به گزارش شهرآرانیوز، پرسپولیس دوباره به قزوین برمیگردد؛ شهری که برای سرخها دیگر فقط یک مقصد لیگ برتری نیست، بلکه یادآور زخمی است که هنوز تازه مانده. شکست تلخ ۳–۲ در همان اوایل سال، باخت عادی نبود. آن باخت ۳ بر ۲ جریان فصل پرسپولیس را منحرف کرد؛ جایی که شمس آذر با جسارت و پرس از جلو سرخها را غافلگیر کرد و آنها را در چشمبههمزدنی از مسیر رقابت آسیایی دور انداخت.
هوای سرد قزوین، زمین سردار آزادگان، انرژی تیم میزبان و خاطره شکست فصل قبل، همه دستبهدست هم میدهند تا این مسابقه شبیه عبور از میدان مین باشد: کوچکترین غفلت، بهای سنگینی دارد.
اوسمار بهخوبی میداند که وارد چه محیطی میشود. سرمربی برزیلی در حالی به قزوین سفر میکند که لیست تیمش کامل نیست؛ غیبت بیفوما و چند تغییر اجباری در ترکیب، دست او را بستهتر از همیشه کرده است. او ناچار است دوباره پازل خط حمله را بازچینی کند؛ آن هم مقابل تیمی که در همین ورزشگاه یک بار طعم برد مقابل پرسپولیس را چشیده و انگیزه دارد آن خاطره را تکرار کند.
در سوی مقابل، شمس آذر مثل همیشه تیمی نیست که فقط برای دفاع وارد زمین شود. ترکیب جوان و جنگنده این تیم میتواند برای هر حریفی دردسر درست کند. کاظمیان و مجتبی فخریان – دو بازیکنی که در بازی قبلی مقابل پرسپولیس نشان دادند چگونه میتوانند نظم دفاعی یک تیم بزرگ را برهم بزنند – این بار میتوانندخط دفاعی قزوینیها را هدف قرار دهند.
برای پرسپولیس، این مسابقه سه امتیاز ندارد؛ یک نبرد روانی است. شبح شکست قبلی هنوز بالای سر این تقابل پرسه میزند. اگر سرخها با بیدقتی، غرور یا کمتمرکزی وارد زمین شوند، قزوین میتواند دوباره همان «گره کور» باشد که فصل را برایشان سخت میکند. اما اگر پرسپولیس بتواند با تمرکز، سرعت و هوشمندی بازی کند، این شهر میتواند نقطه شروع یک روند تازه باشد؛ همان سکوی پروازی که تیم را از زیر سایه سنگین هفتههای پرتنش بیرون بیاورد.