وقتی کرونا عیار انسانیت را نمایان می‌کند

در تاریخ ثبت کنید این روز‌ها را؛ همین روز‌هایی که به‌خاطر تکانی که کرونا به زندگی مردم داده است، خود ما هم تکان خورده‌ایم؛ تکان‌هایی که ذات واقعی ما آدم‌ها را -تاحدودی- نشان می‌دهد. گستره این به تماشا گذاشتن حقیقت‌های وجودی به پهنه همه دنیاست. انگار همه ما را به هر زبان و نژاد و دین و ملیت، بر سر یک امتحان نشانده‌اند با پرسش‌هایی که برای همه مشترک است و بارم‌بندی نمره‌ها نیز نه به آنچه قلمی می‌کنیم در صفحات کاغذ، بلکه به رفتاری است که انجام می‌دهیم. این نمره‌دهی درحقیقت بیان واقعی عیار انسانی نسل حاضر است. دریغا که بسیاری مردود می‌شوند و ادعا‌هاشان خط قرمز می‌خورد! نگاه کنیم به جانی که داعیه تمدن دارد و هرکس غیر از خویش را از دایره مدنیت دور می‌بیند و می‌داند، اما به گواه گزارش‌ها، نمره‌ای را که باید، نمی‌گیرد مگر به کسانی که برای ماسک، نقاب از چهره برمی‌دارند و مشت حواله هم می‌کنند، کسانی که از هم یقه می‌درند، کسانی که کالای هم را می‌دزدند، چه نمره‌ای می‌توان داد؟ خبر‌ها را خوانده‌اید -لابد- من، اما قصد بازخوانی آن را ندارم، فقط می‌خواهم بگویم که در امتحان کوئید۱۹، خیلی‌ها رفوزه شدند و مردمی که نمره قبولی گرفتند، شناسنامه‌هاشان صادره از ایران بود؛ مردمی که با رویکرد جهادی، به‌نیابت از شهدا به میدان آمدند و خود را به خطر انداختند تا از هم‌نوعان خویش رفع خطر کنند. کادر درمانی خوش درخشیدند و سازمان‌های مردم‌نهاد این درخشندگی را کامل کردند و در شب‌های سیاه کرونایی نگذاشتند مرگ، بی‌خبر، سایه خود را بر سر محله‌های کم‌برخوردار پهن کند. نگذاشتند تنهایی، هم‌نفس فقرا شود آن‌سان که در برخی کشور‌های نظام سرمایه‌داری شد. اگر قلمی به انصاف بر کاغذ رود، قطعا ایرانیان را در اول فهرست ملل موفق در این مبارزه تمام‌عیار خواهد نوشت؛ مردمی که پابه‌پای نظام و سیستم سلامت خویش پیش آمدند و در اوج تحریم‌های ظالمانه، جوانمردی را در حق هم به اوج رساندند. این درست که در روز‌های اولیه صاحبان دهان‌گشاد و بلعندگان انسان‌نما، شبیخون زدند به حریم و حرمت ایرانی و به احتکار کشیدند بحث سلامت را، اما این لکه‌های سیاه به دست طهارت‌آفرین قانون و همت مردم نجیب ایران از حافظه‌ها پاک شد تا ایران باز قامت، رشید کند در حماسه‌ای انسانی. تا نگاه‌های منصف به چشم شهادت‌خوان خویش در جهانی که سالمندان و اموات کرونایی را بی‌خیال در خیابان‌ها رها می‌کنند، ببینند در ایران باوجود همه تحریم‌ها و کمبود‌ها نه‌تن‌ها بیماری تنها نمی‌ماند، بلکه نظام را و مردم را درکنار خویش می‌بیند و فراتر از این، باز به‌گواه خبر‌ها و شهادت رسانه‌نگاران، بسیجی‌ها و طلاب حتی جنازه مردگان کرونایی را هم با حفظ حرمت و ارزش و کرامت انسانی به خاک می‌سپارند. این یعنی در امتحان بزرگ و جهانی انسانیت، باز این ایران است که به اخلاق و جوانمردی و انسانیت، در چشم‌ها عزیز می‌شود. تاریخ را بگو امروز را صادقانه بنویسد و تا همیشه در یاد داشته باشد و به نسل‌های آینده هم بگوید که در فصل سخت و امتحان مردافکن سلامت، این مردم ایران بودند که از همه خوش‌تر درخشیدند.