نگاهی به وضعیت پایگاه‌های نظامی آمریکا در کشورهای خاورمیانه + جزئیات

به گزارش شهرآرانیوز، حضور نظامی ایالات متحده آمریکا در خاورمیانه یکی از جنبه‌های کلیدی سیاست خارجی و استراتژی امنیتی این کشور در دهه‌های اخیر بوده است. با توجه به موقعیت ژئوپلیتیکی حساس ایران در قلب خاورمیانه، استقرار پایگاه‌های نظامی آمریکا در کشور‌های همسایه و اطراف آن همواره موضوعی بحث‌برانگیز و مورد توجه تحلیل‌گران سیاسی و نظامی بوده است.

شناخت این ساختار نظامی می‌تواند در درک بهتر مناسبات امنیتی منطقه و سیاست‌های کلان آمریکا در قبال ایران نقش مهمی ایفا کند.

قطر- پایگاه هوایی العدید

پایگاه هوایی العدید (Al Udeid Air Base) در قطر یکی از مهم‌ترین و بزرگ‌ترین پایگاه‌های نظامی ایالات متحده در منطقه خاورمیانه است. این پایگاه به‌عنوان مرکز فرماندهی و عملیات هوایی ایالات متحده در منطقه، نقش حیاتی در استراتژی‌های نظامی و امنیتی آمریکا ایفا می‌کند.

موقعیت جغرافیایی

محل: جنوب‌غربی دوحه، پایتخت قطر، در بیابان‌های مرکزی این کشور

فاصله تا ایران: تقریباً ۳۰۰ کیلومتر (فاصله مستقیم).

باند پروازی: دارای باند‌های طولانی و مجهز به سیستم‌های پیشرفته برای پذیرش انواع هواپیماها.

تاریخچه و ساختار

تأسیس: ساخت پایگاه در اواخر دهه ۱۹۹۰ آغاز شد و در سال ۲۰۰۳ به‌طور رسمی افتتاح گردید.

مالکیت و مدیریت: پایگاه تحت مالکیت وزارت دفاع قطر است و توسط نیروی هوایی سلطنتی قطر (Qatari Emiri Air Force) اداره می‌شود.

واحد‌های مستقر:

نیروی هوایی ایالات متحده

بال ۳۷۹م نیروی هوایی اکتشافی (۳۷۹th Air Expeditionary Wing): بزرگ‌ترین بال نیروی هوایی ایالات متحده در خارج از کشور با بیش از ۱۰۰ هواپیما.

مرکز عملیات هوایی مشترک (Combined Air Operations Center – CAOC): مرکز فرماندهی و کنترل عملیات‌های هوایی در منطقه.

گروه عملیات هوایی ۶۰۹م (۶۰۹th Air Operations Center): مسئول اجرای دستورات عملیات هوایی در حوزه مسئولیت فرماندهی مرکزی ایالات متحده.

نیروی هوایی سلطنتی قطر: تجهیزات پیشرفته‌ای مانند جنگنده‌های F-۱۵QA، هواپیما‌های ترابری C-۱۷A و C-۱۳۰J سوپر هرکولس، بالگرد‌های اپاچی AH-۶۴E و هواپیما‌های آموزشی مانند PC-۲۱ و M-۳۴۶.

نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا

استقرار هواپیما‌های RC-۱۳۵ Rivet Joint برای عملیات‌های اطلاعاتی و نظارتی در منطقه.

امکانات و تجهیزات

هواگرد‌های مستقر: این پایگاه در طول دوران خود اسکادران‌های جنگنده‌های مختلف امریکایی از جمله اف ۱۶، اف ۱۵ ایی استریک ایگل، بمب افکن‌های ب ۵۲، شکاری‌های پنهانکار اف ۲۲ و هواپیا‌های شناسایی الکترونیک ار سی ۳۵ و انواع پهپاد‌ها را به خود دیده است

سیستم‌های دفاعی:

سیستم‌های نظارتی و راداری مدرن برای رصد شلیک موشک بالستیک.

زیرساخت‌ها:

باند‌های پروازی طولانی و مقاوم.

تسهیلات تعمیر و نگهداری پیشرفته.

پناهگاه‌های مقاوم در برابر حملات هوایی.

سیستم‌های ارتباطی و اطلاعاتی پیشرفته.

نقش استراتژیک و عملیات‌ها

مرکز فرماندهی عملیات‌های هوایی: CAOC در پایگاه العدید، مسئول هماهنگی و نظارت بر عملیات‌های هوایی در کشور‌های عراق، سوریه، افغانستان و ۱۷ کشور دیگر است.

پشتیبانی از عملیات‌های ضد تروریستی: این پایگاه به‌عنوان نقطه اصلی برای عملیات‌های ضد داعش و سایر گروه‌های تروریستی در منطقه استفاده می‌شود.

آموزش و تمرینات نظامی: میزبانی از تمرینات مشترک با کشور‌های هم‌پیمان و شرکای منطقه‌ای.

حمایت از عملیات‌های امدادی و بشردوستانه: استفاده از امکانات پایگاه برای حمل و نقل کمک‌های بشردوستانه و پشتیبانی از عملیات‌های امدادی در مناطق بحران‌زده.

تحولات اخیر

تمدید حضور نظامی آمریکا: در ژانویه ۲۰۲۴، ایالات متحده و قطر توافق کردند که حضور نظامی آمریکا در پایگاه العدید برای ۱۰ سال دیگر تمدید شود.

