وزیر میراث فرهنگی: ظرفیت گردشگری استان‌های آسیب‌دیده در جنگ، احیا می‌شود صدور هشدار سطح نارنجی برای مشهد و ۱۹ مرکز استان در پی پیش‌بینی خیزش گرد و خاک (۱۶ تیر ۱۴۰۴) چند توصیه‌ از سوی وزارت بهداشت درمورد روزهای گرد و غبار زمان اجرای متناسب‌سازی حقوق بازنشستگان صندوق نفت مشخص شد کشف ۱۱۰ کیلوگرم حشیش در مرز سراوان چگونه از گرمازدگی پیشگیری کنیم؟ پایان مرمت سرای گمرک در بازار وکیل شیراز (۱۶ تیر ۱۴۰۴) کاهش آمار گردشگری در خلیل‌آباد خراسان‌ رضوی به دلیل عدم روشنایی مناسب اژه‌ای: نظام جمهوری اسلامی ایران قدردان مردم سلحشور و متعهد کشور است مشاهده همزمان ۵ یوزپلنگ آسیایی در پارک ملی توران + فیلم (۱۶ تیر ۱۴۰۴) آغاز ابلاغ اینترنتی دعوتنامه هیئت تجدیدنظر تامین اجتماعی (۱۶ تیرماه ۱۴۰۴) استخدام ۸۵ هزار نفر در آموزش و پرورش از طریق آزمون استخدامی شهریه مدارس باید با توجه به وضعیت معیشت منطقه‌ای تعیین شود نرخ بلیت قطار از هواپیما سبقت گرفت! ۶ پرونده آثار تاریخی ایلام در مسیر ثبت در فهرست ملی کشور پیش‌بینی هواشناسی مشهد و خراسان رضوی امروز (دوشنبه، ۱۶ تیر ۱۴۰۴) | از شدت گرمای هوا کاسته می‌شود جزئیات جدید درمورد نوبت دوم کنکور (۱۶ تیر ۱۴۰۴) معاون گردشگری: بحران‌های سیاسی و اجتماعی در حوزه مدیریت گردشگری فرصت است نه تهدید! تهیه شناسنامه جزایر خلیج فارس برای حفاظت زیست‌محیطی راهکار‌هایی عملی برای صرفه‌جویی آب در تابستان هنگام استفاده از کولر‌های آبی | هوشمندانه خنک شوید صدور هشدار سطح زرد هواشناسی در خراسان رضوی در پی پیش‌بینی افزایش وزش باد (۱۶ تیر ۱۴۰۴) بازنشستگان تأمین‌اجتماعی: زمان پرداخت معوقات فروردین‌ماه ۱۴۰۴ بازنشستگان را مشخص کنید جزئیات دریافت کارت ورود به جلسه آزمون ورودی مدارس سمپاد و نمونه‌دولتی (۱۶ تیر ۱۴۰۴) تسهیلات ویژه برای فرهنگیان آسیب دیده در جنگ ۱۲ روزه چند توصیه بهداشتی در پی خیزش گرد و خاک پیوند قلب با موفقیت در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد (۱۶ تیر ۱۴۰۴) درگیری کلان‌شهر تهران با پدیده گرد و غبار تا پایان تابستان ۱۴۰۴ اهدای عضو بیمار مرگ مغزی در مشهد به هفت بیمار زندگی دوباره بخشید (۱۶ تیر ۱۴۰۴) هشدار سازمان غذا و دارو درباره کالا‌های قاچاق و تقلبی
سرخط خبرها

دیگر صدای سم اسب‌ها از ارگ بم نمی ‌آمد

  • کد خبر: ۳۵۹۸۷
  • ۰۵ مرداد ۱۳۹۹ - ۱۵:۲۳
دیگر صدای سم اسب‌ها از ارگ بم نمی ‌آمد
اوایل دهه ۷۰ اولین باری بود که ارگ بم را دیدم و در نظرم یکی از عجایب هفتگانه جهان آمد. یک روز گرم پاییزی بود. با دوست کرمانی‌ام جلو دروازه ارگ که رسیدیم، دلم می‌خواست فقط گوشم را بچسبانم روی آن در عظیم و صدای سم اسب‌هایی را بشنوم که سوارانشان به در می‌کوبیدند، و به آهنگ زنگوله چهارپایان و همهمه مردمی گوش دهم که بار‌ها از این راه عبور کرده بودند.
شادی شاملو | شهرآرانیوز؛ از زمانی که میز چوبی خانه را سر و ته و به کشتی چوبی با بادبان‌های برافراشته تبدیل می‌کردم عاشق سفر شدم. من و برادرهایم مسافر‌های این کشتی بودیم و روی دریای فرشینه پیش می‌رفتیم تا به ساحل امن اتاق برسیم. گاه هم در حیاط خانه باستان‌شناس می‌شدم و در سفری به اعماق باغچه، تکه‌های سفالی از تمدن‌های باستان کشف می‌کردم. اما پدرم از آن آدم‌هایی بود که ترجیح می‌داد در امن‌ترین نقطه جهان که خانه خودش بود بنشیند تا مبادا آب در دلش تکان بخورد. به همین علت، حسرت سفر با ما ماند.
 
اولین سفرم تنهایی به کشور سوئد بود و این آغازی برای باور داشتن خودم شد تا هر وقت فرصتی برایم پیش بیاید، بال‌هایم را باز کنم و برای کشف دنیا‌های جدید پیش بروم، حتی در دل کوچه ‌پس‌ کوچه های شهر خودمان. در گزارش زیر برایتان از شرح ۲ سفر قبل از زلزله و بعد از زلزله به ارگ تماشایی بم نوشتم.

