توسعه پایدار براساس اصول انسانی، عامل کاهش آلودگی هوا

افزایش فعالیت‌های ساختمانی و استفاده از مصالح ساختمانی و صنعتی مختلف موجب تولید گرد و غبار، آلودگی صوتی و انتشار گاز‌های گلخانه‌ای می‌شود و این فعالیت‌ها معمولاً در مناطق پرجمعیت بیشتر انجام می‌شود که می‌تواند به آلودگی هوا منجر شود.

از طرفی طراحی معابر و سیستم‌های حمل و نقل عمومی و شخصی تأثیر مستقیمی بر میزان ترافیک و در نتیجه آلودگی هوا دارد.

بر اساس مطالعات و قواعد شهر‌هایی که دارای سیستم حمل و نقل عمومی کارآمد و متراکم هستند، معمولاً میزان آلودگی هوای کمتری دارند.

در این میان شهر‌های سبز با درختان و فضای سبز بیشتر می‌توانند به کاهش آلودگی هوا کمک کنند و فضای سبز به جذب CO۲ و تولید اکسیژن کمک می‌کند و به عنوان تصفیه‌خانه طبیعی عمل می‌کند.

چگالی بالا و طراحی غیرمنطبق با نیاز‌های انسانی در شهر‌ها به ویژه کلانشهر‌ها می‌تواند منجر به تجمع آلودگی در مناطق خاص شود.

در عوض، پراکندگی مناسب و پلان‌ریزی بهینه می‌تواند به کاهش آلودگی کمک کند.

عدم وجود برخی قوانین و مقررات مناسب در زمینه کاهش آلودگی هوا می‌تواند به آلودگی هوا و تخریب محیط زیست منجر شود و باید استاندارد‌های سخت‌گیرانه و نظارت بیشتر بر فعالیت‌های شهری به کاهش آلودگی کمک کرد. شهر‌هایی که بر روی استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر تمرکز دارند، می‌توانند میزان آلودگی هوا را به شدت کاهش دهند.

در نهایت، توسعه شهری پایدار که بر اساس اصول زیست‌محیطی و انسانی طراحی شده باشد، می‌تواند به کاهش آلودگی هوا و بهبود کیفیت زندگی شهروندان در شهر‌ها کمک کند.