گم شدن جنین‌ها پای بازرسان وزارت بهداشت را به بیمارستان باز کرد اغفال دختر جوان توسط ۲ موادفروش شیطان‌صفت تاکید رییس سازمان محیط زیست بر نگاه کارشناسی در حفظ غار‌ها دستگیری قاتل فراری به جرم کشتن برادر قاتل الهه حسین‌نژاد به قصاص محکوم شده است نه اعدام «غفلت و بی‌توجهی»، شایع‌ترین نوع کودک‌آزاری و «انزوای اجتماعی»، مهم‌ترین نوع مشکلات ارتباطی کودکان سند مالکیت چند بنای مهم تاریخی به دستگاه‌های متولی اهدا شد (۸ مرداد ۱۴۰۴) وصول جریمه ۲ میلیارد ریالی از شکارچیان غیرمجاز در تهران بازنگری در سهمیه‌های کنکور در صورت تصویب از سال آینده اعمال خواهد شد قرارداد کار معین برای ۳۲ هزار نیروی خرید خدمات آموزشی از مهر ۱۴۰۴ اجرا می‌شود جاده چالوس مسدود شد (۸ مرداد ۱۴۰۴) نحوه دریافت شهریه در مدارس هیئت امنایی پذیرش شکست مهم‌ترین درسی است که دانش آموز در مدرسه باید یاد بگیرد رأی پرونده قتل مرحومه «الهه حسین‌نژاد» صادر شد وقتی مرگ پُست می‌شود | ۱۱ باند فروش مواد در شبکه‌های اجتماعی لو رفتند آمادگی ۱۱۸ بیمارستان در مناطق مرزی برای خدمت‌رسانی در اربعین توصیه رئیس اورژانس کشور برای سفر ایمن زائران اربعین ۵.۵ میلیون ایرانی دچار کم شنوایی هستند افزایش ۲۰ تا ۳۰ درصدی انواع دارو‌های بیماران خاص در فصل تابستان در مشهد ۱۸ کشته و ۵۰ نفر مفقود در حادثه غرق شدن کشتی در شرق لیبی رئیس ستاد مرکزی اربعین حسینی: به اتباع غیرمجاز خدمات اربعین ارائه نمی شود کشف ۹۵ تُن مواد مخدر و انهدام ۷۰۰ باند | سرکرده باند ملقب به «دیوانه کویر» به هلاکت رسید طلای جهانی در دستان نوجوان مشهدی | گفت‌وگو با علی‌اکبر نوراللهی، افتخار زیست‌شناسی ایران چه کسانی می‌توانند بدون کنکور به دانشگاه فرهنگیان بروند؟ + جزئیات آیا خط ۲ مترو اصفهان از وسط مسجد جامع رد می‌شود؟ وضعیت بسیار نگران‌کننده تأمین آب مشهد | تنش آبی مشهد به مرز بحرانی رسید؛ فقط ۶ درصد آب در سد دوستی باقی مانده است هشدار نماینده مجلس درمورد خشک شدن رودخانه قزل‌اوزن کردستان وعده معاون آموزش ابتدایی آموزش و پرورش درمورد سال تحصیلی ۱۴۰۵ - ۱۴۰۴ مهارت‌محوری دانش آموزان در دستورکار آموزش و پرورش
سرخط خبرها

درمان سرطان با سفر

  • کد خبر: ۴۲۷۶۴
  • ۲۴ شهريور ۱۳۹۹ - ۱۰:۲۹
درمان سرطان با سفر
مهدی و انسیه زوج گردشگری هستند که با شعار «زندگی سفری کوتاه است» سوار بر خودرو خود ایران را می‌گردند.
مهدی نسترنی | شهرآرانیوز؛ ۲ سالی می‌شود سوار بر خودرو خود ایران را می‌گردند. در یادداشت زیر، مهدی برایمان از رؤیای بزرگشان می‌نویسد که قرار است قبل از چهل سالگی محقق شود، اما دست روزگار قدری آن را به تأخیر می‌اندازد.

بالاخره اردیبهشت ۱۳۹۶ از راه رسید. طبق قول و قرارهایمان با انسیه، آخرین روز اردیبهشت مصادف با آخرین روز کاری و شغلی‌مان در شرکت تبلیغاتی بود و ما به یک بازنشستگی زودهنگام قبل از چهل‌سالگی می‌رسیدیم و می‌توانستیم به زندگی و رؤیاهایمان بپردازیم.

ونلایفر شدن و در سفر زندگی کردن، رؤیای چندین‌ساله من و انسیه بود که داشت محقق می‌شد، اما قبل از آن باید چند ماهی الباقی امور هم به سرانجام می‌رسید تا بتوانیم سفرهایمان را شروع کنیم. یکی از آن‌ها پیگیری وضعیت سلامتی انسیه بود که مدتی بود درگیر درد‌های مبهم ناحیه شکم می‌شد. بلافاصله بعد از بازنشستگی ورزش را شروع کردیم و هرروز صبح پیاده‌روی و کوهنوردی انجام می‌دادیم. با بیشتر شدن فشار ورزش، درد‌های مزمن انسیه هم بیشتر شد و پیگیری‌های ما هم برای ریشه‌یابی آن درد‌ها بیشتر.
 