سرمایه‌گذاری قطری: قطر متعهد شده است که ۱۰ میلیارد دلار در توسعه و بهبود زیرساخت‌های پایگاه سرمایه‌گذاری کند.

نقش در بحران‌های منطقه‌ای: پایگاه العدید به‌عنوان نقطه اصلی برای عملیات‌های نظامی آمریکا در بحران‌های منطقه‌ای مانند جنگ در سوریه و عراق، و همچنین در مقابله با تهدیدات ایران و گروه‌های وابسته به آن عمل می‌کند.

عربستان سعودی - پایگاه هوایی شاهزاده سلطان

پایگاه هوایی شاهزاده سلطان (Prince Sultan Air Base) در شهر الخرج، استان ریاض، عربستان سعودی واقع شده است. این پایگاه به‌عنوان یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های نظامی ایالات متحده در منطقه خاورمیانه شناخته می‌شود.

موقعیت جغرافیایی

محل: شهر الخرج، استان ریاض، عربستان سعودی

فاصله تا ایران: حدود ۶۰۰ کیلومتر (فاصله مستقیم)

باند پروازی: دو باند ۴٬۰۰۰ متری با سطح آسفالت

تاریخچه و ساختار

تأسیس: ساخت پایگاه در سال ۱۹۵۱ آغاز شد و در سال ۱۹۹۰ به‌طور رسمی به‌عنوان پایگاه هوایی شاهزاده سلطان معرفی شد.

مالکیت و مدیریت: پایگاه تحت مالکیت وزارت دفاع عربستان سعودی است و توسط نیروی هوایی سلطنتی عربستان سعودی (RSAF) اداره می‌شود.

واحد‌های مستقر:

نیروی هوایی سلطنتی عربستان سعودی:

بال ششم (Wing ۶)

واحد‌های ۱۷، ۱۸، ۱۹، ۲۳، ۲۴، ۳۲، ۴۱، ۵۰، ۶۰

نیروی هوایی ایالات متحده:

اسکادران‌های مختلف

امکانات و تجهیزات

هواگرد‌های مستقر:

جنگنده هاف اف ۱۵ سی و ایی، اف ۱۶، اواکس‌های ایی ۳، سوخترسان‌های، کی سی ۱۳۵ و ترابری‌های سی ۱۳۰ (معمولا همیشه انجا هستند) و سوخترسان

سیستم‌های دفاعی:

سامانه‌های پدافند هوایی پاتریوت

سیستم‌های دفاعی نقطه‌ای و نظارتی

زیرساخت‌ها:

انبار‌های مهمات و سوخت

تسهیلات تعمیر و نگهداری

پناهگاه‌های مقاوم در برابر حملات هوایی

سیستم‌های ارتباطی پیشرفته

نقش استراتژیک و عملیات‌ها

حمایت از عملیات‌های ضد داعش: پایگاه به‌عنوان پایگاه اصلی برای عملیات‌های هوایی ائتلاف بین‌المللی علیه داعش در سوریه و عراق عمل می‌کند.

پشتیبانی از عملیات‌های ناتو: پایگاه به‌عنوان نقطه اصلی پشتیبانی از عملیات‌های ناتو در منطقه جنوب شرقی اروپا و خاورمیانه است.

آموزش و تمرینات نظامی: شاهزاده سلطان میزبان تمرینات مشترک ناتو و کشور‌های شریک در منطقه است.

ترکیه - پایگاه هوایی اینجرلیک

پایگاه هوایی اینجرلیک (İncirlik Air Base) در ترکیه، یکی از پایگاه‌های کلیدی نظامی ایالات متحده در منطقه خاورمیانه است که نقش مهمی در عملیات‌های ناتو و ائتلاف‌های بین‌المللی ایفا می‌کند. در ادامه، اطلاعات جامع و به‌روز درباره این پایگاه ارائه می‌شود:

موقعیت جغرافیایی

محل: شهر آدانا، جنوب‌شرقی ترکیه، در نزدیکی مرز‌های سوریه و عراق.

فاصله تا ایران: حدود ۸۰۰ کیلومتر

باند پروازی: طول باند ۳٬۰۲۴ متر (۱۰٬۰۰۰ فوت) با سطح بتنی.

تاریخچه و ساختار

تأسیس: ساخت پایگاه در سال ۱۹۵۱ آغاز شد و در سال ۱۹۵۵ به‌طور رسمی به‌عنوان «پایگاه هوایی آدانا» نام‌گذاری شد. در سال ۱۹۵۸ به «اینجرلیک» تغییر نام یافت.

مالکیت و مدیریت: پایگاه تحت مالکیت وزارت دفاع ملی ترکیه است، اما به‌صورت مشترک توسط نیروی هوایی ترکیه و نیروی هوایی ایالات متحده اداره می‌شود.

واحد‌های مستقر:

نیروی هوایی ترکیه: ۱۰مین فرماندهی پایگاه سوخت‌رسانی (۱۰ th Tanker Base Command).

نیروی هوایی ایالات متحده: بال هوایی ۳۹ (۳۹th Air Base Wing)، که مسئول پشتیبانی از عملیات‌های ناتو و ائتلاف‌های بین‌المللی در منطقه است.

