در ادامه این مطلب آمده است: اکنون کسی نیست که پیش‌بینی کرده باشد شرایط بازار نفت می‌تواند به این زودی‌ها به وضعیت قبل از همه‌گیری کرونا برگردد یا نه. برخی، از جمله بن ون بوردن، مدیر اجرایی رویال داچ شل، اظهار کردند كه تقاضای نفت هرگز به‌طور كامل بهبود نمی‌یابد.
تحلیلگران سیتی گروپ با وجود اینکه جزو کارشناسان خوش‌بین به حساب می‌آیند، اما با تحلیل مصرف سوخت جت‌ها به این نتیجه رسدند که مصرف سوخت در صنعت هوایی احتمالا تا سال ۲۰۲۰ پایین بماند. مدیرعامل بوئینگ می‌گوید که ترافیک هوایی احتمالا تا سه سال آینده به سطح سال‌های ۲۰۱۹ و قبل‌تر باز نگردد.
بنابراین بیایید درباره کاهش تقاضای آینده حدس بزنیم و بگذارید با سطح تقاضا پایین شروع کنیم. بیایید فرض کنیم که حدود ۵ میلیون بشکه در روز تقاضاست. این میزان به هیچ عنوان زیاد به نظر نمی‌رسد و تنها ۵ درصد از تقاضای جهانی نفت در سال گذشته است. افت مصرف جهانی نفت در ماه آوریل تا ۳۵ میلیون بشکه در روز پیش رفت و پیش‌بینی میشود میزان مصرف نفت ۲۰۲۰ حدود ۱۰ میلیون بشکه در روز یعنی ۱۰ درصد کمتر از سال گذشت باشد.
مطمئنا بسیاری از ما نیز نمی‌توانیم به سرعت به شرایط پیش از بحران کووید19 بازگردیم. بعد از آزمایش موفقیت‌آمیز ماه‌ها دورکاری و برگزاری ویدئوکنفرانس احتمالا بسیاری از مشاغل بازنگری شوند و از این به بعد به همین شکل ادامه پیدا کنند. این تغییرات ممکن است در حالی که تقاضای سوخت را کاهش می‌دهد، باعث افزایش مصرف برق شود، اما این افزایش مصرف برق کمکی به صنعت نفت نخواهد کرد.
البته، ما دقیقا همان‌گونه که از رکود مالی 2008-09 عبور کردیم می‌توانیم این بار هم از این بحران بیرون بیاییم. اما نباید فراموش کرد که همه‌گیری جهانی با بحران مالی بسیار متفاوت است. این به سلامتی جسمی ما و همچنین سلامت مالی ما هم‌زمان ضربه می‌زند. بحران فعلی همه ما را وادار کرده تا روش جدیدی برای زندگی انتخاب کنیم.
صنعت نفت می‌تواند در برابر کاهش ۵ درصدی تقاضای بلند‌مدت دوام بیاورد، اما شکوفایی آن در این شرایط بسیار سخت خواهد بود.
برای استخراج نفت و انتقال نفت شرایط مهیاست، اما تقاضایی وجود ندارد. حتی قبل از این همه‌گیری هم ما به دنبال جهانی می‌گشتیم که تقاضای نفت به طور فزاینده‌ای رو به کاهش گذارد. در حال حاضر چشم‌انداز فعلی برای پالایشگاه‌ها در اروپا و آمریکای شمالی را تیره‌تر کرده است. کاهش طولانی‌مدت تقاضا فقط رقابت را جدی‌تر می‌کند.
بخش بالادستی مشاغل مربوط به اکتشاف و استخراج نفت خام ممکن است با مشکلات کمتری روبه‌رو شود. میادین نفتی پس از بهره‌برداری از بین می‌روند و تولیدکنندگان را ملزم به ایجاد ظرفیت جدید در جای دیگر می‌کنند. هیچ کجا این موضوع آشکارتر از صنایع شیل آمریکا نیست.
اما دومین رونق در شیل آمریکا، از موارد دیگر رشد چند ساله در تقاضای جهانی نفت را به دنبال داشت. این امر باعث شد كه بیشتر تولیدكنندگان نفت جهان، از جمله تقریبا تمام كشورهای عضو اوپك به دنبال حفظ قیمت نفت 50 دلار در هر بشكه باشند.
این تولیدکنندگان اوپک اکنون بیش از ۲۰ درصد تولید را کاهش دادند و کشورهای غیر اوپک هم شاهد کاهش میزان تولید در درصدی مشابه بودند. درست است، بعضی از چاه‌های نفت به کلی بسته نمی‌شوند، اما به این زودی‌ها امکان از سر گیری فعالیت‌هایشان میسر نخواهد بود. این ظرفیت اندک تولید، دقیقا مانند دهه ۱۹۹۰ باعث افزایش قیمت نفت خواهد شد.
هیچ مقدار از مدیریت عربستان سعودی یا زورگویی آمریکا از تولیدکنندگان نفت خارجی قادر به حذف این ظرفیت اضافی نیست. پس از پایان بحران فعلی، ریاض ممکن است تمایل کمتری به ایفای نقش تولیدکننده داشته باشد و تولید خود را محدود کند در حالی که بقیه کشورها دوباره تولید را از سر می‌گیرند.
هر بار که قیمت نفت افزایش می‌یابد، تولیدکنندگان برای بازگشت به بازار عجله می‌کنند. پس از رکود قیمت نفت در اواسط دهه ۱۹۸۰، دو دهه طول کشید تا قیمت‌ها دوباره به سطح قبلی خود برگردند و این بار به نظر می‌رسد این انتظار طولانی‌تر شود.
منبع: انتخاب
