روشن کردن چراغ راه تولید در سال «جهش تولید»
سعید بهزادی
رئیس شورای محله ایثار
با توجه به نام‌گذاری سال جدید به‌نام جهش تولید، سؤال این است که چگونه می‌توان در تولید این اتفاق را رقم زد؟ دیر یا زود همه به این نتیجه می‌رسند که تولید تنها راه نجات جوامعی است که سودای پیشرفت دارند. اینکه ما پیشرفت‌های علمی، تحقیقاتی و بنیادی زیادی داشته‌ایم، ولی همچنان نتوانسته‌ایم اسم و رسم دلخواهمان را در معادلات بین‌المللی پیدا کنیم نیز در این موضوع ریشه دارد. اگر هر پیشرفتی در هر زمینه‌ای پیدا کنیم، ولی نتوانیم آن را به تولید انبوه برسانیم و سود آن را به نفع خودمان تمام کنیم، نه‌تن‌ها از دیگران جلو نزده‌ایم، بلکه راه را برای آن‌ها باز کرده‌ایم تا با استفاده از فکر، اندیشه و ایده‌های ما سودی به جیب بزنند و ما لحظه به لحظه از این رقابت فاصله بگیریم.
ما تولیدات داخلی را افزایش می‌دهیم و کم و بیش نیاز خود را از اجناس خارجی کم می‌کنیم، حتی فرهنگ‌سازی می‌کنیم که مردم تولیدات وطنی را استفاده کنند، فرض را بر این بگیریم این اتفاق بیفتد، ولی نمی‌شود با این میزان تولید به کانال بزرگان تولید در جهان پیوست.
مردم نیاز به تنوع دارند و گاهی هم علاقه به استفاده از برند‌های جهانی. در خوش‌بینانه‌ترین حالت اگر ۷۰ درصد جامعه تمام نیاز خود را از محصولات داخلی فراهم کند، ما بازاری بیشتر از یک بازار ۵۰ میلیون نفری نصیبمان نمی‌شود و این برای کشوری با امکانات ما بسیار کم است و راه پیشرفتی برای ما رقم نمی‌زند.
تولیدکننده‌ها، دولت‌ها و نظام اقتصادی بهتر است به‌جای تلاش در تمام جهات و تمام محصولات، کم‌کم شرایط ابرتولیدات تک‌محصولی را مهیا کنند برای بازار‌های جهانی و این جز با حمایت از تولیدکننده اتفاق نمی‌افتد.
در منطقه ما چند ظرفیت بسیار ارزشمند وجود دارد که حتی توان تبدیل شدن به یکی از صادرکننده‌های با سود اقتصادی بالا را دارند. تولیدکننده‌های مانتوی ایثار و کیف وحید از آن جمله مراکزی هستند که با توجه به توانشان می‌شود در گام ابتدایی ظرفیت صادراتی حداقل ۲ کشور افغانستان و عراق را برای آن‌ها متصور شد، گرچه اکنون به نقطه دلخواه داخلی هم نرسیده‌اند که در این امر نیازمند توجه ویژه‌ای هستند.
البته در ابعاد کوچک این اتفاق به‌صورت سنتی در حال انجام است و بخشی از تولید این مراکز را تشکیل داده است، ولی با کمی حمایت، تزریق اصول تولید حرفه‌ای و ایجاد شرایط مناسب نه‌تن‌ها سود زیادی نصیب کشور می‌گردد، بلکه بسترسازی برای ایجاد اشتغال مناسب را هم فراهم خواهد کرد.
حمایت خیلی سخت نیست، ولی نمی‌دانم چرا متولیان امر این‌قدر سخت گرفته‌اند؟! دغدغه تولیدکننده روشن است و جایگاه مسئولان روشن‌تر از آن. اینکه در مالیات تولیدکننده تفاوت درصدی ایجاد شود، دریافت مجوز تولید آسان شود، وام تولید با بهره کمتر داده شود و تسهیلات بیمه برای تولیدکنندگان فراهم گردد، از مسائل ابتدایی مقوله تولید است و خواسته همه تولیدکنندگان. نمی‌شود کنار گود نشست و گفت لنگش کن. باید مسئولان وارد تحولات تولید شوند تا بهتر بتوانند موضوع را درک کنند. امید است این نام‌گذاری چاره کار گردد و چراغ راه تولید.
ما تولیدات داخلی را افزایش می‌دهیم و کم و بیش نیاز خود را از اجناس خارجی کم می‌کنیم، حتی فرهنگ‌سازی می‌کنیم که مردم تولیدات وطنی را استفاده کنند، فرض را بر این بگیریم این اتفاق بیفتد، ولی نمی‌شود با این میزان تولید به کانال بزرگان تولید در جهان پیوست.
مردم نیاز به تنوع دارند و گاهی هم علاقه به استفاده از برند‌های جهانی. در خوش‌بینانه‌ترین حالت اگر ۷۰ درصد جامعه تمام نیاز خود را از محصولات داخلی فراهم کند، ما بازاری بیشتر از یک بازار ۵۰ میلیون نفری نصیبمان نمی‌شود و این برای کشوری با امکانات ما بسیار کم است و راه پیشرفتی برای ما رقم نمی‌زند.
تولیدکننده‌ها، دولت‌ها و نظام اقتصادی بهتر است به‌جای تلاش در تمام جهات و تمام محصولات، کم‌کم شرایط ابرتولیدات تک‌محصولی را مهیا کنند برای بازار‌های جهانی و این جز با حمایت از تولیدکننده اتفاق نمی‌افتد.
در منطقه ما چند ظرفیت بسیار ارزشمند وجود دارد که حتی توان تبدیل شدن به یکی از صادرکننده‌های با سود اقتصادی بالا را دارند. تولیدکننده‌های مانتوی ایثار و کیف وحید از آن جمله مراکزی هستند که با توجه به توانشان می‌شود در گام ابتدایی ظرفیت صادراتی حداقل ۲ کشور افغانستان و عراق را برای آن‌ها متصور شد، گرچه اکنون به نقطه دلخواه داخلی هم نرسیده‌اند که در این امر نیازمند توجه ویژه‌ای هستند.
البته در ابعاد کوچک این اتفاق به‌صورت سنتی در حال انجام است و بخشی از تولید این مراکز را تشکیل داده است، ولی با کمی حمایت، تزریق اصول تولید حرفه‌ای و ایجاد شرایط مناسب نه‌تن‌ها سود زیادی نصیب کشور می‌گردد، بلکه بسترسازی برای ایجاد اشتغال مناسب را هم فراهم خواهد کرد.
حمایت خیلی سخت نیست، ولی نمی‌دانم چرا متولیان امر این‌قدر سخت گرفته‌اند؟! دغدغه تولیدکننده روشن است و جایگاه مسئولان روشن‌تر از آن. اینکه در مالیات تولیدکننده تفاوت درصدی ایجاد شود، دریافت مجوز تولید آسان شود، وام تولید با بهره کمتر داده شود و تسهیلات بیمه برای تولیدکنندگان فراهم گردد، از مسائل ابتدایی مقوله تولید است و خواسته همه تولیدکنندگان. نمی‌شود کنار گود نشست و گفت لنگش کن. باید مسئولان وارد تحولات تولید شوند تا بهتر بتوانند موضوع را درک کنند. امید است این نام‌گذاری چاره کار گردد و چراغ راه تولید.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
