ما مشهدی‌ها تاج سر داریم
محمد جواد دهقانی -
فعال فرهنگی و هویتی
در میان ماه‌های سال قمری، ماه مبارک رمضان قداست و جایگاه ویژه‌ای دارد. رمضان ماه خیر و برکت و انفاق محسوب می‌شود. از این ماه در قرآن به نام هدایت‌کننده مردم یاد شده است.
وجود شب‌های قدر در این ماه مبارک نعمت و موهبتی الهی بر امت پیامبر اسلام (ص) است.
این شب برتر از هزار ماه است و در این شب فرشتگان به فرمان خداوند متعال فرود می‌آیند و تمام مقدرات بندگان را در طول سال تعیین می‌کنند.
از این رو انسان‌ها در چنین شبی می‌توانند با تفکر و تدبر به خود آیند و اعمال یک سال خود را ارزیابی کنند و با فراهم کردن زمینه مناسب بهترین سرنوشت را برای خود رقم بزنند.
با توجه به اهمیت این ماه در بعد روحانی انسان‌ها و همچنین تأثیر‌های آن در زندگی اجتماعی آن‌ها نیاز است تا جامعه از برکات این ماه مبارک آگاهی کسب کند و دیگر ایام زندگی خود را نیز با الگو گرفتن از ماه رمضان در سایه فضل الهی سپری کند.
ما مشهدی‌ها تاج سر داریم، آقا بالای سر داریم. در هر شب سال و هر لحظه که دلمان بکشد قدم در مسیر حرم آقا امام رضا (ع) می‌گذاریم و دلی از عزا در می‌آوریم.
ولی امسال چه کنیم. برای من و تویی که شب قدر هرطور شده خودمان را به حرم یا حریمش می‌رسانیم، قابل تحمل است که شب قدر را جلوی شیشه تلویزیون بنشینیم و حرم آقا را از پشت پرده‌های شیشه‌ای ببینیم؟
بله می‌توانیم. باید بتوانیم. مگر آقا امام هشتم (ع) معروف به شفای بیماران نیست. مگر شهره نیست که بیماران را درمان می‌کردند و بهبود می‌بخشیدند.
با چه عنوانی خودمان را شیعه علی بن موسی الرضا (ع) بدانیم و بشتابیم به حرم مطهرش و مساجد و امام زاده‌ها و هرجایی که مردمی دور هم جمع می‌شوند. با چه جسارتی حاضر می‌شویم خودمان و خانواده و دیگران را در معرض بیماری و ضعف قرار دهیم؟
همین چند شب پیش فرخنده میلاد امام حسن مجتبی (ع) بود و در گذر از خیابان امام رضا (ع) شاهد تجمع فشرده مردم در دعا خواندن و سلام دادن به آقا امام رضا (ع) بودم. در یک مکان روی چند جدول ده‌ها نفر به سختی ایستاده‌اند و دعا می‌خوانند.
آخر برادر من، خواهر من چه اصراری است؟ مگر بقیه همشهریان دین ندارند؟ مگر مرید و شیفته آقا امام رضا (ع) نیستند؟
در پایان برای تک تک شما عزیزان آرزوی سلامتی و بهروزی دارم و از شما عزیزان می‌خواهم به حرمت شب‌های مقدس پیش‌رو دست‌ها را به سوی آسمان بلند کنید و از واسطه خیر و نور یعنی ائمه اطهار بخواهید تا از خداوند باری تعالی بخواهند که شر و بلای این ویروس و بیماری دست از سر انسان در هرجای زمین بردارد و انسان‌ها دوباره بتوانند از کنار هم بودن لذت ببرند. البته که با تجربه بیماری و قرنطینه حتما رفتار ما نیز با یکدیگر بهتر خواهد بود.
وجود شب‌های قدر در این ماه مبارک نعمت و موهبتی الهی بر امت پیامبر اسلام (ص) است.
این شب برتر از هزار ماه است و در این شب فرشتگان به فرمان خداوند متعال فرود می‌آیند و تمام مقدرات بندگان را در طول سال تعیین می‌کنند.
از این رو انسان‌ها در چنین شبی می‌توانند با تفکر و تدبر به خود آیند و اعمال یک سال خود را ارزیابی کنند و با فراهم کردن زمینه مناسب بهترین سرنوشت را برای خود رقم بزنند.
با توجه به اهمیت این ماه در بعد روحانی انسان‌ها و همچنین تأثیر‌های آن در زندگی اجتماعی آن‌ها نیاز است تا جامعه از برکات این ماه مبارک آگاهی کسب کند و دیگر ایام زندگی خود را نیز با الگو گرفتن از ماه رمضان در سایه فضل الهی سپری کند.
ما مشهدی‌ها تاج سر داریم، آقا بالای سر داریم. در هر شب سال و هر لحظه که دلمان بکشد قدم در مسیر حرم آقا امام رضا (ع) می‌گذاریم و دلی از عزا در می‌آوریم.
ولی امسال چه کنیم. برای من و تویی که شب قدر هرطور شده خودمان را به حرم یا حریمش می‌رسانیم، قابل تحمل است که شب قدر را جلوی شیشه تلویزیون بنشینیم و حرم آقا را از پشت پرده‌های شیشه‌ای ببینیم؟
بله می‌توانیم. باید بتوانیم. مگر آقا امام هشتم (ع) معروف به شفای بیماران نیست. مگر شهره نیست که بیماران را درمان می‌کردند و بهبود می‌بخشیدند.
با چه عنوانی خودمان را شیعه علی بن موسی الرضا (ع) بدانیم و بشتابیم به حرم مطهرش و مساجد و امام زاده‌ها و هرجایی که مردمی دور هم جمع می‌شوند. با چه جسارتی حاضر می‌شویم خودمان و خانواده و دیگران را در معرض بیماری و ضعف قرار دهیم؟
همین چند شب پیش فرخنده میلاد امام حسن مجتبی (ع) بود و در گذر از خیابان امام رضا (ع) شاهد تجمع فشرده مردم در دعا خواندن و سلام دادن به آقا امام رضا (ع) بودم. در یک مکان روی چند جدول ده‌ها نفر به سختی ایستاده‌اند و دعا می‌خوانند.
آخر برادر من، خواهر من چه اصراری است؟ مگر بقیه همشهریان دین ندارند؟ مگر مرید و شیفته آقا امام رضا (ع) نیستند؟
در پایان برای تک تک شما عزیزان آرزوی سلامتی و بهروزی دارم و از شما عزیزان می‌خواهم به حرمت شب‌های مقدس پیش‌رو دست‌ها را به سوی آسمان بلند کنید و از واسطه خیر و نور یعنی ائمه اطهار بخواهید تا از خداوند باری تعالی بخواهند که شر و بلای این ویروس و بیماری دست از سر انسان در هرجای زمین بردارد و انسان‌ها دوباره بتوانند از کنار هم بودن لذت ببرند. البته که با تجربه بیماری و قرنطینه حتما رفتار ما نیز با یکدیگر بهتر خواهد بود.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
