به گزارش شهرآرانیوز؛ اینکه خوان لاپورتا، رئیس بارسلونا، موفق خواهد شد دنی اولمو و پائو ویکتور را برای ادامه فصل در فهرست تیمش ثبت کند در روزهای آینده مشخص میشود، اما حتی رخ دادن این اتفاق هم نمیتواند خسارتی که به وجهه باشگاه وارد شده را جبران کند.
اولمو و ویکتور همچنان میخواهند برای بارسا بازی کنند، اما گفته میشود که از دست لاپورتا به شدت عصبانی هستند، در حالی که رافینیا اعتراف کرده است که کل این ماجرا باعث میشود که اهداف نقل و انتقالات آینده درباره پیوستن به بارسا دچار تردید شوند.
بارسا دوست دارد خود را چیزی فراتر از یک باشگاه، یعنی به عنوان فرهنگ کاتالان ببیند. اما بلوگرانا در دهه گذشته این شعار خود را به سخره گرفته است. لاپورتا قصد داشت اعتباری که جوزپ ماریا بارتومئو، رئیس قبلی بلوگرانا لکه دار کرده بود را ترمیم کند، اما اقدامات او تنها باعث رسیدن آسیبهای بیشتر به باشگاه شد تا حالا به نظر برسد که رفتن لاپورتا اجتناب ناپذیر شده است.
لاپورتا زمانی که قصد داشت برای دومین بار به ریاست بارسا برسد، قول داد که باشگاه را به اصول اولیه بازگرداند. او گفت که اصول کلیدی دوره دوم او به عنوان رئیس باشگاه روی ارزشهای بارسا تکیه خواهد داشت، با این حال، مدیریت لاپورتا در بهترین حالت، به طرز شرمآوری آماتور و در بدترین حالت، کاملا فریبکارانه به نظر میرسد.
پنج سال پس از اینکه بارتومئو بارسا را در آستانه ورشکستگی قرار داد، این باشگاه همچنان با تصمیمگیریهای فاجعهبار و خریدهای کاملا غیرضروری اوضاع مالی نابسامانی دارد.
البته اولمو یک مهاجم خوب و بازیکنی همه کاره است، اما بارسا قطعا به او نیازی نداشت. حفرههای دیگری برای پر کردن ترکیب هانسی فلیک وجود داشت و بدیهی است که اولویت با یک وینگر چپ، یعنی نیکو ویلیامز بود. از این رو، امضای قرارداد با اولمو مانند یک خرید گران قیمت از روی ناامیدی محض به نظر میرسید، تلاشی برای دلجویی از طرفداران ناامید باشگاه بدون در نظر گرفتن محدودیتهای مالی که تیم با آن دست به گریبان است.
لاپورتا متعهد شد که وضعیت مالی وخیم کاتالانها را تغییر دهد، اما این روزها در نیوکمپ همه چیز برای فروش است، از جعبههای شرکتی گرفته تا ارزشهای اصلی باشگاه مانند وسایل خاطرهانگیز لیونل مسی، اسطوره فراموشنشدنی کاتالانها.
یکی از اصول شکل گرفتن دوران باشکوه بارسلونا در دهههای گذشته، تکیه آنها به استعدادهای لاماسیا بود، موضوعی که در دوران دوم ریاست لاپورتا به اندازه کافی به آن توجه نشد. کاتالانها در تابستان گذشته ۱۰۰ میلیون یورو بدهی در حسابهای خود داشتند و با این وجود تصمیم گرفتند ۵۵ میلیون یورو دیگر برای اولمو اختصاص دهند. لاپورتا در چهار سال گذشته، داراییهای استراتژیک بارسلونا را با عنوان اهرمهای مختلف سرمایهگذاری به حراج گذاشت. او در واقع آینده بارسا را میفروشد تا حفرههای مالی فعلی که ناشی از مدیریت آشفته خودش است را بپوشاند. اگر لاپورتا لاماسیا را پایه و اساس پروژه جدید قرار میداد، میتوانست از مخمصه وحشتناک فعلی که باشگاه در حال حاضر در آن قرار دارد اجتناب کند.
بهتر بود که بارسا به جای خرج کردن پولی که نداشتند برای خرید مهرههایی مانند اولمو، فران تورس و ویتور روکه، تکیه بیشتری روی استعدادهای لاماسیا میکردند و درست مانند اتفاقی که برای لامینه یامال رخ داد، به برخی دیگر از پدیدههای دیگر آکادمی خود مانند مارک گویو فرصت میدادند و آنها را به راحتی به دیگر باشگاههای اروپایی واگذار نمیکردند.
شاید بهترین توصیف از شرایط فعلی بارسا را ژامه گیرو، یار مورد اعتماد قدیمی خوان لاپورتا در امور اقتصادی کرده باشد. گیرو به تازگی در این زمینه گفت: نزدیک است که بارسا به مضحکهای برای همه در فوتبال دنیا تبدیل شود، البته اگر تا الان نشده باشد. کابوس هر کمدینی در برابر تماشاچیان این است که بخواهد بخنداند، اما باعث گریه شود. اما یک کابوس بدتر هم وجود دارد، کابوس بازیگر درام که میخواهد اشکها را روان کند، اما باعث خنده میشود. بارسا هم یک باشگاه جدی فوتبال است که با برنامهریزی و مدیریت غلط تبدیل به مضحکه جهانیان شده است.