امکانات و تجهیزات

هواگرد‌های مستقر:

A-۱۰C Thunderbolt II: جنگنده‌های پشتیبانی نزدیک هوایی. (در یک مقطعی از زمان)

KC-۱۳۵R Stratotanker: هواپیما‌های سوخت‌رسانی.

F-۱۵E Strike Eagle: جنگنده‌های چندمنظوره.

MQ-۱ Predator: پهپاد‌های شناسایی و حمله.

سیستم‌های دفاعی: پایگاه مجهز به سامانه‌های پدافند هوایی و تجهیزات امنیتی پیشرفته است.

زیرساخت‌ها: شامل انبار‌های مهمات، تسهیلات تعمیر و نگهداری، پناهگاه‌های مقاوم در برابر حملات هوایی و سیستم‌های ارتباطی پیشرفته.

نقش استراتژیک و عملیات‌ها

حمایت از عملیات‌های ضد داعش: اینجرلیک به‌عنوان پایگاه اصلی برای عملیات‌های هوایی ائتلاف بین‌المللی علیه داعش در سوریه و عراق عمل می‌کند.

پشتیبانی از عملیات‌های ناتو: پایگاه به‌عنوان نقطه اصلی پشتیبانی از عملیات‌های ناتو در منطقه جنوب شرقی اروپا و خاورمیانه است.

آموزش و تمرینات نظامی: اینجرلیک میزبان تمرینات مشترک ناتو و کشور‌های شریک در منطقه است.

تحولات اخیر

کاهش حضور نیرو‌های آمریکایی: بر اساس توافق میان ایالات متحده و ترکیه، حضور نیرو‌های آمریکایی در ترکیه کاهش خواهد یافت و پایگاه اینجرلیک تا سپتامبر ۲۰۲۵ تخلیه خواهد شد.

انتقال به همکاری دوجانبه: پس از خروج نیرو‌های ائتلاف، همکاری‌های امنیتی میان ایالات متحده و ترکیه به‌صورت دوجانبه ادامه خواهد یافت.

سوریه - پایگاه التنف

پایگاه التنف (Al-Tanf) — سوریه

موقعیت جغرافیایی

محل: جنوب شرقی سوریه، نزدیک به مرز‌های عراق و اردن

فاصله تا ایران: حدود ۶۵۰ کیلومتر (فاصله مستقیم)

جغرافیا: پایگاه در منطقه بیابانی و استراتژیک التنف، در نقطه‌ای واقع شده که دسترسی به سه کشور سوریه، عراق و اردن را کنترل می‌کند. این منطقه صعب‌العبور و کم‌جمعیت است، اما اهمیت استراتژیک بالایی دارد.

تاریخچه و ساختار

تأسیس: پایگاه التنف توسط نیرو‌های ایالات متحده و ائتلاف بین‌المللی علیه داعش در سال ۲۰۱۵ تأسیس شد.

هدف اولیه: جلوگیری از نفوذ داعش و گروه‌های تروریستی در منطقه، همچنین کنترل مسیر‌های لجستیکی و راه‌های زمینی حیاتی بین عراق، سوریه و اردن.

مالکیت و مدیریت: این پایگاه تحت کنترل فرماندهی مرکزی ایالات متحده (CENTCOM) و نیرو‌های ویژه آمریکایی و شرکای محلی سوریه است.

امکانات و تجهیزات

ساختار پایگاه:

امکاناتی برای استقرار نیرو‌های زمینی، پایگاه هوایی کوچک با باند فرود برای هلیکوپتر و هواپیما‌های سبک

انبار‌های تجهیزات و مهمات

تسهیلات ارتباطات و فرماندهی عملیات

نیرو‌های مستقر:

نیرو‌های ویژه ایالات متحده (US Special Forces)

متحدان محلی از جمله گروه‌های مخالف سوری و کرد‌های سوری (SDF در برخی دوره‌ها)

برخی واحد‌های آموزش و پشتیبانی لجستیکی

تجهیزات نظامی:

خودرو‌های زرهی سبک و سنگین

سیستم‌های ارتباطی پیشرفته

پهپاد‌های نظارتی

سامانه‌های دفاعی محدود (برای دفاع نقطه‌ای)

نقش استراتژیک و عملیات

کنترل مسیر‌های ارتباطی: التنف کنترل راهبردی جاده اصلی بین دمشق و بغداد و همچنین مسیر‌های مرزی سوریه-عراق-اردن را در اختیار دارد.

محافظت از نیرو‌های ائتلاف: این پایگاه به عنوان نقطه پایدار برای عملیات علیه داعش و گروه‌های مسلح وابسته عمل می‌کند.

مقابله با نفوذ ایران و شبه‌نظامیان شیعه: یکی از اهداف اصلی حضور آمریکایی‌ها در التنف، محدود کردن نفوذ نیرو‌های ایران و متحدانش در سوریه و عراق است.

پشتیبانی عملیات‌های ضد تروریستی: التنف به عنوان پایگاه فرماندهی برای عملیات‌های ویژه در جنوب شرق سوریه عمل می‌کند.

حملات و تهدیدات

پایگاه التنف چندین بار هدف حملات موشکی، پهپادی و راکتی قرار گرفته است، که عمدتاً توسط گروه‌های نزدیک به ایران و متحدانش انجام شده است.

در سال‌های اخیر، تلاش‌های زیادی برای کاهش حضور آمریکایی‌ها در التنف صورت گرفته، اما این پایگاه همچنان پابرجاست.

