لیگ قهرمانان آسیا که حالا با عنوان «لیگ نخبگان آسیا» برگزار میشود، در گذشته اگر با قهرمانی ایرانیها همراه نبود، اما صحنه درخشش تیمهای ایرانی بوده است. استقلال و پرسپولیس، به عنوان پرهوادارترین تیمهای قاره، زمانی جزو مدعیان اصلی این تورنمنت بودند. اما حالا در پایین جدول، پایینتر از تیمهای عربی، برای صعود دستوپا میزنند. این سقوط آزاد نتیجه چیست؟
در حالی که تیمهای عربی با بودجههای کلان از سوی دولتها و حامیان مالی قدرتمند تغذیه میشوند، استقلال و پرسپولیس همچنان درگیر بحرانهای مالی و بدهیهای سنگین هستند. تیمهای عربستانی، اماراتی و قطری میلیونها دلار خرج جذب ستارههای تراز اول جهان میکنند، اما باشگاههای ایرانی به دلیل تحریمها، مدیریت ناکارآمد ورزشی و سوءمدیریت مالی، حتی در پرداخت حقوق بازیکنان خود مشکل دارند.
ورزشگاههای مدرن و امکانات حرفهای در کشورهای عربی با شرایط ایران قابلمقایسه نیستند. در حالی که تیمهای عربی از ورزشگاههای مدرن با چمنهای عالی، مراکز تمرینی پیشرفته و تسهیلات پزشکی روز دنیا بهرهمندند، تیمهای ایرانی با استادیومهای فرسوده، زمینهای تمرین نامناسب و امکانات پزشکی ضعیف دستوپنجه نرم میکنند.
از سوی دیگر، باشگاههای عربستانی مثل الهلال، الاتحاد و النصر در سالیان گذشته کریستیانو رونالدو، نیمار، بنزما و سایر ستارههای جهانی را جذب کردند، در حالی که استقلال و پرسپولیس همچنان مجبورند با بازیکنان داخلی و خارجیهای سطح پایینتر رقابت کنند. حتی حفظ استعدادهای داخلی هم برای باشگاههای ایرانی سخت شده، چراکه بازیکنان به دلیل مشکلات مالی و قراردادهای ناعادلانه، سریعاً راهی لیگهای خارجی میشوند.
واقعیت این است که لیگ برتر ایران درگیر بیبرنامگی، تصمیمات اشتباه فدراسیون و نفوذ سیاست در فوتبال است. در حالی که لیگهای عربی با برنامهریزی حرفهای و سرمایهگذاری کلان پیشرفت کردهاند، فوتبال ایران هنوز درگیر مسائلی چون نداشتن حق پخش تلویزیونی مناسب، ناتوانی در جذب اسپانسرهای قدرتمند و فساد مدیریتی است.
فاصله فوتبال باشگاهی ایران با تیمهای متمول عربی هر روز بیشتر میشود. اگر راهکاری برای حل مشکلات مالی، مدیریتی و زیرساختی پیدا نشود، نهتنها تیمهای ایرانی شانسی برای موفقیت در آسیا نخواهند داشت، بلکه در آینده حتی در سطح داخلی نیز با بحرانهای عمیقتری روبهرو خواهند شد. این سقوط اتفاقی نیست، بلکه نتیجه سالها بیتوجهی به اصول حرفهای فوتبال است.