محبوبه عظیم زاده | شهرآرانیوز؛ جدا از چالشهایی که ممکن است برای هر مقام و هر مسئولی در جایگاهی که دارد اتفاق بیفتد، شاید خیلی بخت بلندی هم نداشته که در دوران وزارتش ویروس عجیبوغریبی به جان جهانیان و مردم کشورش افتاده است و حالا او در مقام وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و در رأس ستاد مقابله با این بیماری، باید برای تمام عواقب این مسئله پاسخگو باشد، آن هم در شرایط نابسامان اقتصادی و معیشتی مردم که خیلی اجازه خانهنشینی و در قرنطینهبودن را به آنها نمیدهد و با وجود عواملی مثل تحریمها که وضعیت را سختتر میکند.
سعید نمکی هم حالا یکی از همان چهرههایی است که بهواسطه کرونا نامش بیشازپیش بر سر زبانها افتاد و در سیری متوالی حرفهایش در رسانهها و فضایمجازی میچرخید و دستبهدست میشد. نمونه آخرش نقل دهان شدن پسرش بود که میگفتند از موقعیت آقازادگیاش سوء استفاده کرده و پول به جیب زده، اما کاری تحویل نداده است که البته بعد از ردوبدلشدن نامههایی بهانضمام یک عذرخواهی و یک بخشش، ماجرا ختمبهخیر شد.
برگزارشدن یا نشدن آزمونهای ورودی دانشگاهها در روزهای کرونایی یکی دیگر از مسیرهای سختی بود که نمکی بهشدت با آنها دستوپنجه نرم کرد، اتفاقی که باعث شد فشار زیادی روی او باشد تا بهعنوان وزیر بهداشت کشور اقدامی درخور انجام دهد که البته با وجود تمام بالاوپایینها و حاشیههایی که ایجاد شد، نتوانست برای برگزارنشدن کنکور اقدامی انجام دهد و تمام آزمونها فقط با تغییر زمان برگزاری، برگزار شد.
ماجرای اشتباهگرفتن یک پرستار برزیلی با پرستار ایرانی هم یکی دیگر از مسائلی بود که برای آن حسابی از سوی مردم با واکنش روبهرو شد و همین قضیه موج متلکهایی را در فضایمجازی علیه او به راه انداخت. حالا بهنظر تمام این اتفاقات و حاشیههای ریزودرشتی که در مدت وزارت او برایش پیش آمده، بیش از حد او را زیر فشار قرار داده است.
پیش از این هم گفته بود اگر فشارها از حدی بیشتر شود، ناگفتههایی را خواهم گفت و حالا بهظاهر سر درد دلش باز شده و در صحبتهای تازهاش گفته است: «من اشتباهی وزیر شدم. وزیرشدن چیزهایی میخواست که من ندارم. این کسوت داشتههای دیگری میخواست که من نداشتم.» دلش البته پرتر از این حرفهاست. خودش میگوید: «چند حمله به من شد که هیچکس از من دفاع نکرد و در هیچ رسانهای از من دفاع نشد.»
حتی گریزی هم به گذشته و روزهای آغاز شکلگیری کرونا از چین زده و گفته است: «وقتی از بستن پروازهای چین صحبت کردم، برخی خیلی سادهلوحانه به ما نگاه میکردند.» در حرفهای او گلههایی هم وجود داشت، گله از تحریمها و شرایط سختی که باید در کشور با آن دستوپنجه نرم کرد و اینکه: «در بهترین شرایط ۱/۶ تخت بهازای هر نفر داریم، درحالیکه کشورهای اروپایی دستکم سهبرابر تخت و پزشک و پرستار دارند.» صحبتهای او در فضایمجازی هم تا حدودی بازخوردهایی داشت، بازخوردهایی از ۲ جنس مثبت و منفی.
عدهای از در همراهی با او وارد شده بودند و معتقد بودند که او در شرایط سخت کنونی چندان هم بد عمل نکرده است و حتی از کارکنان درمان هم تشکر کردند. عده دیگری هم انگشت خود را بهسوی دولت گرفتند و گفتند دولت در زمینه کنترل کرونا ناکارآمد بوده است. همان صحبتی که خود نمکی هم در ۲ ماه گذشته به آن اشاره کرد و گفت: «نه اینکه نفهمیم این بازگشایی آمار را بالا خواهد برد، نه اینکه نفهمیم قطارشهری و اتوبوس وقتی یکسوم توان نقلوانتقال این جمعیت را دارد، با چنین پدیدهای روبهرو خواهیم شد، این ضعف و زانوزدن ما در مقابل اقتصادی بود که بیش از این ظرفیت و کشش نداشت.»