همکاری‌ها و روابط بین‌المللی

ائتلاف بین‌المللی ضد داعش: التنف بخشی از عملیات گسترده ائتلاف برای مبارزه با داعش در سوریه و عراق است.

همکاری با نیرو‌های محلی: آموزش و پشتیبانی نیرو‌های محلی مخالف و کرد‌ها به منظور حفظ امنیت منطقه.

تحولات اخیر

در سال‌های اخیر، پایگاه التنف همچنان به عنوان نقطه مهم استراتژیک آمریکا در سوریه باقی مانده است، اما فشار‌های سیاسی و نظامی برای کاهش حضور آمریکا در سوریه افزایش یافته است.

برخی گزارش‌ها از مذاکرات برای انتقال بخشی از کنترل این پایگاه به نیرو‌های محلی یا کاهش فعالیت‌های نظامی خبر می‌دهند، اما این پایگاه همچنان فعال است.

عراق - پایگاه هوایی عین‌الاسد

پایگاه هوایی عین‌الاسد (Al-Asad Airbase) در استان الانبار عراق، یکی از پایگاه‌های کلیدی نظامی ایالات متحده در منطقه خاورمیانه است. در ادامه، اطلاعات جامع و به‌روز درباره این پایگاه ارائه می‌شود:

موقعیت جغرافیایی

موقعیت: حدود ۱۶۰ کیلومتری غرب بغداد، در نزدیکی روستای خان‌البغدادی

مساحت باندها: سه باند فرود با طول‌های ۳٬۹۹۰ متر (۲ باند) و ۳٬۰۹۰ متر (۱ باند)

تاریخچه و ساختار

تأسیس: ساخت پایگاه در اواسط دهه ۱۹۸۰ توسط یک کنسرسیوم یوگسلاوی با سرمایه‌گذاری عراق آغاز شد.

تجهیزات اولیه: پایگاه دارای امکاناتی مانند مساجد، مدارس، بیمارستان، پناهگاه‌های مقاوم در برابر حملات هوایی و ظرفیت اسکان ۵٬۰۰۰ نفر بود.

تسخیر توسط نیرو‌های ائتلاف: در آوریل ۲۰۰۳، نیرو‌های ویژه استرالیایی پایگاه را تصرف کردند و یک ماه بعد، کنترل آن به ارتش ایالات متحده منتقل شد.

واحد‌های مستقر: در دوران اوج، پایگاه میزبان واحد‌های مختلفی از جمله نیروی دریایی، نیروی هوایی، تفنگداران دریایی و ارتش ایالات متحده بود.

تجهیزات و امکانات

هواگرد‌های مستقر: در گذشته، پایگاه میزبان جنگنده‌های F-۱۶ Fighting Falcon و هواگرد‌های پشتیبانی مانند C-۱۳۰ Hercules بود.

سیستم‌های دفاعی: پایگاه مجهز به سامانه‌های پدافند هوایی مانند C-RAM و پاتریوت برای مقابله با تهدیدات موشکی و پهپادی است.

زیرساخت‌ها: شامل انبار‌های ذخیره‌سازی، تسهیلات تعمیر و نگهداری، پناهگاه‌های مقاوم در برابر شرایط بیابانی و سیستم‌های تهویه مطبوع.

نقش استراتژیک و عملیات‌ها

حمایت از عملیات‌های ضد داعش: پایگاه به‌عنوان مرکز اصلی عملیات‌های ائتلاف بین‌المللی علیه داعش در عراق و سوریه عمل می‌کند.

پشتیبانی از نیرو‌های آمریکایی: پایگاه به‌عنوان نقطه اصلی پشتیبانی از عملیات‌های نیرو‌های آمریکایی در منطقه غرب عراق و سوریه است.

حملات و تهدیدات

حمله موشکی ایران (ژانویه ۲۰۲۰): در واکنش به ترور سردار قاسم سلیمانی، ایران بیش از ۱۲ موشک بالستیک به پایگاه شلیک کرد که منجر به زخمی شدن ۱۱۰ نظامی آمریکایی شد.

حملات پهپادی و راکتی: در سال‌های اخیر، پایگاه هدف حملات متعدد از سوی گروه‌های شبه‌نظامی وابسته به ایران قرار گرفته است.

تحولات اخیر

کاهش حضور نیرو‌های آمریکایی: بر اساس توافق میان ایالات متحده و عراق، حضور نیرو‌های آمریکایی در عراق کاهش خواهد یافت و پایگاه عین‌الاسد تا سپتامبر ۲۰۲۵ تخلیه خواهد شد.

انتقال به همکاری دوجانبه: پس از خروج نیرو‌های ائتلاف، همکاری‌های امنیتی میان ایالات متحده و عراق به‌صورت دوجانبه ادامه خواهد یافت.

در ادامه حتما بخوانید انهدام یک فروند جنگنده F۳۵ رژیم صهیونیستی در ورامین

امارات متحده عربی - پایگاه هوایی الظفره

پایگاه هوایی الظفره (Al Dhafra Air Base) در امارات متحده عربی، یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های نظامی ایالات متحده در منطقه خاورمیانه است. در ادامه، اطلاعات جامع و به‌روز درباره این پایگاه ارائه می‌شود:

موقعیت جغرافیایی

موقعیت: حدود ۳۲ کیلومتری جنوب ابوظبی، در منطقه الظفره

مساحت باندها: دو باند فرود با طول ۳٬۶۶۱ متر (۱۲٬۰۱۲ فوت)

فاصله تا ایران: کمتر از ۲۵۰ کیلومتر

تاریخچه و ساختار

تأسیس: ساخت پایگاه در سال ۱۹۸۳ آغاز شد و در همان سال به بهره‌برداری رسید.

