سخنان اخیر رهبر معظم انقلاب درباره «اتحاد مقدس» را میتوان منشور راهبردی مرحله نوین انقلاب اسلامی دانست؛ مرحلهای که در آن، مرز میان امنیت سخت و نرم، و میان انسجام داخلی و نفوذ منطقهای بهطورکامل درهمتنیده است. این اتحاد، به تعبیر دقیق، نه یک ائتلاف سیاسی مقطعی، بلکه یک معماری عمیق اجتماعی، اعتقادی و نهادی است که تداوم بقا و پیشرفت جمهوری اسلامی را تضمین میکند.
اتحاد مقدس، ریشه در دو منبع اصلی دارد: سرمایه مشروعیت دینی و تجربه تاریخی مقاومت. در طول چهار دهه گذشته، هرگاه کشور با بحرانهای بنیادین مواجه شد ـ از جنگ تحمیلی تا تحریمهای فلجکننده ـ این همگرایی مردم و نظام بود که معادله تقابل را به سود ایران تغییر داد. اما آنچه امروز اهمیت دوچندان یافته، ضرورت ارتقای این اتحاد به سطح «هوشیاری راهبردی» است؛ یعنی آگاهی از نقشه جامع دشمن برای فعالسازی شکافهای اجتماعی، قومیتی و نسلی. چالش اصلی آن است که دشمن در عصر جنگ روایتها، میدان نبرد را از جغرافیای فیزیکی به جغرافیای ذهنی منتقل کرده است.
این جابهجایی، ابزارها را هم تغییر داده است: از تانک و تحریم به شایعه، شبهتحلیل و مهندسی ادراک عمومی. در این شرایط، اتحاد مقدس تنها زمانی مصونیتساز خواهد بود که در بستر کنش آگاهانه و مستمر تعریف شود؛ کنشی که هم جنبه دفاعی دارد (حفظ انسجام و مقابله با القائات) و هم جنبه تهاجمی (تولید و صدور روایت خود).
ازسویدیگر، اتحاد مقدس باید پشتوانه مادی و نهادی داشته باشد. ناکارآمدی اجرایی، تبعیض یا ضعف پاسخگویی میتواند این اتحاد را از سطح راهبردی به سطح شعاری تقلیل دهد. تأکید رهبر انقلاب بر ضرورت کارآمدسازی ساختارها، شفافیت تصمیمگیری و توزیع عادلانه امکانات، در واقع تقویت زیرساختهای اجتماعی این سرمایه ملی است.
بدون این پشتوانهها، حتی پیوندهای اعتقادی هم دربرابر فشارهای معیشتی یا شکافهای طبقاتی فرسوده میشوند. ابعاد منطقهای اتحاد مقدس نیز نباید نادیده گرفته شود. در هندسه قدرت غرب آسیا، انسجام داخلی ایران بهطور مستقیم به افزایش وزن ژئوپلیتیکی کشور منجر میشود.
پیام یک ملت متحد، به بازیگران منطقهای و فرامنطقهای روشن است: ایران قابل فروپاشی از درون نیست و هر تلاشی برای مهار آن، با هزینههای فزاینده مواجه خواهد شد. همین پیام، در سالهای اخیر بارها معادلات امنیتی منطقه را به سود جبهه مقاومت تغییر داده است. وظیفه تاریخی نخبگان، رسانهها و احزاب در این چارچوب، عبور از مرزبندیهای تنگنظرانه و ایجاد فضای گفتوگوی ملی بر پایه منافع راهبردی کشور است.
اتحاد مقدس هرگز با حذف نقد شکل نمیگیرد؛ بلکه با تبدیل نقد به ابزار اصلاح و ارتقا، ظرفیت خود را بازتولید میکند. این همان نقطهای است که تضارب آرا به انسجام ملی میانجامد، نه به شکاف اجتماعی. درنهایت، اتحاد مقدس را باید الگویی زنده و پویا دید؛ الگویی که هم ضامن پایداری امنیت ملی است و هم موتور محرک پیشرفت در جهان پرآشوب امروز. سخنان رهبر معظم انقلاب دراینباره، نه صرفا توصیه اخلاقی، بلکه ترسیم نقشه راهی برای آیندهای است که در آن، ایران با تکیه بر همبستگی هوشمندانه مردم و نظام، جایگاه خود را در قله تحولات منطقهای و جهانی تثبیت خواهد کرد.