به گزارش شهرآرانیوز؛ هر کسی که اهل تماشای فیلم و سریال باشد، احتمالا برای یکبار هم که شده هنرمندان محبوبش را در «جشن حافظ» دیده، همان مراسمی که سالانه برای تقدیر از اهالی سینما و تلویزیون ایران و اهدا جوایز به آنها برگزار میشود.
علی معلم، بنیانگذار مجله «دنیای تصویر»، بیشتر به خاطر همین جایزهی «جشن حافظ» شناخته شده است؛ کسی که این جایزه را در اواسط دهه هفتاد ایجاد کرد.
علی معلم متولد ۱۹ آذر ۱۳۴۱ نویسنده، ناشر، منتقد، تهیه کننده، کارگردان، مجری تلویزیون و بازیگر ایرانی بود. او با دیدن حضور و موفقیت سینمای ایران در جشنوارههای بینالمللی فیلم، برای ایجاد احترام به فیلمسازان و ارتباط نزدیک بین ستارگان فیلم و مردم، به فکر ایجاد جایزه فیلم مستقل به نام «جشن حافظ» افتاد.
نخستین دوره این مراسم در ۱۳۷۶ با عنوان «حافظ» (برگرفته از تخلص شاعر بزرگ ایرانی خواجه شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی) برگزار شد. جایزهای که تندیس آن فرم نوشتاری کلمهی «حافظ» است. این مراسم پیش از مرگ علی معلم با اجرا و صدای رسا و ماندگار خودش برگزار میشد.
علاوه بر اینها معلم سردبیر و مدیرمسئول ماهنامه «دنیای تصویر» و فارغالتحصیل لیسانس رشته کارگردانی فیلم از دانشکده صدا و سیما و فوق لیسانس رشته پژوهش دانشگاه هنر بود. در هیئتهای داوری و انتخاب جشنواره بینالمللی فیلم فجر (هفت دوره)، جشنواره سینمای جوان، جشنواره فیلمهای دانشجویی، جشنواره فیلمهای خانوادگی، نخستین جشنواره فیلم و کیفیت، جشنواره فیلم جوان، جشنواره فیلم رویش و جشنواره بینالمللی فیلم شهر (دو دوره)، نخستین جشنواره فیلمهای ویدئویی تهران، جشنواره فیلم زنان (پروین اعتصامی) عضویت داشت و علاوه بر مجریگری و کارشناسی و سردبیری مجلات، در چند فیلم به بازیگری پرداخت. همچنین او سه دوره در هیئت انتخاب فیلم ایران برای آکادمی اسکار عضویت داشت.
با آنکه کارنامهی فعالیتهای هنری معلم در عمر پنجاه و چهار سالهاش پر بار است، اما «جشن حافظ» جایزهایست که بیش از همهی کارهای مهم او، یاد و نام «علی معلم» را برای همیشه زنده نگه داشت. جوایز سینمایی و تلویزیونی این مراسم شامل ۲۳ رشته است.
برندگان توسط هیئت داوران نُه نفره از جمله نویسندگان و منتقدان «دنیای تصویر» انتخاب میشوند و نامزدها از میان فیلمها و مجموعههای تلویزیونی که در یک سال اخیر پخش میشوند انتخاب میشوند.
سرانجام علی معلم در پایان سال ۱۳۹۵ به دلیل ایست قلبی در محل کارش درگذشت. پیکرش در قطعهی هنرمندان بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.