مالکیت و بهره‌برداری: پایگاه تحت مالکیت نیروی هوایی امارات متحده عربی است و به‌عنوان مقر فرماندهی هوایی غرب امارات عمل می‌کند.

همکاری بین‌المللی: از سال ۲۰۰۲، نیرو‌های هوایی ایالات متحده در این پایگاه مستقر شده‌اند و در سال ۲۰۱۷، حضور رسمی آنها اعلام شد.

تجهیزات و واحد‌های مستقر

نیروی هوایی ایالات متحده (USAF)

واحد ۳۸۰ام بال هوایی اکتشافی (۳۸۰th AEW): این واحد مأموریت‌های اطلاعاتی، نظارتی، شناسایی، فرماندهی و کنترل هوایی، و سوخت‌رسانی هوایی را انجام می‌دهد.

هواگرد‌های مستقر:

F-۱۵C Eagle (بازنشسته شده)

F-۱۵E Strike Eagle

F-۲۲A Raptor (در برخی موارد محدود مستقر شد)

KC-۱۰A Extender (بازنشسته شده است)

E-۳ Sentry (AWACS)

U-۲S Dragon Lady (در مواردی)

RQ-۴ Global Hawk

MQ-۹ Reaper

تعداد پرسنل: حدود ۱٬۲۰۰ نفر

نیروی هوایی امارات متحده عربی (UAEAF)

بال جنگنده‌ها: شامل سه اسکادران “شاهین” (Shaheen) که با جنگنده‌های اف ۱۶ شاهین صحرا مجهز هستند.

نیروی هوایی فرانسه

اسکادران‌های ۷۱ و ۷۶: عملیات‌های خود را با جنگنده‌های میراژ ۲۰۰۰-۵F از این پایگاه انجام می‌دهند.

تعداد پرسنل: حدود ۶۵۰ نفر

تجهیزات اضافی: استفاده از جنگنده‌های رافال از پایگاه هوایی فرانسه در ابوظبی برای عملیات‌های نظارتی

نقش استراتژیک و عملیات‌ها

مقابله با داعش: پایگاه به‌عنوان مرکز اصلی عملیات‌های ائتلاف بین‌المللی علیه داعش در عراق و سوریه عمل می‌کند.

حمایت از افغانستان: پیش از خروج نیرو‌های آمریکایی، پایگاه به‌عنوان نقطه اصلی پشتیبانی از عملیات‌های ناتو در افغانستان بود.

حملات موشکی: در ژانویه ۲۰۲۲، پایگاه هدف حملات موشکی حوثی‌ها قرار گرفت که با استفاده از سامانه‌های پدافند هوایی ایالات متحده و امارات دفع شد.

امکانات و زیرساخت‌ها

باند‌های فرود: دو باند طولانی و مقاوم برای پشتیبانی از انواع هواگردها.

انبار‌های ذخیره‌سازی: حاوی تجهیزات نظامی، مهمات و سوخت.

پایگاه‌های پشتیبانی: شامل تسهیلات تعمیر و نگهداری، انبار‌های مقاوم در برابر شرایط بیابانی، سیستم‌های تهویه مطبوع و روشنایی LED.

همکاری‌های بین‌المللی

آموزش مشترک: برگزاری دوره‌های توسعه حرفه‌ای مشترک میان پرسنل نظامی ایالات متحده و امارات متحده عربی برای تقویت هماهنگی و تبادل تجربیات.

تبادلات نظامی: برگزاری رزمایش‌های مشترک و تبادل اطلاعات برای مقابله با تهدیدات منطقه‌ای.

تحولات اخیر

محدودیت‌های عملیاتی: در سال ۲۰۲۴، امارات متحده عربی محدودیت‌هایی برای عملیات‌های هوایی ایالات متحده از پایگاه الظفره اعمال کرد که شامل نیاز به اطلاع‌رسانی قبلی برای حملات به یمن و عراق بود.

کویت - کمپ آریفجان 

کمپ آریفجان (Camp Arifjan) در جنوب کویت، یکی از بزرگ‌ترین پایگاه‌های نظامی ایالات متحده در خارج از آمریکا است و نقش حیاتی در عملیات‌های نظامی و لجستیکی در منطقه خاورمیانه ایفا می‌کند.

موقعیت جغرافیایی

موقعیت: جنوب کویت سیتی، نزدیک به بندر شعیبه و پایگاه دریایی کویت.

فاصله تا ایران: حدود ۲۵۰ کیلومتر

مساحت: بیش از ۱۵ کیلومتر مربع.

ارتفاع: تقریباً ۱۰۰ متر بالاتر از سطح دریا.

تاریخچه و ساختار

تأسیس: در پی بمب‌گذاری برج‌های خُبَر در عربستان سعودی در سال ۱۹۹۶، ایالات متحده تصمیم به ساخت پایگاهی با امنیت بالاتر گرفت و در سال ۱۹۹۹ ساخت کمپ عریفجان آغاز شد.

