دکتر قاسم قجاوند در گفتوگو با شهرآرانیوز؛ در خصوص تغییرات نسلی در مددکاری اجتماعی اظهار کرد: قطعا هر نسل نسبت به نسل قبل تفاوتهایی دارد و مهمترین ویژگی نسلها سبک زندگی است که هر نسل یا هر دههای برای خود تعریف میکند و این از فناوریها و تکنولوژیها نشات میگیرد.
وی افزود: امروزه نیز ما در مددکاری اجتماعی مشاهده میکنیم دانشجویانی که برای فعالیت در حوزه مددکای اجتماعی و تحصیل در این رشته اقدام میکنند با نرمافزارها و سختافزارهای بهروزتری مواجه هستند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: ما در گذشته این منابع را کمتر یا حتی ناقص داشتیم، اما امروز این مشکل وجود ندارد و دانشجویان با منابع بهروزتری در حوزه مددکاری اجتماعی مواجه هستند، اما همت و پشتکاری که در این نسل میبینیم نسبت به نسل قبل کمتر است.
قجاوند اضافه کرد: با وجود اینکه امکانات و فناوری در اختیار این دانشجویان است، متاسفانه به خوبی نمیتوانند از این امکانات استفاده کنند و نسبت به نسلهای گذشته بیانگیزهتر هستند، اما نسل قبل فعالتر، باانگیزهتر و پویاتر بودند.
این مددکار اجتماعی با بیان اینکه نسل جدید مددکاران اجتماعی در معرض اطلاعات زیادی قرار گرفتند؛ بنابراین تفسیرگر شخصی شدند، عنوان کرد: یعنی براساس ذهنیت و باورهای خود به تفسیر مسائل میپردازند.
وی خاطرنشان کرد: در گذشته به دلیل اینکه دادههای اطلاعاتی کمتر بود بیشتر براساس یافتههای علمی شروع به تجزیه و تحلیل دادهها میکردیم، اما امروزه به خاطر انباری از اطلاعات و دادهها، مددکاران اجتماعی از ذهن خود برای تفسیر استفاده میکنند و خروجیهای شخصیتری در این نسل نسبت به نسل قبلی مشاهده میشود.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه هرچه سن و سال اساتید به نسل جدید نزدیکتر باشد، فهم و درک مشترکی ایجاد میکند، تصریح کرد: قطعا باید اساتید هم با شرایط روزگار همسویی داشته باشند و بدانند نگاه، خواسته و انتظارات این نسل چیست. این موضوع در سیاستگذاریهای کلان بسیار تاثیرگذار است.
قجاوند بیان کرد: باید بپذیریم این نسل نگاه متفاوتتری نسبت به دهههای قبل دارد و ما نمیتوانیم مدیریت مجموعه آکادمیک را براساس دهههای قبل انجام دهیم. ما نیز باید تغییراتی در بحث مدیریتی، سیاستگذاریها و هماهنگی با نسل جدید داشته باشیم، دانشگاهها هم باید بپذیرند این نسل متفاوت نگاه میکند و قدم برمیدارد.