به گزارش شهرآرانیوز، رئیس جدید و جوان هیئتفوتبال خراسانرضوی دو هفته پس از کسب رأی اعتماد اعضای مجمع، به تحریریه شهرآرا آمد تا از برنامهها و دغدغههایش بگوید. سیدخلیل موسوی که خود را میراثدار هیئتفوتبال دوران پنجساله احسان اصولی میداند، معتقد است باید راه گذشته را ادامه داد و در این مسیر اصلاحاتی هم در راستای بهبود وضعیت فوتبال استان صورت بگیرد. در ادامه گفتوگوی مفصل ما با سیدخلیل موسوی را از نظر خواهید گذراند.
از کسب ۴۰ رأی از ۴۶ رأی مجمع انتخاباتی هیئتفوتبال خیلی خوشحالم، اما به همین میزان هم مسئولیتی که بر عهده من و همکارانم است، سختتر میشود. هر دوره مدیریتی در فوتبال استان برخی نکات مثبت و منفی داشته است، اما موضوعی که من را به چهار سال پیشرو امیدوار میکند، آن است که از فوتبال شهرستانها شناخت خوبی دارم و در این مدت چندوچون فوتبال استان دستم آمده است. اطلاعاتی از فوتبال استان دارم که ناشی از آسیبشناسی دقیق وضعیت فوتبال در استان خراسانرضوی است. میخواهم با تکیه بر آنها و درنظرگرفتن جنبههای مثبت فوتبال و فوتسال استان در مسیر پیشرفت فوتبال استان پیش برویم.
نزدیک به ۱۰ سال است که در هیئتفوتبال استان هستم و شناخت خوبی از فوتبال این استان دارم. پس از نزدیک به یک دهه میتوانم این ادعا را بکنم که شناخت خوبی از فوتبال شهرستانها دارم. پیشرفت فوتبال در شهرستانها طی سالهای اخیر چشمگیر بوده است. همین حالا در بالاترین سطح فوتبال استان، در لیگبرتر خراسانرضوی، تیمهای شهرستانی بالانشین جدول هستند. یکی از مطالبههای جدی شهرستانها در سالهای اخیر همواره این بوده است که باید تمرکززدایی از مرکز صورت بگیرد.
در بحث اهمیتدادن به فوتبال شهرستانها و اینکه گفته میشود این مسئله موجب ضعف فوتبال مشهد شده است، باید یک واقعیت را در نظر بگیریم. در سالهای گذشته فوتبال مشهد از بسیاری ظرفیتهای شهرستانها استفاده میکرد و حالا با این تمرکززدایی و بهادادن به فوتبال شهرستانها این استعدادها از شهرستان خودشان پیشرفت کردهاند و در مسابقات حاضر شدهاند. در چند سال گذشته تیمهای مشهدی، چون مصرفکننده بودند و از خروجی شهرستانها ارتزاق میکردند، کمی از سازندگی دور شدند. البته تیمهای ریشهدار فوتبال پایه مشهد مثل عالیحرفهای و فولاد همچنان آن سازندگی را دارند. خود تیمهای مشهدی به این نتیجه رسیدهاند که باید در بحث تیمهای پایهشان و در مدارس فوتبال بیشتر روی این قضیه کار کنند. البته الان هم وضعیت فوتبال مشهد بد نیست. ما سال ۱۳۹۳ که خودم در کادرفنی تیم جوانان پدیده بودم، فقط این تیم را در لیگبرتر جوانان داشتیم، اما الان عالیحرفهای را در جوانان، سعدآباد را در نوجوانان، سه تیم در نونهالان و آرامش را در رده سنی امیدها داریم.
پیش از انتخابات هم گفتم مسیری را که در این پنج سال آمدهایم، با تأکید بر حفظ نکات مثبت و اصلاح نکات منفی پیش خواهیم برد. بهعنوان مثال، ما همین نگاه ویژه به فوتبال شهرستانها را حفظ خواهیم کرد و در مرحله بعد تلاش میکنیم ثبات مدیریتی را که در فوتبال شهرستانها طی سالهای اخیر صورت گرفته است، تداوم بخشیم. برخی نقاط ضعف در سالهای اخیر داشتهایم که باید در پی اصلاح آنها باشیم. ازجمله آسیبهایی که در سالهای اخیر فوتبال استان گرفتار آن بوده، نبود همافزایی در جامعه فوتبال بوده است. یکی از کارهای سختی که باید در این چهار سال انجام بگیرد و به آن خوشبین هستم، این است که این همافزایی را در فوتبال و فوتسال استان خراسان بین گروههای مختلف به وجود آورم. معتقدم باید برخی اصلاحات صورت بگیرد. این اصلاحات یا در تغییر افراد است یا تغییر رویکردها.