مالکیت: ساخت و تأمین مالی کمپ توسط دولت کویت انجام شده است.

واحد‌های مستقر: علاوه بر نیرو‌های ارتش ایالات متحده، واحد‌هایی از نیروی هوایی، نیروی دریایی، تفنگداران دریایی و گارد ساحلی نیز در این پایگاه حضور دارند.

امکانات و تجهیزات

انبار‌های پیش‌موقعیتی (APS-۵): کمپ عریفجان به‌عنوان یکی از شش سایت APS، انبار‌های تجهیزاتی را برای پشتیبانی از عملیات‌های فرماندهی مرکزی ایالات متحده (CENTCOM) در منطقه دارد.

واحد پشتیبانی لجستیکی ۴۰۱ (۴۰۱st AFSB): این واحد مسئولیت مدیریت انبارها، نگهداری تجهیزات و هماهنگی حمل‌ونقل را بر عهده دارد.

هواپیمای پاتن (Patton Army Heliport): یک فرودگاه نظامی برای پشتیبانی از عملیات‌های هوایی در منطقه.

زیرساخت‌ها: کمپ دارای انبار‌های مقاوم در برابر شرایط بیابانی، سیستم‌های تهویه مطبوع و روشنایی LED است.

نقش استراتژیک

لجستیک و پشتیبانی: کمپ عریفجان به‌عنوان یک هاب لجستیکی، نقش کلیدی در انتقال تجهیزات، سوخت و مهمات به سایر پایگاه‌ها و مناطق عملیاتی ایفا می‌کند.

آماده‌سازی سریع: این پایگاه به‌عنوان یک نقطه استقرار سریع برای نیرو‌های آمریکایی در صورت بروز بحران‌های منطقه‌ای عمل می‌کند.

همکاری بین‌المللی: کمپ میزبان نیرو‌های نظامی از کشور‌های مختلف از جمله بریتانیا، استرالیا، کانادا، رومانی و لهستان است.

امکانات رفاهی

خدمات رفاهی: کمپ دارای رستوران‌های فست‌فود، فروشگاه‌های نظامی، سالن‌های ورزشی و استخر است.

خدمات مذهبی: یک کلیسا و نمازخانه برای انجام عبادات در دسترس هستند.

تفریحات: امکاناتی مانند سینما، بازی‌های رومیزی و باشگاه‌های ورزشی برای پرکردن اوقات فراغت پرسنل فراهم شده است.

تحولات اخیر

خروج نیرو‌های آمریکایی: در سال ۲۰۲۵، وزیر دفاع کویت اعلام کرد که نیرو‌های آمریکایی در حال خروج از کمپ عریفجان هستند.

تأثیر بر روابط دو کشور: این تصمیم ممکن است تأثیراتی بر روابط نظامی و استراتژیک میان ایالات متحده و کویت داشته باشد.

پایگاه پشتیبانی دریایی بحرین

موقعیت جغرافیایی: پایگاه در جزیره بحرین، در شهر منامه (پایتخت بحرین) واقع شده و در خلیج فارس قرار دارد. این پایگاه در موقعیتی استراتژیک بین شرق و غرب قرار گرفته و دسترسی آسان به آبراه‌های حیاتی مانند تنگه هرمز دارد که یکی از مهم‌ترین گذرگاه‌های نفتی جهان است.

اهمیت و نقش

این پایگاه مقر ناوگان پنجم نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا است و نقش کلیدی در حفظ امنیت و ثبات منطقه خلیج فارس، تنگه هرمز، و دریای عمان ایفا می‌کند. پایگاه به عنوان مرکز فرماندهی عملیات دریایی در خاورمیانه فعالیت می‌کند و در ماموریت‌های ضدتروریستی، مقابله با قاچاق، و تضمین آزادی کشتیرانی نقش مهمی دارد.

امکانات و زیرساخت‌ها

اسکله‌ها و امکانات پهلوگیری برای کشتی‌های جنگی و لجستیکی در اندازه‌های مختلف، از ناوچه‌ها تا ناو‌های بزرگتر

امکانات تعمیر و نگهداری کشتی‌ها، شامل تعمیرات متوسط و خدمات فنی

انبار‌های بزرگ برای ذخیره تجهیزات، سوخت و مهمات دریایی

سیستم‌های پیشرفته ارتباطات و فرماندهی برای مدیریت عملیات دریایی گسترده

پشتیبانی لجستیکی شامل سوخت‌گیری، تامین آب، و تسهیلات برای خدمه ناو‌ها

امکانات آموزشی و آمادگی رزمی برای نیروی انسانی مستقر در پایگاه

نیرو‌ها و تجهیزات مستقر

نیرو‌های دریایی و تفنگداران دریایی ایالات متحده که مسئولیت‌های امنیتی و عملیاتی را بر عهده دارند

ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا که شامل کشتی‌های جنگی، ناوچه‌ها، ناوشکن‌ها، و زیردریایی‌ها می‌شود، هرچند حضور زیردریایی‌ها معمولاً از طریق عملیات غیرمستقیم است

هواپیما‌های گشتی دریایی مانند P-۸ Poseidon که برای نظارت بر ناوگان‌ها و فعالیت‌های زیرسطحی در منطقه به کار می‌روند

پهپاد‌های دریایی و تجهیزات شناسایی الکترونیکی پیشرفته

فاصله تا تنگه هرمز

پایگاه حدود ۳۰ تا ۴۰ کیلومتر (۲۰ تا ۲۵ مایل) از تنگه هرمز فاصله دارد که آن را در موقعیتی حساس برای نظارت بر ترافیک دریایی و کنترل تنگه قرار می‌دهد.

