشانی هر کسی را ببوسد جهانش به پایان رسیده است. هر روز صبح زندگی برای ما یکجور شروع میشود و تقریبا آماده شدهایم برای ایستادن مقابل ناخوبیها، گرانیها، دغدغههای کم و زیادهای زندگی، اما امان از لحظههایی که صحبت از رفتن یک آدم باشد، آن هم یک معلم، یک ورزشکار، یک داور و مهمتر از همه اینها یک پدر. مرگ یک پدر دردش هیچوقت کهنه نمیشود و من به این فکر هستم که فرزندان محمد جاهدی وقتی تیتر درشت رفتن پدرشان را در صبح میلاد امام مهربانیها دیدند، چه حالی پیدا کردند.
بوسه مرگ بر پیشانی هر فردی بنشیند چشمهای او را برای همیشه بر همه چیز میبندد و میتواند آنقدر غافلگیرانه و ناباورانه جان عزیز تو را بگیرد که هر لحظهای که به خاطرت میرسد مدام چشم بر هم بزنی و بگویی مگر میشود، مگر ممکن است؟
بوسه مرگ میتواند در قلب ورزشکاری جا خوش کند که در 7رشته ورزشی مقام کشوری دارد؛ هندبال، هاکی، دوومیدانی، شمشیربازی، فوتبال، والیبال و ژیمناستیک. مردی که کنار همه این تلاش و تکاپو لباس داوری پوشید و آن هم بر قامتش خوش درخشید. مردی که از آموزش برای تربیت غافل نبود و بیش از 30سال از زندگیاش را برای بودن در بطن آموزشگاهها اختصاص داد.
کنار همه اینها بگذارید که محمد جاهدی نقش پررنگی در ظهور و موفقیت نسل طلایی داوران مشهدی برعهده داشت و شب و روزش را خرج ورزش و ورزشدوستان کرد.
قلب محمد جاهدی درست در شب میلاد علی بن موسی الرضا(ع) بعد از یک دوره بیماری از تپش ایستاد. او که یکنفس برای ورزش نه یک محله، نه یک ورزشگاه، نه یک تیم که یک شهر دوید و هر جایی از ورزش این شهر پا بگذاری رد و نشانی از او خواهی دید.
دهه شصتیها رسم قشنگی داشتند، ستارهسازی. اینکه پوسترهای قهرمانهای کشور، شهر و محلهشان را بزرگ بر دیوار خانهشان قاب میگرفتند تا همیشه پیش چشمشان باشد و مبادا از نظر بیفتد.
محمد جاهدی بیش از آنکه تعلق به یک محله و یک خیابان و یک کوچه داشته باشد، متعلق به همه آنهایی است که ورزش را دوست دارند و آدمهای نامی شهرشان را. گرچه او در خانه ابدیاش و در قطعه نامآوران آرام میگیرد اما نباید بگذاریم آدمهایی مثل او که آبروی ورزش و محلهمان هستند، یک روز از ذهن و خاطرمان بروند و روزگار غافلمان کند از اینکه هر از گاهی به یاد محمد جاهدیها و همه آنهایی که دل سوزاندند و رنج کشیدند، فاتحهای بفرستیم و برای شادی روحشان دعا کنیم.
این چند سطر را برای این آوردهام که به پاس همه خدماتی که جاهدیها برای ما و فرزندانمان کشیدهاند، دعای خیرمان را بدرقهشان کنیم و از خدا بخواهیم روحشان را در جوار امن خودش آرام نگاه دارد.
الهی آمین.