به گزارش شهرآرانیوز، برزیل بدترین دوره مسابقات مقدماتی جام جهانی خود را پشت سر گذاشت و با تنها ۲۸ امتیاز از ۱۸ بازی، در رده پنجم جدول ردهبندی قرار گرفت. سلسائو در خانه و خارج از خانه به رقیب دیرینه خود آرژانتین باخت و شکست ۴ بر یک در ورزشگاه مونومنتال در نهایت باعث اخراج دوریوال جونیور از سمت سرمربیگریاش شد. با آمدن آنچلوتی به نیمکت این تیم، حالا امید برزیلیها برای موفقیت در جام جهانی ۲۰۲۶ دوباره بالا رفته است.
مجموعه فعلی برزیل شباهتهایی به تیمی که در سال ۲۰۰۲ توانست در جام جهانی پنجمین قهرمانیاش را جشن بگیرد دارد. در آن زمان، قدرت آتش رونالدو، رونالدینیو و ریوالدو برای عبور از هر حریفی کافی بود. سرمربی لوئیس فیلیپه اسکولاری به دلیل کیفیت بازیکنان تهاجمی که در اختیار داشت، حسادت همه همکاران خود را برانگیخت. تابستان آینده، زمانی که این مسابقات برگزار میشود، آنچلوتی ممکن است در همان موقعیت باشد.
از نظر دفاعی، هنوز نقصهایی وجود دارد که باید برطرف شوند، اما اگر آنچلوتی بتواند تعادل مناسبی را در خط حمله ایجاد کند، میتوان آنها را بیاهمیت دانست.
ترافیک بالای مهاجمان نوک در فهرست بازیکنان آنچلوتی دست او را برای انتخاب گزینه موردنظرش برای پست شماره ۹ حسابی باز گذاشته است.
ماتئوس کونیا تا به امروز در ۱۶ بازی برای برزیل تنها یک گل زده است و یک مهاجم نوک تمامعیار نیست، اما میتواند با بازی ترکیبی خود، بهترین بازی را از اطرافیانش بگیرد. اسپانیا بین سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۶ اغلب از یک مهاجم کاذب استفاده میکرد و به موفقیت بیسابقهای دست یافت و این احتمال وجود دارد که برزیل نیز بتواند مدل مشابهی را با کونیا به عنوان مهاجم نوک اتخاذ کند.
اما رقابت برای این نقش بسیار شدید است. ایگور ژسوس از ناتینگهام فارست، یک مهاجم هدف طبیعیتر است. ایوانیلسون از بورنموث هم سابقه مشابهی دارد، در حالی که آنچلوتی گزینههای زیادی از برزیل را هم مد نظر دارد، از جمله کایو خورخه از کروزیرو، پدرو، مهاجم فلامنگو و ویتور روکه، بازیکن ناکام بارسلونا که در حال حاضر در پالمیراس در تلاش برای بازگشت به روزهای خوبش است. اندریک نیز با وجود اینکه از برنامههای آلونسو در مادرید کنار گذاشته شده، هنوز یک گزینه است. ایگور تیاگو از برنتفورد و گابریل ژسوس، بازیکن آرسنال که هنوز در حال بهبودی از جراحی زانو است، نیز میتوانند تا زمانی که آنچلوتی باید ترکیب خود را اعلام کند، در ترکیب اصلی باشند.
باوجود تمام گزینههای هجومی، دو نام بالاتر از همه مدعیان دیگر قرار دارند. در یک گوشه، ژائو پدرو، ستاره ۸۰ میلیون دلاری چلسی، قرار دارد که از زمان پیوستن به این باشگاه از برایتون، شروع چشمگیری در استمفورد بریج داشته است. پدرو در ۱۲ بازی اول خود برای آبیها، ۸ گل زده است. البته این احتمال وجود دارد که او مجبور شود به عنوان جانشین ریچارلیسون خدمت کند. مهاجم تاتنهام همیشه بهترین عملکردهای خود را برای تیم ملی برزیل نگه داشته است، همانطور که رکورد ۲۰ گل و ۸ پاس گل ریچالیسون در ۵۸ بازی ملی ثابت میکند. او بازیکن مورد علاقه آنچلوتی است، زیرا قبلا با این مربی ایتالیایی در اورتون کار کرده است.
احتمالا ستاره اصلی برزیل در سال ۲۰۲۶ از جناحین خواهد آمد و برای اولین بار در ۱۲ سال گذشته، این بازیکن نیمار نخواهد بود. آنچلوتی درها را برای نیمار باز نگه داشته است، اما این بازیکن ۳۳ ساله از نظر فیزیکی به شدت آسیب دیده است. خوشبختانه آنها یک جانشین آماده به نام استوائو در اختیار دارند. این بازیکن ۱۸ ساله در حال حاضر هشت بازی ملی و سه گل در کارنامه خود دارد.
با این حال، پیشبینی اینکه چه کسی در بازی افتتاحیه جام جهانی برزیل در پست وینگر بازی خواهد کرد، کار آسانی نیست. در وینگر چپ وینیسیوس با توجه به سابقه درخشانش در مادرید در زمان مربیگری آنچلوتی، مدعی اصلی این پست است، اما رافینیا و گابریل مارتینلی دو رقیب قوی دیگر او هستند.
در سمت راست، رودریگو همچنان در کنار استوائو مورد توجه خواهد بود و آنتونی دیگر گزینه در دسترس آنچلوتی است.
هیچ مربی در فوتبال جهان در ایجاد ذهنیت برنده و مدیریت رختکنهای پر از بازیکنان درجه یک، بهتر از آنچلوتی نیست. سابقه او در میلان و رئال مادرید گویای همه چیز است و اگر او اولین مربی غیربرزیلی باشد که جام جهانی را برای این کشور کسب میکند، جای تعجب نخواهد بود.