اهمیت استراتژیک

این پایگاه نقطه اصلی برای اجرای عملیات دریایی ایالات متحده در منطقه است، از جمله ماموریت‌های اسکورت نفتکش‌ها و مقابله با تهدید‌های دریایی

تامین امنیت یکی از پر اهمیت‌ترین مسیر‌های نفتی جهان و جلوگیری از اختلال در صادرات نفت کشور‌های خلیج فارس

نقش کلیدی در هماهنگی با نیرو‌های نظامی کشور‌های هم‌پیمان و شرکای منطقه‌ای مانند عربستان سعودی، امارات، و کویت

پایگاه‌های نظامی آمریکا در عمان

پایگاه هوایی المسمی (Al-Masirah Air Base)

واقع در جزیره المسمی در دریای عمان، جنوب شرقی عمان

فاصله حدودی تا سواحل جنوبی ایران (مثلاً بندر چابهار) تقریباً ۵۰۰ کیلومتر است.

موقعیت استراتژیک در مسیر دریایی حیاتی تنگه هرمز و دریای عمان

تجهیزات مستقر

جنگنده‌ها: F-۱۶ Falcon

هواپیما‌های گشتی و شناسایی: RQ-۴ Global Hawk (پهپاد شناسایی بلندپرواز)، P-۸ Poseidon (هواپیمای گشت دریایی و ضد زیردریایی)

پهپاد‌های نظامی: برای عملیات شناسایی و نظارت

(سامانه‌های دفاع هوایی: Avenger Air Defense System (سامانه پدافند هوایی کوتاه‌برد متحرک

تجهیزات پشتیبانی: انبار مهمات، قطعات یدکی، تجهیزات فنی و تعمیراتی، سیستم‌های ارتباطات پیشرفته

امکانات پایگاه

باند پرواز با قابلیت پذیرش جنگنده‌ها و هواپیما‌های ترابری

تأسیسات تعمیر و نگهداری هواپیما‌های رزمی و پشتیبانی

انبار‌های بزرگ برای ذخیره سوخت، مهمات و تجهیزات

امکانات پشتیبانی لجستیکی شامل سوخت‌رسانی، تأمین آب و برق، و تسهیلات رفاهی برای نیرو‌ها

سیستم‌های ارتباطات و فرماندهی پیشرفته برای هماهنگی عملیات منطقه‌ای

نقش و ماموریت‌ها

تأمین پوشش هوایی و نظارت بر مسیر‌های دریایی حیاتی در تنگه هرمز و دریای عمان

انجام عملیات شناسایی و جمع‌آوری اطلاعات برای نظارت بر تحرکات نظامی منطقه

حمایت از نیرو‌های ائتلاف در منطقه و پشتیبانی لجستیکی از عملیات‌های هوایی

مقابله با تهدید‌های دریایی و هوایی، به‌خصوص کنترل قاچاق و تهدید‌های تروریستی

نقطه پرتاب برای عملیات‌های ضد تروریستی و حمایت از نیرو‌های هم‌پیمان

پایگاه هوایی ثمریت (Thumrait Air Base)

موقعیت و فاصله تا ایران

در جنوب عمان، نزدیک شهر ثمریت

فاصله تقریبی تا بندر چابهار ایران حدود ۱۰۰۰ کیلومتر است.

موقعیت راهبردی برای کنترل فضای هوایی جنوب شرق منطقه و پوشش هوایی مسیر‌های ارتباطی زمینی و دریایی

تجهیزات مستقر

جنگنده‌ها: اف ۱۵ ایی و اف ۱۶ (در مواردی)

هواپیما‌های ترابری: C-۱۳۰ هرکولس (هواپیمای ترابری تاکتیکی)

هواپیما‌های شناسایی و مراقبت: هواپیما‌های مختلف گشتی و نظارتی منطقه‌ای

پهپاد‌های نظارتی: پهپاد‌های مختلف برای شناسایی و جمع‌آوری اطلاعات

امکانات پایگاه

باند پرواز طولانی برای جنگنده‌ها و هواپیما‌های ترابری سنگین

تأسیسات پیشرفته تعمیر و نگهداری هواپیما

انبار‌های بزرگ سوخت، مهمات، و تجهیزات لجستیکی

تسهیلات رفاهی و آموزشی برای پرسنل نظامی

امکانات فرماندهی و کنترل عملیات هوایی

نقش و ماموریت‌ها

پشتیبانی از عملیات هوایی ایالات متحده و ائتلاف در منطقه

انجام عملیات گشت هوایی، شناسایی و نظارت بر فعالیت‌های نظامی منطقه

تسهیل آموزش نیرو‌های نظامی منطقه‌ای و انجام تمرینات مشترک

ارائه پوشش هوایی برای حفاظت از مسیر‌های حیاتی حمل و نقل و خطوط لجستیکی

مقابله با تهدید‌های منطقه‌ای و حمایت از عملیات ضد تروریسم

پایگاه‌ها و حضور نظامی آمریکا در اسرائیل

موقعیت و کلیات

ایالات متحده آمریکا در اسرائیل پایگاه نظامی مستقلی ندارد، اما همکاری‌های بسیار گسترده‌ای با نیروی دفاعی اسرائیل (IDF) دارد و برخی امکانات مشترک و سایت‌های نظامی مشترک وجود دارد. این همکاری‌ها عمدتاً در قالب برنامه‌های توسعه فناوری، آزمایش سیستم‌های دفاع موشکی و آموزش مشترک صورت می‌گیرد.

