لبخند خدا را می‌شود دید

آغوش خدا همیشه برای بندگان باز است، اما در بعضی ایام آغوشش بازتر است و لبخند بر لبانش جاری است و خودش هم اعلام می‌کند که در این روزها به سراغم بیایید؛ آماده مغفرت و بخشایش هستم.
یکی از آن مناسبت‌ها که خدا دعوت رسمی و عمومی کرده، روز عرفه است. عرفه هم روز دعاست و هم روز شناخت خدا ؛قبل از دعا وقت شناخت خداست.
وجدان عمومی همه انسان‌ها خدایی را حداقل هنگام تنهایی و غربت و فشار ناخودآگاه شناخته‌اند. شاید کسی عصبانی شود و بگوید خدا را قبول ندارم. شاید کسانی استدلال‌های فیزیکی و به تصور خودشان عقلانی را ردیف کنند و برای نبودن خدا استدلال‌ها بکنند؛ اما همه آن‌ها حتی اگر به روی خود نیاورند هم لحظاتی در زندگی دارند که دنبال کُنج خلوتی می‌گردند و دل را روانه قدرت بزرگی می‌کنند که همان خداست. خدایی که در هر مذهب و مرام و منطقه‌ای نامی دارد، ولی جوهرش همان خدایی است که همه انسان‌ها بر اساس فطرت به آن باور دارند که «کل مولود یولد علی الفطره». این دیدن لبخند خدا از جنس عشق است و مسیرش دل است و ربطی به استدلال‌های فلسفی و عقلانی ندارد و فراتر از چارچوب مذاهب مختلف است. این همان عرفه است؛ شناخت خدا.
در باور مذهبی تشیع در همین روز عرفه که حاجیان به‌عنوان نماد دینی اسلامی، همه در صحرای عرفه جمع می‌شوند و تمامی تعلقات و پیوندهای خود را از زندگی جاری قطع می‌کنند و تنها با 2حوله برای مدت کوتاهی یگانگی و دوری از تعینات را تجربه می‌کنند و تساوی انسان‌ها در برابر خدا را به نمایش می‌گذارند، اوج شناخت خدا را تجربه می‌کنند و بقیه مسلمانان همراه با آنان در همه‌جا می‌توانند دستشان را به سمت خدا بلند کنند و عاشقانه‌ترین جملات را با همان وجود باعظمت زمزمه کنند.
شاید همیشه سخت باشد یک‌طرفه ارتباط گرفتن باخدا؛ اما روزها و شب‌هایی که خدا همه را صدا می‌زند که بیایید، آماده بخشش و گذشت از گناهانتان هستم، می‌شود لبخند خود خدا را دید.
دعای روز عرفه که معلم و مصنف آن امام حسین(ع) بوده است، برای شیعیان افتخار بزرگی است. عرفه یکی از خوش‌مضمون‌ترین دعاهاست. مناجات نیست؛ رسما عشق‌بازی با خود خداست.
آفریدگار صحنه‌های عاشقانه کربلا روز عرفه اشک از چشمانش جاری بود و در صحرای عرفه دعا می‌خواند:
ای خدایی که کمترین تشکر را از تو کرده‌ام، اصلا به روی خودت نیاوردی و محرومم نکردی!
ای خدایی که از این‌همه گناهان بزرگ من خبرداری، اما من را جلو مردم رسوا نکردی! ای خدایی که به‌وقت گناه دقیقا من را نگاه می‌کردی ولی مرا رسوا نکردی!
خدا جان! گوشم، چشمم، زبانم، دستم وپایم همه نعمت‌های تو هستند، اما با همه این اعضای بدنم گناه کرده‌ام. بازهم با همین بدن و اعضا و جوارح به در خانه‌ات آمده‌ام.
ای خدای من! اگر کس دیگری غیر از تو گناهانم را می‌فهمید، چه خاکی بر سر می‌کردم؟ این مخلوقات طاقت نداشتند. نگاهم نمی‌کردند، طردم می‌نمودند.
ظهر روز عرفه امام حسین(ع) پشت سر هم این عاشقانه‌ها را می‌خواند. این میراث بزرگی است که برای ما مانده است. ظهر روز عرفه، بعد از نماز ظهر روبه‌قبله این عاشقانه امام حسین(ع) را بخوانید. خانواده‌هایتان، دوستانتان و کشورتان را هم دعا کنید.