به گزارش شهرآرانیوز، نشست سهساعته مجلس ششم نواب عراق که از حوالی ساعت ۱۴:۳۰ امروز (دوشنبه ۸ دی ۱۴۰۴) و به ریاست «عامر الفایز» به عنوان مسنترین عضو پارلمان آغاز شد، سرانجام با پایان فرآیند شمارش آرا توانست رئیس جدید قوه مقننه را در این کشور معرفی کند. بر همین اساس، «هیبت حمدعباس الحلبوسی» با کسب ۲۰۸ رأی از ۳۰۹ رأی ممکن و اختلاف فاحش نسبت به دو رقیب خود بهعنوان رئیس جدید مجلس نواب عراق انتخاب شد.
اگرچه از قبل قرار بود انتخاب رئیس مجلس از میان چهار نامزد یعنی «عامر عبدالجبار»، «سالم العیساوی»، «هیبت الحلبوسی» و «مثنی السامرایی» بهعنوان رهبران جریان اهلسنت عراق انجام شود، اما ائتلاف دقیقهنودی جریانهای سنی، السامرایی را از فهرست نامزدها خط زد. این تصمیم اگرچه در ابتدا با مخالفت و مقاومت رئیس حزب «العزم» همراه شد، اما با فشار مضاعف گروههای سیاسی، وی در انتها ناچار به تسلیم شد و از انتخابات کنارهگیری کرد.
در پایان این نشست، از مجموع ۳۰۹ نامزد حاضر در این نشست، هیبت الحلبوسی با ۲۰۸ رأی به ریاست مجلس جدید نواب عراق رسید و سالم العیساوی با ۶۶ رأی و عامر عبدالجبار با ۹ رأی در رتبههای بعدی قرار گرفتند. پس از انتخاب الحلبوسی، فرآیند اجرایی برای انتخاب دو معاون او نیز از میان جریانهای شیعی و کردها انجام شد.
هیبت حمدعباس الحلبوسی، رئیس جدید پارلمان عراق متولد ۱۹۸۰ میلادی (۱۳۵۸ شمسی) است. وی در سال ۲۰۰۶ توانست مدرک کارشناسیارشد خود را در رشته علوم سیاسی از دانشگاه المستنصریه بغداد کسب کند و پس از آن نیز توانست بهعنوان عضو اتحادیه بازرگانان و تجار عراق انتخاب شود. در واقع، به پشتوانه همین سابقه علمی و اقتصادی هم بود که الحلبوسی توانست در سال ۲۰۱۴ میلادی، به کرسی نمایندگی مجلس نواب عراق برسد.
عضو بنیانگذار حزب «التقدم» که در این دوره انتخابات توانست پس از محمدشیاع السودانی بهعنوان حزب اکثریت مجلس عراق برگزیده شود، تا پیش از این عضو کمیسیونهای حقوق بشر، نفت، انرژی و دارایی مجلس عراق بوده و پشتوانه فعالیتهای موفق اقتصادی او باعث شد تا در سال ۲۰۱۶ بر کرسی ریاست کمیسیون دارایی مجلس این کشور تکیه بزند.
واقعیت این است که با وجود زیست سیاسی چهرههای برجسته و صاحبنامی همچون «مقتدی صدر»، «نوری المالکی»، «عمار حکیم» و فرماندهان محبوب مقاومت عراق، چهرههایی همچون الحلبوسی به تعداد انگشتان یک دست هم در عراق یافت نمیشوند. وی از معدود سیاستمداران جوانی است که با انگیزههای ملی و دلسوزی همیشگی برای استقلال، ثبات و پیشرفت عراق شناخته میشود. بر همین اساس او توانسته از یکسو اعتماد طوایف شیعه و سنی و از یکسو حمایت گسترده مردم از استان محروم و بحرانزده الانبار را جذب کند و اگرچه امارات، اصلیترین حامی او در عرصه سیاست محسوب میشود، اما احزاب سیاسی طرفدار مقاومت نیز کنشگری سیاسی او را میپذیرند.