تجهیزات و امکانات مشترک

سامانه‌های دفاع موشکی:

همکاری نزدیک در توسعه و بهره‌برداری از سامانه‌هایی مانند گنبد آهنین، پیکان و فلاخن داوود است

آزمایش و به‌روزرسانی این سیستم‌ها در سایت‌های آزمایشی در اسرائیل با حمایت فنی و مالی آمریکا

تجهیزات نظامی پیشرفته:

ارائه تسلیحات و فناوری‌های نظامی پیشرفته آمریکا به اسرائیل

همکاری در حوزه فناوری‌های پهپادی، جنگ الکترونیک، و سیستم‌های هشدار سریع

آموزش و تمرین‌های مشترک

برگزاری رزمایش‌ها و تمرین‌های نظامی مشترک بین نیرو‌های آمریکایی و اسرائیلی

اشتراک‌گذاری اطلاعات نظامی و آموزش‌های تخصصی در حوزه‌های مختلف

نقش و ماموریت‌ها

تقویت سامانه‌های دفاع موشکی اسرائیل

کمک به حفظ امنیت اسرائیل در برابر تهدیدات موشکی و هوایی منطقه‌ای

پشتیبانی از همکاری‌های اطلاعاتی و امنیتی:

اشتراک‌گذاری داده‌ها و همکاری در زمینه مبارزه با تروریسم و تهدیدات منطقه‌ای

توسعه فناوری‌های نظامی

پروژه‌های مشترک برای بهبود سیستم‌های دفاعی و حمله‌ای

تقویت حضور و نفوذ آمریکا در منطقه:

از طریق حمایت از متحد استراتژیک خود یعنی اسرائیل

اسرائیل حدود ۱٬۵۰۰ کیلومتر (۹۳۰ مایل) تا ایران فاصله دارد.

پایگاه نظامی آمریکایی در اربیل که به نام «پایگاه هوایی حریر (Harir Air Base)»

این پایگاه در استان اربیل در اقلیم کردستان عراق واقع شده است. این پایگاه در شمال شرقی شهر اربیل و در نزدیکی فرودگاه بین‌المللی اربیل قرار دارد.

تاریخچه و مأموریت‌ها

تأسیس و تاریخچه: پایگاه حریر در ابتدا با نام «پایگاه هوایی باشور» (Bashur Air Base) شناخته می‌شد و در جریان عملیات «Northern Delay» در سال ۲۰۰۳ توسط نیرو‌های ائتلاف تحت رهبری آمریکا در جریان حمله به عراق تصرف شد.

مأموریت‌ها: از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۳، این پایگاه به عنوان یکی از مراکز اصلی عملیات ائتلاف بین‌المللی ضد داعش تحت عنوان «عملیات عزم راسخ» (Operation Inherent Resolve) عمل می‌کرد. نیرو‌های آمریکایی مستقر در این پایگاه شامل یگان‌های ویژه هوایی مانند Sikorsky MH-۶۰M Black Hawk و هواپیما‌های بدون سرنشین MQ-۱C Gray Eagle بودند.

توسعه و تقویت زیرساخت‌ها

در سال ۲۰۲۰، گزارش‌هایی مبنی بر توسعه و تقویت زیرساخت‌های پایگاه حریر منتشر شد. گفته می‌شد که نیرو‌های آمریکایی در حال گسترش سامانه‌های موشکی و سکوی‌های آموزشی در این پایگاه هستند. این اقدامات نشان‌دهنده تمایل آمریکا به حضور طولانی‌مدت در اقلیم کردستان عراق بود.

پایگاه حریر در اربیل در فاصله‌ای حدود ۴۲۵ کیلومتری از مرز ایران در شمال غربی عراق واقع شده است. این موقعیت جغرافیایی آن را به یکی از پایگاه‌های استراتژیک برای نظارت بر فعالیت‌های مرزی و عملیات‌های نظامی در منطقه تبدیل کرده است.

حملات و تنش‌ها

در دسامبر ۲۰۲۳، گروه «مقاومت اسلامی عراق» با استفاده از پهپاد به پایگاه حریر حمله کرد که منجر به زخمی شدن سه سرباز آمریکایی شد. این حمله در واکنش به حمایت‌های آمریکا از اسرائیل در جنگ غزه صورت گرفت.

در سپتامبر ۲۰۲۴، دولت آمریکا اعلام کرد که به توافقی با دولت عراق برای پایان دادن به مأموریت نظامی ائتلاف بین‌المللی ضد داعش در عراق تا سپتامبر ۲۰۲۵ دست یافته است. در این چارچوب، برخی از پایگاه‌های نظامی، از جمله پایگاه حریر، تعطیل خواهند شد. با این حال، احتمال باقی ماندن نیرو‌های آمریکایی در برخی از پایگاه‌ها برای حمایت از عملیات‌های ضد داعش در سوریه تا سال ۲۰۲۶ وجود دارد.