به گزارش شهرآرانیوز؛ مراسم پایانی دورههای بیستوسوم و بیستوچهارم جایزه «مهرگان ادب» به تازگی برگزار شد و صمد طاهری، نویسنده اهل جنوب، بهخاطر رمان «پیرزن جوانی که خواهر من بود» تقدیر شد. داستانی که در آن آبادان، مردمان و موقعیت چندفرهنگیاش نقشی اساسی ایفا میکنند.
«گم در راههای گُمگشته» نیز تازهترین داستان این نویسنده است که بهوسیله انتشارات نیماژ به چاپ رسیده است و در روزهای آتی از آن رونمایی میشود. طاهری، در گفتوگویی که با خبرگزاری ایبنا انجام داده است، از تأثیر جوایز ادبی بر ارتقای ادبیات و چالشها و دشواریهای داوری آثار سخن گفته است.
معیار اصلی، بیان ادبی داستان است. حالا چه مجموعه داستان باشد، چه رمان، ما باید عناصری را که در واقع شاکله اصلی یک داستان یا رمان است، در نظر بگیریم، یعنی ببینیم فضاسازی و شخصیتسازی در چه حد است و نویسنده تا چه حد موفق بوده داستان را باورپذیر کند. چون به هر حال شدت تأثیر یک داستان یا رمان بر مخاطب، برمیگردد به باورپذیر بودن آن، که باورپذیری در واقع تابعی است از فضاسازی خوب و شخصیتسازی خوب و کلا جذابیت و کششی که داستان یا رمان باید ایجاد کند.
برای من همیشه این معیار بوده. در هر جایزهای یک نفر میتواند اول باشد و در هر جایزهای در جهان، چه جایزه نوبل، چه پولیتزر، چه بوکر، یک نفر میتواند اول بشود. در هر مسابقه ورزشی هم یک نفر میتواند اول بشود و دو نفر نمیتوانند اول بشوند.
اما جوایز ادبی و جشنوارههایی که برگزار میشوند چه تأثیری بر ارتقای ادبیات معاصر دارند؟ طاهری معتقد است: جوایز ادبی بدون تردید در ارتقای ادبیات معاصر نقش مهمی ایفا میکنند، چراکه گردهمایی ادبی و داستانی هستند. در یک شب عده خیلی زیادی گرد هم میآیند و درباره ادبیات داستانی اظهارنظر میکنند و از طرف دیگر کتابی که معرفی میشود چه به عنوان برنده جایزه و چه به عنوان شایسته تقدیر یا شایسته تحسین یا هر عنوان دیگری بهتر و بیشتر دیده خواهد شد که بهخصوص درباره جوانها این قضیه خیلی مهمتر است.
همیشه تأکید داشتهام که این جوایز را باید بیشتر شامل حال جوانها کنند یعنی نویسندگان جوانی که به دیده شدن و به تشویق نیاز دارند. این جوایز ادبی باعث میشوند یک کتاب خاص بیشتر در معرضدید مخاطبان و خوانندگان کتاب قرار بگیرد و دیده شود. در واقع جوایز ادبی نقش مهمی در معرفی کتابها و ارتقای کتابخوانی دارند.
این نویسنده، بهصورت کلی، درباره وضعیت داستاننویسی امروز نظر مثبتی دارد و میگوید: فکر میکنم که در یکی از دورانهای طلایی داستاننویسی قرار داریم. مجموعه داستانهایی در دهههای اخیر و از نویسندگان نسلهای سوم و چهارم، به ویژه نسل چهارم، منتشر شدهاند که بسیار عالی و با عیار ادبی بالا هستند.
میتوانم به جرئت بگویم که نسل چهارم روی دست نسل اول و دوم و سوم بلند شده است و توانسته کارهایی خلق کند که در سه نسل گذشته، بهخصوص در نسل اول و دوم، بسیار کمیاب بوده و من آینده خیلی خوبی را برای داستان کوتاه فارسی و نیز رمان تصور میکنم. میتوانم اسم ۳۵ نویسنده ممتاز و درجه یک را بیاورم که کارهای خیلی شاخصی در زمینه داستان کوتاه کردهاند و نمونهاش هم همین کتابهایی است که در جوایز سالهای اخیر برنده شدهاند.