باید در بحث لیگبرتر چارهای بیندیشیم. اگر میخواهیم در این حوزه موفق عمل کنیم، باید یکدست شویم. یعنی سازمانهای مختلف و در رأس آنها استانداری محترم باید پای کار بیایند. جایگاه هیئتفوتبال تیمآوردن نیست، اما میتواند زمینه همافزایی و یکدستشدن نهادهای مختلف برای شکلگیری این مهم را فراهم آورد. معتقدم اگر این همافزایی هم اتفاق بیفتد، مسئله خرید امتیاز یک تیم لیگبرتری و آوردن آن به مشهد فرایندی بسیار سخت و دشواری است که ریشهاش در گذشته است. ما اکنون باید روی داشتههایمان تمرکز کنیم. ما دو تیم در لیگ ۳ و یک تیم در لیگ ۲ داریم و اینها داشتههای ما هستند. اینکه تفکر داشتن تیم لیگبرتری داشته باشیم، نباید ما را از داشتههایمان غافل کند.
یکی از دلایل اصلی که فوتبالساحلی در استان به فراموشی سپرده شده، بحث نداشتن زیرساخت است. یعنی ما در حوزه فوتبالساحلی زیرساخت استانداردی نداریم. پس از انتخابات با کوروش شجاع، مدرس بینالمللی فوتبالساحلی، تماس گرفتیم و از ایشان خواستیم بیایند و کمک کنند تا فوتبالساحلی را دوباره راه بیندازیم. این نشان میدهد که ما هم به این ایراد، یعنی تعطیلی فوتبالساحلی واقفیم. اعتقاد دارم داشتن تیم فوتبالساحلی لیگیکی یا لیگبرتری کاملا دردسترس است. دوستانمان در دانشگاه فردوسی اقداماتی انجام دادهاند. نمیگویم یکسال دیگر، اما فکر میکنم در همین چهارسال فوتبالساحلی در استان دوباره راه بیفتد.
در بحث فوتسال، در سطح کشور جایگاه خودمان را داریم، اما در لیگبرتر اینطور نیست. ما از دل استعدادیابیهای سهچهار سال گذشته فوتسال، بازیکنهایی را پرورش دادهایم که اکنون در تیمهایی مثل گیتیپسند و سفیرگفتمان بازی میکنند، اما واقعیت آن است که مشهد ظرفیت این را دارد تا دوسه تیم خوب در سطح لیگبرتر بزرگسالان داشته باشد. ما باید به فرشآرا کمک کنیم و برای این مسئله تلاش میکنیم، اما وقتی این تیم در سطح لیگبرتر نتیجه نمیگیرد، شاید ناشی از ایرادی است که باید به مدیریت آن وارد کرد.
مسئله نداشتن زمین چمن، مسئلهای است که مختص ما نیست. کمتر هیئت استانی در سطح کشور خودش زمین چمن دارد. معمولا همهجا اینمدلی است که زمینهای چمن در مالکیت ادارهکل ورزشوجوانان آن استان است و چندین زمین هم در اختیار آموزشوپرورش، شهرداری و دیگرنهادهاست. مدل من اینگونه است که به سمتی برویم که از همین ظرفیتی که داریم نهایت استفاده را بکنیم. همین زمین چمن شمارهیک تختی که امروز در اختیار هیئت گلف است، میتواند با همکاری و همافزایی در اختیار هیئتفوتبال استان باشد. مدیرکل ورزشوجوانان استان هم در اینباره قولهایی به ما دادهاند.
