به گزارش شهرآرانیوز، علیرضا گلدوزیان در آیین افتتاحیه جشنواره تصویرگران مشهد ۱۴۰۳ در مؤسسه آموزش عالی فردوس در مشهد، به بیان تجربیات خود و چشماندازهایی برای هنرمندان جوان پرداخت.
این هنرمند با تأکید بر جهانیشدن تصویرگری، از اهمیت گسترش مرزهای فکری و حرفهای سخن گفت و هنرمندان را به بهرهگیری از فرصتهای بینالمللی دعوت کرد.
گلدوزیان با اشاره به تحولات اخیر در عرصه هنر بیان کرد: تصویرگری دیگر محدود به مرزهای جغرافیایی یا ناشران داخلی نیست. امروز از طریق اینترنت و ابزارهای دیجیتال میتوان با ادیتورهای ناشران بینالمللی و نمایشگاههایی مثل بلونیا و فرانکفورت ارتباط گرفت. این نمایشگاهها فرصتهای بزرگی برای معرفی آثار هنرمندان ایرانی به دنیا هستند.
این تصویرگر و هنرمند برجسته خاطرنشان کرد: از هنرمندان میخواهم بهجای محدودکردن خود به قالبهای مرسوم، به جهانیشدن فکر کنند. تصویرگری تنها به کتاب کودک و نوجوان محدود نمیشود. این هنر قابلیت حضور در عرصههای مختلفی مانند تبلیغات، طراحی گرافیک، نشریات و حتی گالریهای هنری دارد. هیچ مرزی وجود ندارد که بخواهد هنرمند را محدود کند.
گلدوزیان با اشاره به تجربیات دوران کرونا و فرصتی برای بازنگری در روابط حرفهای و هنری ادامه داد: در دوران کرونا، بسیاری از ما منزوی شدیم و این انزوا باعث شد به عمق هنر و حرفه خود بیندیشیم. من توانستم روابط تازهای کشف کنم و دامنه حضورم را از مرزهای کشور فراتر ببرم. این نشان میدهد که حتی در سختترین شرایط نیز میتوان هنر را گسترش داد.
این هنرمند در خصوص به اهمیت تمرکز در خلق آثار هنری خاطرنشان کرد: برای خلق اثر ماندگار، تمرکز بسیار مهم است. مانند عدسی که نور را متمرکز میکند، هنرمند نیز باید تمامی انرژی و خلاقیت خود را روی هدفش متمرکز کند. زمانی که نور متمرکز شود، به اثرگذاری میرسد.
این تصویرگر و هنرمند برجسته افزود: تصویرگری، هنری است که باید عاشقانه به آن بپردازید. اگر همهچیزتان را به هنر بدهید، هنر نیز همهچیزش را به شما میدهد. بازار جهانی منتظر آثار هنرمندان خلاق است، اما این مسیر تنها با عشق، تلاش و آموزش مداوم میسر میشود.
گلدوزیان در بخش دیگری از صحبتهایش به تنوع حوزههای تصویرگری پرداخت و ادامه داد: تصویرگری فقط در قالب کتاب کودک و نوجوان محدود نمیشود. این هنر میتواند در قالبهایی نظیر تبلیغات، مطبوعات، گرافیک، و حتی گالریهای هنری به کار گرفته شود. اما مسئلهای که من با آن مواجه هستم، این است که چرا تصویرگری گاهی برای فروش باید به نقاشی وابسته باشد؟ آیا تصویرگری بهتنهایی نمیتواند در قالب هنر زیبا عرضه شود و مستقل عمل کند؟
او با اشاره به خاطرهای از دوران کودکی گفت: در خانه ما یک درخت گیلاس بود که شاخههایش به حیاط همسایه میرفت و بالعکس. این تصویر همیشه برای من یادآور این است که هنر نیز مانند درخت، ریشه در خاک دارد، اما شاخههایش میتواند از مرزها عبور کند و به جهان برسد. تصویرگری و نقاشی نیز همین قابلیت را دارند.
او همچنین، خاطرهای از گفتوگویش با احمدرضا احمدی، شاعر فقید ایرانی، را نقل کرد. احمدی به داستانی از جنگ جهانی دوم اشاره کرده بود: «در زمانی که لهستان درگیر جنگ بود، صفی طولانی از مردم در حال ترک کشور بودند. در این میان، خبرنگاری مردی را دید که برخلاف جهت جمعیت، وارد کشور میشد. وقتی از او پرسید چرا به لهستان میآید، او گفت: من نویسنده و شاعر هستم. من جایی ندارم بروم، ریشهام اینجاست.» گلدوزیان با نقل این داستان، بر اهمیت ریشه داشتن در فرهنگ بومی و بهرهگیری از آن برای خلق آثار جهانی تأکید کرد.
این تصویرگر در پایان سخنان خود هنرمندان جوان را به تلاش بیوقفه و مطالعه دعوت کرد و ادامه داد: آثار خود را متمرکز کنید، خلاق باشید و مطالعه کنید. بازار جهانی منتظر شماست. تنها کافی است که عاشق کارتان باشید و بدون انحراف در مسیرتان پیش بروید.