افشای جزئیاتی جدید از باتری و نمایشگر گوشی گلکسی زد فولد ۸ اولین ویدئو از گوشی تاشو سه‌تکه سامسونگ منتشر شد + فیلم راه‌اندازی نخستین آزمایشگاه ساعت اتمی کشور طی یک سال آینده آمار عجیب OpenAI از تعداد کاربرانی که با ChatGPT درباره خودکشی صحبت می‌کنند فرایند تأیید سن کاربران پلی استور در برخی مناطق آغاز شد پیام‌رسان ایتا از دسترس خارج شد (۵ آبان ۱۴۰۴) دانشمندان: احتمالا قارچ‌ها حافظه کامپیوترهای آینده باشند! تاریخ عرضه ناتینگ فون (3a) لایت مشخص شد + مشخصات و قیمت تصویب آیین‌نامه فضای مجازی خراسان رضوی با تأکید بر چابک‌سازی قوانین و ارتقای سواد دیجیتال دانشمندان روشی کاملاً جدید برای نگهداری مواد غذایی در یخچال اختراع کردند احتمال افزایش قیمت گوشی‌های هوشمند، بعد از گران‌شدن چیپ‌های حافظه چرا میلیاردر‌های حوزه فناوری در حال ساخت پناهگاه‌های آخرالزمانی هستند؟ چاپلوسی چت‌بات‌ها، تهدیدی برای جوامع انسانی است برگزاری رویداد هوش مصنوعی، کسب‌وکارهای نوین و خلاق در مشهد | تفاهم‌نامه همکاری شهرداری مشهد با انجمن ملی هوش مصنوعی منعقد شد معرفی کفش هوشمند نایکی: تجربه‌ای راحت‌تر در پیاده‌روی و دویدن اخبار جدیدی از زمان عرضه آیفون بدون حاشیه و آیفون فلیپ آیا ناسا ماه‌نشین استارشیپ را از پروژه برگرداندن فضانوردان به ماه کنار می‌گذارد؟ اسپیس‌ایکس چطور با ماهواره‌های استارلینک، اینترنت ماهواره‌ای موبایل را متحول می‌کند؟ دانشمندان «چشم رباتیکی» ساخته‌اند که به‌صورت خودکار فوکوس می‌کند و به منبع انرژی نیازی ندارد دوچرخه برقی ماژولار آلسو مدل TM-B معرفی شد + عکس «ژنوس»، هوش مصنوعی تازه چینی‌ها، می‌تواند بیماری‌ها را پیش‌بینی می‌کند
سرخط خبرها

کاوشگر ناسا ممکن است ۵۰ سال پیش به طور تصادفی حیات در مریخ را از بین برده باشد

  • کد خبر: ۳۰۰۶۰۵
  • ۲۷ آبان ۱۴۰۳ - ۱۶:۵۷
کاوشگر ناسا ممکن است ۵۰ سال پیش به طور تصادفی حیات در مریخ را از بین برده باشد
اخترزیست‌شناس، دیرک شولز ماکوچ، معتقد است که انسان‌ها ممکن است در دهه ۱۹۷۰ در طول ماموریت وایکینگ ۱ ناسا، زندگی روی مریخ را ناخواسته از بین برده باشند.

به گزارش شهرآرانیوز؛ فرودگر‌های وایکینگ آزمایش‌هایی شامل آب و مواد مغذی روی مریخ انجام دادند، با این فرض که حیات در سیاره سرخ مانند زمین رفتار خواهد کرد، اما نتایج بعداً مثبت کاذب تلقی شد.

شولزه ماکوچ پیشنهاد می‌کند که زندگی در مریخ ممکن است برای بقا به ذخایر نمک متکی باشد، و این باور سنتی را که آب مایع برای حیات ضروری است به چالش می‌کشد و رویکرد جدیدی برای جست‌وجوی حیات میکروبی در سیاره سرخ پیشنهاد می‌کند.

