پردیس تئاتر اجاره‌ای
تنها پردیس تئاتر خصوصی مشهد در شرف تعطیلی قرار گرفته است
غلامرضا زوزنی| با اینکه یک واحد مسکونی بوده است، با تغییراتی که در آن داده اند، به یک محیط تئاتری همه چیزتمام تبدیل شده است. دو سالن نمایش تئاتر و دو کلاس آموزشی، کافی شاپی در حدو اندازه خودش و یک استودیو و فروشگاه صنایع دستی جمع وجور باعث شده است بهره برداری از این واحد مسکونی که به یک مکان فرهنگی هنری در مشهد تبدیل شده است، به صددرصد برسد. نزدیک به 20نفر از این محل نان می خورند و در ماه، تعداد زیادی از شهروندان هنردوست مشهدی به پردیس تئاتر مستقل آمدوشد می کنند. حدود سال1393 بود که بچه های یکی از گروه های تئاتر مشهد تصمیم گرفتند سرپناهی برای خودشان دست وپا کنند. این شد که گروه تئاتر «پستو» تماشاخانه استاد انوشیروان ارجمند را در بولوار دانشجو راه انداختند. بعد از پایان قراردادِ اجاره آن ملک، به وکیل آباد48 آمدند و دو تماشاخانه در پردیس تئاتر مستقل که یکی از سالن هایش به نام استاد ارجمند است، راه اندازی کردند.
اما این پردیس تئاتر که تنها پردیس تئاتر مستقل شرق کشور است، به خاطر تغییر مالکیت درحال تعطیلی است. هرچه هم یاسر عودی و عادل توکلی -که پردیس تئاتر را راه اندازی کرده اند- تلاش کردند، راه به جایی نبردند. عودی خودش را مقصر می داند که با اعتماد به حرف مالک، ملکش را اجاره کرده است و حالا که تازه بعد از گذشت دو سال به نقطه سوددهی رسیده است، باید مکان را تخلیه کنند. با اینکه آن ها یک پردیس تئاتر مستقل هستند، اسمشان در فهرست پردیس های تئاتر مستقل کشور دیده نمی شود تا بتوانند از تسهیلات و حمایت های دولتی استفاده کنند: «درواقع اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و انجمن هنرهای نمایشی اصلا برایشان اهمیت ندارد که از این پردیس های تئاتر حمایت کنند.» این گفته یاسر عودی است که مدعی است مدیر پردیس، درخواست حمایت اداره ارشاد و شهرداری مشهد را داشته اما تاکنون پاسخی دریافت نکرده است.
به هرحال در آخرین تماسی که روز گذشته با مدیر این مجموعه فرهنگی گرفتیم، مشخص شد که امروز پردیس تئاتر مستقل واقع در نبش وکیل آباد48 جمع می شود و اگر از آن حمایتی نشود، معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظارش است.
یاسر عودی که بی رمق با ما حرف می زند، تقریبا انگیزه هایش را برای ادامه کار از دست داده است و می گوید: بخش زیادی از انرژی ما در پردیس، صرف بیرون کشیدن چو ب هایی می شود که لای چرخمان می گذارند. چون راه اندازی دوباره پردیس تئاتر در مکانی تازه، هم نیازمند انگیزه و انرژی است، هم نیازمند حمایت و سرمایه: «آن‌جاهایی که باید از ما حمایت کنند، پای کار نیستند. اصلا قوانین حمایتی و بخشنامه ها به اطلاع ما نمی رسد که بخواهیم آن ها را مطالبه کنیم. جامعه هنری تئاتر هم از تعطیلی پردیس فقط ناراحتند و اقدام دیگری انجام نداده اند.»
سال95 رئیس انجمن هنرهای نمایشی کشور گفت: هر فردی پردیس تئاتر مستقل راه بیندازد، 50میلیون تومان بلاعوض به او می دهند. ظاهرا عودی 20میلیون تومان در سال اول گرفته و 15میلیون تومان هم سال بعد و 15میلیون دیگر را هنوز دریافت نکرده است: «ای کاش نمی دانستیم این پول را می دهند؛ چون تا فهمیدیم قرار است 50میلیون تومان بلاعوض بدهند، رفتیم کلی خرج کردیم و سالن را تجهیز کردیم ولی هنوز جایش پر نشده است.»
پردیس تئاتر مستقل مشهد امروز نیاز به حمایت های حداقلی دارد. می بینیم که این محیط فرهنگی، بخشی از بار فرهنگی هنری مشهد را به دوش خود کشیده است و نیازمند توجه ویژه و تسهیلات است. به باور عودی، مدیران فرهنگی شهر مشهد هم تمایلی ندارند به گروه های تئاتر کمک کنند؛ چراکه به هر گروه بخواهند کمک کنند، صدای گروه دیگر درمی آید: «باید سازوکاری برای حمایت تبیین شود. شهردار سابق مشهد، آقای تقی زاده خامسی، حرف خوبی زد. او به تئاتری ها گفت هر وقت هم صدا شدید، بیایید تا از شما حمایت کنم. ما یک صنف نداریم تا امورمان را پیگیری و جامعه تئاتر را یکپارچه کند. مسئولان فرهنگی مشهد و استان اگر به چیزی نخواهند فکر کنند، باید به این موضوع بیندیشند که این جمعیت عاشق هنر و فرهنگ که پاتوقشان پردیس تئاتر بوده است، بعد از این باید کجا را برای رفت وآمد هنری پیدا کنند.»
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
