ملیحه ابراهیمی یزدی- 1400سال از واقعه عاشورا می‌گذرد و به رسم ادب و معرفت چند صد سال است که به سوگ امامی می‌نشینیم که اسوه صبر و مقاومت است. فلسفه عاشورا جدا از آشنایی بیشتر با زندگی اهل‌بیت(ع)، درس پس‌دادن در مکتب آزادگی، رهایی انسان از قید و بند‌های ذلت‌آور، انجام تکالیف در سخت‌ترین شرایط، عمل به وظایفی که با امر به معروف و نهی از منکر جان می‌گیرد و انسجام و وحدت بین آحاد مردم است که حسین(ع) و یارانش به‌خوبی ابعاد پنهان و آشکار آن را به تصویر کشیدند و با یک قیام پرشور، جاودانه‌اش کردند. آنچه امروز حائز اهمیت است، تلاش برای پر‌رنگ‌تر‌کردن ارزش‌های دینی است که نسل‌به‌نسل به ما منتقل شده است و البته از نقش اجتماع کوچکی چون خانواده و به‌دنبال آن جامعه نباید چشم‌پوشی کرد؛ چرا‌که تحقیقات گواهی بر این ادعاست که محیط‌های تربیتی، عامل اصلی رشد معنویت هستند. به بهانه روزهای پرشور حسینی که حال و هوای شهر را تحت‌تأثیر قرار داده است، بنا داریم کمی موشکافانه‌تر به ابعاد متعدد عزاداری بپردازیم؛ مسائلی که شاید به‌عنوان یک شهروند کمتر به آن توجه کنیم. با‌توجه‌به اینکه در شهری زندگی می‌کنیم که جز روزهای خاصِ عزاداری، در دیگر ایام نیز میزبان میلیون‌ها زائر و گردشگر است، خالی از لطف نیست که رسم مهمان‌نوازی و حتی مجاوری را به بهترین شکل ممکن به جا آوریم.
