به گزارش شهرآرانیوز؛ یازده کارشناس از ۱۰ کشور بعد از چندین دهه تحقیقات علمی بالاخره درباره ارتباط سرطان و امواج رادیویی به نتیجه رسیدند. آنها ۵۰۰۰ مطالعه منتشرشده بین سالهای ۱۹۹۴ تا ۲۰۲۲ را بررسی کردند و برای تجزیه و تحلیل نهایی خود که امروز (سهشنبه، ۱۳ شهریور ۱۴۰۳/ ۳ سپتامبر ۲۰۲۴) منتشر شد، ۶۳ مورد را انتخاب کردند.
گروهی از کارشناسان برای یافتن پاسخ این سؤال که آیا بین افزایش احتمال ابتلا به سرطان و قرار گرفتن در معرض فرکانسهای رادیویی وسایل الکترونیکی بیسیم (از جمله تلفنهای همراه) ارتباطی وجود دارد یا خیر بررسیهایی را انجام دادهاند.
آنها دریافتند که خطر ابتلا به سرطان مغز حتی با استفاده طولانیمدت از تلفن همراه (۱۰ سال یا بیشتر)، در میان افرادی که زمان زیادی را با تلفن همراه خود میگذرانند، یا افرادی که تماسهای تلفنی زیادی برقرار میکنند، افزایش نمییابد. آنها همچنین هیچ نشانهای از افزایش خطر ابتلا به سرطان خون یا سرطان مغز را در کودکانی که در معرض فرستندههای رادیویی یا تلویزیونی یا دکلهای تلفن همراه قرار داشتند، مشاهده نکردند.
کن کاریپیدیس، نویسنده اصلی این بررسی که برای سازمان حفاظت از تشعشعات استرالیا کار میکند به خبرنگاران گفت: «این نتایج بسیار اطمینانبخش هستند چون استفاده از تلفن همراه بسیار زیاد شده است.»
آژانس بینالمللی تحقیقات سرطان، در سال ۲۰۱۱، براساس شواهدی، قرار گرفتن در معرض امواج رادیویی را یک عامل بالقوه سرطانزا برای انسان طبقهبندی کرد. تلفنهای همراه – شبکههای WiFi، ایستگاههای رادیویی و کنترل از راه دور و GPS – از این امواج رادیویی نامرئی برای انتقال تماسها و پیامهای متنی استفاده میکنند.
کاریپیدیس در ادامه گفت: «طبقهبندی WHO به این معنی نیست که امواج رادیویی مانند مواد شیمیایی موجود در دود سیگار یک عامل سرطانزای قطعی هستند. پودر تالک و آلوئهورا نیز براساس شواهد محدود، سرطانزا هستند. مطالعات بسیار زیاد و گستردهای درباره امواج رادیویی انجام شده است؛ به همین دلیل سازمان بهداشت جهانی بر آن شد که آخرین بررسیها را انجام دهد.»
کاریپیدیس درباره این تحقیقات گفت: «مشکل برخی از تحقیقات اولیه این بود که بر مطالعات مورد-شاهدی تکیه میکردند. در این تحقیقات افراد مبتلا به سرطان مغز را با افراد سالم مقایسه میکردند و این میتواند تا حدودی مغرضانه باشد. یک فرد مبتلا به تومور مغزی میخواهد بداند که چرا به تومور مغزی مبتلا شده است؛ برای همین تمایل دارد تعداد تماسهای تلفنی خود را بیش از حد گزارش دهد. اما مطالعات جامعتر «این نوع ارتباطها را نشان ندادهاند».
به گفته محققان، دکلهای تلفن همراه که تماسهای تلفنی و پیامهای متنی را در سراسر جهان با استفاده از امواج رادیویی ارسال میکنند، باعث سرطان نمیشوند.
مارک الوود، استاد افتخاری اپیدمیولوژی سرطان در دانشگاه اوکلند و یکی از همکارانش، گفتند: «شبکههای نسل جدید تلفن همراه، از جمله نسل سوم و چهارم، یا ۳G و ۴G، در مقایسه با شبکههای قدیمی، فرکانس رادیویی خیلی کمتری تولید میکنند. هنوز مطالعات عمدهای درباره شبکههای ۵G انجام نشده است، اما مطالعاتی درباره رادار وجود دارد که فرکانسهای مشابهی دارد. اینها افزایش خطر سرطان را نشان نمیدهند.»
کاریپیدیس گفت که داشتن دکلهای تلفن همراه بیشتر درواقع میزان تشعشعات منتشرشده از تلفنهای همراه را کاهش میدهد، زیرا آنها برای دریافت سیگنال نیازی به کار سخت ندارند.
کیت پتری، کارشناس دانشگاه اوکلند که در این بررسی شرکت نداشت، گفت: «نگرانیهای زیادی درباره اثرات فناوریهای جدید بر سلامتی وجود دارد؛ این نگرانیها زمانی که یک فناوری جدید میآید یا به سرعت مورد استفاده قرار میگیرد، افزایش مییابد. این امر در طول همهگیری کووید-۱۹ مشاهده شد، زمانی که مردم با اعتقاد به یک نظریه بیپایه (دکلهای ۵G باعث انتشار ویروس کرونا میشوند)، به این دکلها حمله کردند.