رهبر معظم انقلاب اسلامی در فرمایشاتشان در دیدار دانشآموزان و دانشجویان، ضمن بیان مطالبی درخصوص سیزدهم آبانماه۱۳۵۸ به عنوان روز «افتخار و پیروزی» و «روشنشدن هویت حقیقی دولت استکباری آمریکا» و بیان بایدونبایدهایی درمورد ارتباط جمهوری اسلامی ایران و آمریکا، بر این نکته تأکید کردند که «علاج بسیاری از مشکلات، در قویشدن است» و باز تأکید کردند که «قوت نظامی، علمی، مدیریتی و انگیزه بهخصوص قوت روحیه جوانان لازم است.»
درخصوص فرمایشات رهبر معظم انقلاب اسلامی، نکات زیر را میتوان بیان کرد:
۱. بر اساس آنچه ایشان در گذشته نیز بارها تأکید کرده بودند، نوجوان و جوان امروز لازم است به صورت جدی و هدفمند، درس بخواند. ازسوی دیگر، باید خود را از جنبههای مختلف روحی و روانی تقویت کند و از جنبه شخصیتی نیز به فردی مقتدر و توانمند و خوداتکا تبدیل شود.
همچنین، جوان امروز برای آنکه از سستی و افسردگی رهایی پیدا کند، نیاز به ورزش دارد تا جسم او هم در کنار روح او تقویت شود. مواردی که بهعنوان سهگانه «تحصیل، تهذیب، ورزش» برای جوان امروزی ضروری دانسته شده است و کمک میکند نسل آینده نیز نسلی توانمند و قوی و سازنده باشند؛
۲. ازسویدیگر، قدرت هر کشور در گرو رشد دانش و فناوری در آن است. ایران مقتدر نیز آن زمانی شکل میگیرد که شاهد رشد دانش در عرصههای مختلف کشور باشیم. ضمن اینکه از این نکته نیز نباید گذشت که باید در حوزه فضای مجازی، هوش مصنوعی و رسانه نیز قدرتمند شد. جنگهای آینده، جنگ برتری رسانه است که مبتنی بر فضای مجازی و هوش مصنوعی خواهد بود. باید در این حوزه نیز از وضعیت انفعال، به فعال تغییرجهت پیدا کنیم و تأثیرگذاری خود را در این حوزه نیز به اثبات برسانیم.
جوان امروز، وقتی میتواند سرمایه و نماد قدرت ایران پویا و قوی باشد که ضمن برخورداری از دانش سرشار، در حوزه ارتباطات و تعاملات روز و بهرهگیری از ابزارهای ارتباطی نیز فردی فعال و مؤثر و مولد باشد و به جوان تراز انقلاب تبدیل شود. اما مهمترین راهکار رسیدن جوان امروزی به جایگاه مذکور، در آن است که مدارس، از اینکه یک محیط صرفا آموزشی و با دغدغههای رقابتی و آزمون و کنکور باشند، به یک فضای فرهنگی عاطفی و تربیتی تبدیل شوند.
متأسفانه مدارس غالبا بهصورت یکسویه و کاریکاتوری و به آموزشی صرف مبدل شدهاند و اگر بخواهیم جوانی مؤثر و فعال و پویا و سازنده داشته باشیم، باید این فضا از وضعیت موجود به یک فضای فرهنگی و تربیتی مبدل شود و این تربیت نیز نه بهعنوان یک تربیت جریانی و موسمی، بلکه به عنوان یک تربیت درونزا که در بستر خانه دوم دانشآموزان، یعنی مدرسه شکل میگیرد، ظهوروبروز پیدا کند.