آزمایش‌ها یکی پس از دیگری نشان از سلامت داشت و هیچ دلیل منطقی‌ای برای درد‌ها پیدا نمی‌شد، اما یک روز ورق برگشت و زندگی روی دیگرش را به ما نشان داد و دلیل آن درد‌ها و گرفتاری‌ها مشخص شد. سرطان رحم از ۲ سال پیش از آن در بدن انسیه ریشه دوانده و متأسفانه مشخص نشده بود. بیماری به گرید ۳ رسیده بود و باید هرچه‌زودتر درمان شروع می‌شد. بدون فوت وقت، نوبت عمل هماهنگ و بعد از ۳ هفته شیمی درمانی شروع شد. هنوز شوک سرطان برایمان از بین نرفته بود که شیمی‌درمانی و عوارض وحشتناکش امان انسیه را گرفت. یک هفته بعد از تزریق، روز‌هایی سخت و طاقت‌فرسا بود طوری که حتی نوشیدن آب هم استرس‌زا و تهوع‌آور می‌شد. هفته دوم هفته بازسازی بود و هفته سوم وقت جمع کردن قوا برای شروع یک دوره دیگر.
 
در این هفته‌ها و ماه‌ها یاد گرفتیم روز‌های سخت هم می‌گذرد، همین‌طور که روز‌های خوب می‌گذرد. فقط باید صبوری کرد و امیدوار بود. روز‌های سخت درمان گذشت و دوره پرتودرمانی هم سپری و درمان تمام شد. حالا باید انسیه هر ۳ ماه چکاپ می‌شد تا سلامتی‌اش یا بازگشت بیماری را مشخص می‌کرد. تابستان داغ ۱۳۹۷ از راه رسید و ما در اضطراب اولین چکاپ سه‌ماهه، بی‌هدف روز‌ها را سپری می‌کردیم. مو‌های انسیه که بعد از هفته اول شیمی‌درمانی ریخته بود، دوباره رشد کرده بود و از این بابت خوشحال بودیم. اولین چکاپ و دومین چکاپ هم رسید و خوشبختانه اثری از بازگشت بیماری نبود. زمستان از راه رسید و ما تقریبا خودمان را جمع‌و‌جور کردیم و توانستیم دوباره به مدار اصلی زندگی برگردیم و روی رؤیاهایمان متمرکز شویم.
 
در اولین قدم، اقدام به خرید یک ون‌فیات کردیم تا آن را به شکل یک خانه سیار تغییر دهیم. در سایز ون‌ها بزرگ‌ترین اتاق را فیات دوکاتو داشت و ما بنا به شرایط جسمی انسیه، می‌بایست در ماشینمان حمام و سرویس بهداشتی تعبیه می‌کردیم. روز‌ها می‌گذشت و خانه‌مان داشت شکل می‌گرفت. بالاخره آخرین ماه سال خانه ما هم کامل شد و وقت تغییر بزرگ رسید. ما راهی سفر شدیم، سفری بدون برنامه و بدون مقصدی معلوم و بدون مدتی مشخص. خودمان را در جاده رها کردیم و سرنوشتمان را سپردیم به تقدیر. خواستیم از قید زمان و مکان رها شویم. بدون محدودیت در اینکه امشب کجای این دنیا بخوابیم و فردا باید کجای دنیا باشیم. باورمان از زندگی تغییر کرد و حالا شعارمان شده «زندگی سفری کوتاه است». پس می‌خواهیم لحظه‌لحظه‌اش را زندگی کنیم و دنیایمان را از نزدیک ببینیم و لمس کنیم، دریاهایش، رودخانه‌ها، کوه‌ها و جنگل‌هایش را، فصل‌به‌فصلش را و طلوع‌به‌طلوعش را.
 
غروب‌هایش را به نظاره بشینیم و زیر نور ماه همراه رقص موج‌های دریا حرکت کنیم. آدم‌های جدید ببینیم و فرهنگ‌های مختلف را تجربه کنیم. امروز که شروع به نوشتن خاطرات و سرگذشتمان کردم، ۲ سال از اتمام درمان انسیه می‌گذرد. خدا را شکر درمان موفقیت‌آمیز بوده و سلامتی انسیه دوباره برگشته است. حالا دیگر قطعا قدر روز‌ها و شب‌ها‌یمان و هر ثانیه زندگی‌مان را بیشتر خواهیم دانست. شما هم اگر رؤیایی دارید، قبل از اینکه دیر شود، برای تبدیل آن به واقعیت قدم بردارید. شاید فردا دیر باشد.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->