گرسنگی در غزه صدای بلندی است که در گوش‌های جهان پیچیده و با تصاویر دردناکی که از آن منتشر می‌شود، فریاد آزادی انسان از گوشه‌های دنیا برخاسته است.
گرسنگی در غزه صدای بلندی است که در گوش‌های جهان پیچیده و با تصاویر دردناکی که از آن منتشر می‌شود، فریاد آزادی انسان از گوشه‌های دنیا برخاسته است. راست گفتند که هیچ صدایی بالاتر از گرسنگی نیست. تو گویی باری‌تعالی اراده کرده است به عالمیان نشان دهد انسانِ بدون خدا تا‌چه‌اندازه می‌تواند ترسناک باشد. زامبی‌های صهیونیست درحقیقت محصول تفکر غرب و زاییده تمدن آن هستند و داد گرسنگان در غزه، پرده از این شهر فرنگ برداشته و بربریت آن را عیان ساخته است.
شهید سید‌مرتضی آوینی، ذات این تفکر را چنین روایت می‌کند: «انسان مورد‌نظر اومانیسم، حیوان میمون‌زاده گرگ‌صفتی است در نتیجه تطور طبیعی داروینی و تنازع بقایی که در آن فقط قوی‌تر‌ها باقی می‌مانند.» زمان آن رسیده که دانشمندان و متفکران غرب، حاصل علوم به‌ظاهر انسانی و امتداد اجتماعی دانش خود را در آ‌ینه انسان ریخت‌های اسرائیلی ببینند که چطور راز بقای خود را در مرگ و کشتار سایر انواع بشر می‌دانند.
سربازی که برای جشن تولد همسرش خانه‌ای را منفجر می‌کند و آن دیگری که برای خوش‌آمد دوستانش، انسان بی‌گناهی را نشانه می‌رود. کشتن بیش از ۶۰هزار انسان بی‌گناه که تعداد زیادی از آنها زنان و کودکان هستند، قبل از مرگ انسان، نشانه‌ای از مرگ انسانیت و چالشی برای علوم انسانی آنهاست. آه غزه مظلوم قبل از اسرائیل و صهیونیسم، باید گریبان دانشمندان غربی را بگیرد.
آن دانشمند جراح که می‌گفت من به خدایی که زیر چاقوی جراحی خود نبینم، ایمان نمی‌آورم و آن دیگری، دانشمند جانورشناسی که کتاب «میمون برهنه» را نوشت و در آن به سیر تطور جانوری بشر پرداخت و همه رفتار و اخلاقیات او را بر اساس حیوانیت او تفسیر کرد. اتوپیای غرب، در واقع همان «باغ وحش انسانی» است که بشر را از صورت انسانی خود مسخ کرده و به سیرت حیوانی درآورده است. او همواره با جهان غیب در ستیز است و تمام تلاش خود را به کار بسته است تا خدا را از صحنه زندگی حذف کند و نتیجه نیز معلوم است.
وقتی انسان با ساحت حیوانی و حذف عالم معنا محور آفرینش قرار بگیرد و منبع معرفت و شناخت او صرفا منحصر در حس و تجربه می‌شود، دیده‌های ظاهری برای او اصالت پیدا می‌کند و لذت‌های مادی برای او هدف خواهد شد؛ پای‌گذاشتن در همه شئون زندگی برای لذت محض. لذت بدون سیر تکاملی روح، التذاذ، هدف است و هدف، وسیله را توجیه می‌کند، برای رسیدن به لذت با هر شکل ممکن و با هر وسیله‌ای که در دست است. این‌گونه سلاح و کشتار هم برای او ابزار لذت می‌شود.
غزه را نباید در یک مواجهه نظامی ظاهری بین ظالم و مظلوم خلاصه کرد. غزه نشانه‌ای از بن‌بست علوم انسانی غربی است و وقت آن رسیده که اندیشمندان و باورمندان به تعالیم وحی و عالمان معتقد به عالم معنا از این فرصت برای حمله به بنیان‌ها و مبانی نظری غرب استفاده کنند. در این رستاخیز جهان، فطرت‌های پاک انسانی آماده بازگشت و رجعت به علوم وحیانی هستند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