در مأموریت وایکینگ ۱ ناسا (۱۹۷۶) دو فضاپیما روی سطح سیاره سرخ فرود آمدند و آزمایشی را انجام دادند که شامل مخلوط‌کردن آب و مواد مغذی با نمونه‌های خاک جمع آوری شده بود. در آن زمان فرض بر این بود که حیات در مریخ مانند روی زمین رفتار می‌کند و برای بقا به آب مایع متکی است.

همانطور که Space.com گزارش می‌کند، محققان براساس نتایج اولیه احتمال می‌دادند که حیات در سیاره سرخ وجود داشته باشد، اما بعد از دهه‌ها بحث، آن‌ها تا حد زیادی به این نتیجه رسیده‌اند که خوانش‌های آن‌ها مثبت کاذب است.

با این حال، شولزه-ماکوچ این بحث را یک قدم جلوتر می‌برد و نشان می‌دهد که فرودگر‌های وایکینگ ممکن است واقعاً در مریخ حیات پیدا کرده باشند، اما به طور تصادفی آن را با آزمایش‌های شکار حیات مبتنی بر آب از بین برده باشند.

استدلال او این است که زندگی در مریخ ممکن است به ذخایر نمک متکی باشد، دقیقاً مانند موجوداتی که در خشک‌ترین مکان‌های روی زمین زندگی می‌کنند، ازجمله میکروب‌های صحرای آتاکاما در شیلی.

شولزه ماکوچ در تفسیری برای مجله نیچر نوشت: «در محیط‌های بیش‌خشک، زندگی می‌تواند از طریق نمک‌هایی که رطوبت را از جو می‌گیرند، آب به دست آورد». بنابراین، این نمک‌ها باید کانون جست‌وجوی حیات در مریخ باشند.

او افزود: آزمایش‌های انجام‌شده توسط فرودگر‌های وایکینگ ناسا ممکن است به‌طور تصادفی با استفاده از آب زیاد، زندگی مریخی را از بین ببرد.

این اختر زیست‌شناس فرضیه دانشمندان ناسا در دهه ۱۹۷۰ مبنی بر اینکه حیات برای بقا به آب مایع نیاز دارد رد می‌کند.

اگر این استنباط‌ها درباره موجوداتی که در شرایط فوق‌خشک مریخ زنده می‌مانند درست باشد، به‌جای «دنبال کردن آب» که مدت‌ها استراتژی ناسا در جستجوی حیات در سیاره سرخ بوده است، باید ترکیبات هیدراته و رطوبت‌سنجی - نمک‌ها - را دنبال کنیم.

این محقق در مصاحبه‌ای با Space.com، پیشنهاد کرد که ایده استفاده از نمک خوراکی برای ایجاد آب نمکی را می‌توان تقریباً برای حیات در مریخ نیز به کار برد. در این آب باکتری‌های خاصی رشد می‌کنند.

او به این نشریه گفت: «به نظر می‌رسد نمک اصلی در مریخ کلرید سدیم باشد، یعنی این ایده می‌تواند کارساز باشد.»

شولزه ماکوچ مطالعه‌ای را یادآوری کرد که نشان داد باران سیل آسا ۷۰ تا ۸۰ درصد از باکتری‌های بومی را در منطقه‌ای از صحرای آتاکاما از بین می‌برد، زیرا آن‌ها نمی‌توانستند آن‌قدر آب را به طور ناگهانی تحمل کنند. به همین ترتیب، فرودگر‌های وایکینگ ممکن است به طور ناخواسته هر نشانه‌ای از زندگی را در طول آزمایش‌های خود از بین برده باشند.

شولزه ماکوچ در تفسیر خود نوشت: «نزدیک به ۵۰ سال پس از آزمایش‌های زیست‌شناسی وایکینگ‌ها، اکنون که درک بسیار بهتری از محیط مریخ داریم، زمان انجام یک مأموریت دیگر برای شناسایی حیات فرا رسیده است.

شولزه ماکوچ به Space.com گفت: برای کوتاه کردن یک داستان طولانی، ما می‌خواهیم چندین نوع مختلف روش تشخیص حیات داشته باشیم که مستقل از یکدیگر باشند و از آنجا می‌توانیم به داده‌های قانع‌کننده‌تری برسیم.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->