اوایل دهه ۷۰ اولین باری بود که ارگ بم را دیدم و در نظرم یکی از عجایب هفتگانه جهان آمد. یک روز گرم پاییزی بود. با دوست کرمانی‌ام جلو دروازه ارگ که رسیدیم، دلم می‌خواست فقط گوشم را بچسبانم روی آن در عظیم و صدای سم اسب‌هایی را بشنوم که سوارانشان به در می‌کوبیدند، و به آهنگ زنگوله چهارپایان و همهمه مردمی گوش دهم که بار‌ها از این راه عبور کرده بودند. بعد از خرید بلیت، وارد محوطه‌ای شدیم که در حال تبدیل‌شدن به راسته بازار بود. کارگر‌ها و بنا‌ها سرگرم کار، بعضی‌ها ملات درست می‌کردند و برخی دیوار‌ها را گل اندود‌می‌کردند. هیچ تابلویی وجود نداشت به ما بگوید از کجا باید برویم و به کجا می‌رسیم یا مسیر اصلی کجاست.
 
آن زمان مدتی می‌شد که بازسازی ارگ شروع شده بود و تا قبل از زلزله سال ۸۲ که من چند بار دیگر آنجا رفتم، هربار برپاتر و مرمت‌یافته‌تر از قبل بود. ترجیح دادیم مسیر مستقیم را ادامه بدهیم. متوجه مردی شدم که از بالا به سمت ما می‌آمد. از همان فاصله دستی به سمتمان تکان داد. به ما که رسید گفت: «من لیدر هستم. همراهی‌تا‌ن می‌کنم. زمان کارم تمام نشده است.»

قرار شد ما را به دیدن بنا‌هایی ببرد که بیشترین بازسازی در آن‌ها اتفاق افتاده است و مشابه روزگار پیشینشان هستند. اولین ساختمانی که دیدیم یکی از مساجد یا خانقاه‌ها بود. وارد یک حیاط مرکزی شدیم که دورتادورش اتاق داشت. ساختمان دارای ۲ بادگیر بزرگ بود که یکی‌شان مستقیم روی سقف یکی از اتاق‌ها قرار داشت. (اینجا یکی از بنا‌هایی بود که بعد‌ها در پی زلزله، بالاترین تخریب به آن وارد شد و نتوانستم میان خرابی‌ها پیدایش کنم. بادگیرهایش کاملا از بین رفته بودند.) بنای بعدی که ما را به دیدنش برد، معروف به مسجد خشتی بود. آنجا داخل اتاق تاریکی رفتیم که هوایی گرفته و دم‌کرده داشت. لیدر چاهی را در کف اتاق نشانمان داد که منسوب به امام زمان (عج) بود. گفت تاریخ ساخت مسجد دوره سلجوقی ذکر شده، اما روایت‌های قدیمی‌تری هم هست.

بعد از آن به دیدن مسجد جامع رفتیم که ۲ محراب داشت. اولین محراب دارای قرنیز‌های سفیدی بود. راهنما گفت روایت معروفی هست که می‌گوید این مسجد روی یک معبد ساخته شده است. زن‌های زیادی برای گرفتن حاجتشان مخصوصا بچه‌دارشدن به این مکان می‌آیند. فرضیه دیگری معبد را متعلق به الهه آناهیتا می‌داند، اما در هیچ‌کدام از متون تاریخی ذکر نشده است.

به ته‌مانده شمع‌ها نگاه کردم که پر بود از خواسته زن‌هایی که از طریق محراب متوسل می‌شدند. دلشان گرم به شعله شمعی می‌شد تا صدای‌شان را بالاتر ببرد. جایی که دستانشان از آنجا کوتاه بود. از دور صدای اذان ظهر به گوش می‌رسید. لیدر ساعت کارش تمام شده بود و عذرخواهی کرد که بقیه راه را برای رسیدن به قسمت فرماندهی و اعیان‌نشین نمی‌تواند همراهی‌مان کند. ما هم مابقی راه را با راهنمایی کارگر‌ها جلو رفتیم.

یکی از روز‌های بهمن ماه سال پیش بود که تصمیم گرفتم با چند نفر از دوستانم دوباره به کرمان سفر کنم. وقتی قرار شد به دیدن ارگ بم برویم، صاحب‌خانه کرمانی‌مان از روز قبلش اعلام کرد: «من با شما نمی‌آیم. نمی‌خواهم ارگ بم را ببینم.» و با آنکه به من توصیه کرد نروم، دلم برای دیدن آن برج و بارو غنج می‌رفت. وقتی با دوستانم جلو ورودی ارگ از خودرو پیاده شدیم، تازه درک درستی از احساس و علت نیامدن صاحب‌خانه کرمانی پیدا کردم.
 
از ۲ باروی سر به فلک کشیده با کنگره‌ها و آجرکاری‌ها خبری نبود. در عظیم چوبی ارگ که دری کوچک‌تر در دلش داشت، جایش را به دری بی‌رنگ و هویت داده بود. یادم آمد که همان زمان زلزله بم، یعنی سال ۸۲، در خبر‌ها شنیدم که درِ ارگ بلافاصله چند ساعت قبل از رسیدن نیرو‌های کمکی به سرقت رفته است و دیگر هیچ ردی از آن پیدا نکردند، حتی در حراجی‌های بین‌المللی.
دوربینم را همانجا توی کیفش برگرداندم. همسفر باستان‌شناسم که قیافه آویزانم را دید، من را کشان‌کشان با خودش برد، چون من دیگر پای رفتن نداشتم. دیگر صدای سم اسب‌ها از ارگ بم نمی‌آمد.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->