در سالهای گذشته همواره میان مدیرانکل مختلف ورزشوجوانان استان و هیئتفوتبال اختلافنظرهای جدی بوده است. این چالشها گاهی بیشتر و گاهی کمتر بوده است. باید این موضوع یکبار برای همیشه حلوفصل شود. اینکه میگویند فوتبال مستقل است، اشتباه است و اینطور نیست که فوتبال از دیگررشتهها جدا باشد. ادارهکل و فوتبال باید کنار هم باشند و باید این همکاری میان هیئتفوتبال و ادارهکل شکل بگیرد. این همکاری باید نفعش به ورزش برسد. فکر میکنم در دهپانزدهسال گذشته فوتبال ما با یک مدیرکل چالش نداشت، که آن هم مدیرکل غیربومی بود! به نظر من بیشتر سوءتفاهمها باعث میشود که این اتفاقها رخ بدهد و با نزدیکشدن، نشستن و صحبتکردن سوءتفاهمها برطرف خواهد شد.
چالش در حوزه داوران همیشه وجود داشته است و هیچکس هم نمیتواند ادعا کند که همه چالشها را برطرف میکند. اصلا ماهیت داوری همین است که در آن چالش باشد. زمانی ما نسل طلایی داوری ایران را داشتیم و الان دیگر آن نسل را نداریم. به نظر من یکی از اشتباهاتی که در دهپانزدهسال گذشته رخ داد، این بود که در باد غرور این بزرگواران به خواب رفتیم و پشت سر این نسل طلایی به دنبال پشتوانهسازی نرفتیم. پس از مجمع با یکی از داوران معترض که اعتصاب کرده بودند، صحبت کردم. حرف اصلی ایشان این بود که داوران ما، چون «شنیده» نشدهاند، ناراحت هستند. یعنی همه اذعان داشتند که اوضاع بد نیست و حمایت لازم صورت میگیرد، اما از اینکه صدایشان شنیده نشده است، ناراحت هستند. داوران ما به اندازه کافی در زمین زیر فشار هستند و ما باید امکانی را ایجاد کنیم که خارج از زمین یک حس امنیت روانی و ذهنی داشته باشند. من فکر میکنم مشکل این بزرگواران حل شده است. یکیدوتای آنها هفته گذشته سوت زدند و بقیه هم راهی جز برگشت ندارند.
با عبارت مهندسی انتخابات مخالفم. چرا نامزدهای عزیزی که به مجمع آمدند، با خودشان نمیگویند این چهل رأی حاصل ۱۰ سال فعالیت موسوی در هیئتفوتبال است؟ چرا نمیگویند شاید حقش بوده است؟ بخش زیادی از رؤسای هیئتهای شهرستانها که در همین مجمع رأی دادند، از دوره آقای برادران بودند. یعنی اینطور نبود که تغییر کرده باشند. نصف رؤسای هیئتی که در مجمع رأی دادند، از زمان آقای برادران بر سر کار بودند. مهندسی انتخابات عبارت قشنگی نیست و همهچیز را زیر سؤال میبرد. نمیشود شما ۵.۵ سال اعضای مجمع را طوری بچینید که بیایند و درنهایت به شما رأی بدهند. دوسه نفر از رؤسای هیئت شهرستانها آمدند و به من گفتند رأی ما شما نیستید. معتقدم نباید این همدلی را که در مجمع بوده است، با کلماتی، چون مهندسی به سایه ببریم.
همیشه گفتهام پیشکسوتان چشم و چراغ ما هستند. در همه این یک دهه فعالیتم در هیئتفوتبال همیشه تلاش کردهام که نگاهم به این حوزه سرشار از احترام باشد. متأسفانه برخی سوءتفاهمها بوده که موجب ایجاد فاصله بین این عزیزان با هیئتفوتبال و ایجاد دلخوری شده است. من اعتقاد دارم نسل مدیریتی فوتبال و فوتسال استان خراسانرضوی در حال تغییر است. شاید یک نمونه اش سیدخلیل موسوی است که اینجا نشسته است. اعتقاد دارم ما باید توجه و تمرکزمان را روی این نسل جدید بگذاریم. البته این را هم بگویم که با پیشکسوتان، هم از لحاظ کمی و هم از لحاظ کیفی خیلی سریعتر به اهداف میرسیم. پیشکسوتان تجربیاتی دارند که بهراحتی نمیتوان از آن گذشت. باید کمیتههای ما در هیئتفوتبال استان خراسانرضوی به سمت کمیته واقعیبودن بروند. یعنی کمیتههایمان را بهشکلی گسترش بدهیم که در هر کمیته هفتهشتنفر فعالیت کنند و پیشکسوتان هم در این کمیتهها جایگاه ویژهای داشته باشند. اگر میخواهیم همافزایی اتفاق بیفتد، اولین قدمش همین است.