سانحه رانندگی در خواف خراسان رضوی هشت مصدوم برجای گذاشت (۲ آذر ۱۴۰۳) قتل فجیع جوان ۲۳ ساله تهرانی به جرم دفاع از ناموس تصادف در مسیر سبزوار- خوشاب یک کشته و ۲ زخمی برجای گذاشت (۲ آذر ۱۴۰۳) کاهش مصرف آب در مشهد، نتیجه اقدامات فرهنگی موثر است مسمومیت ۶ عضو یک خانواده با گاز مونوکسید کربن در نزدیکی مشهد (۲ آذر ۱۴۰۳) ۸ محصول غیرمجاز آرایش چشم اعلام شد برخی جاده‌های خراسان رضوی بارانی و لغزنده است (۲ آذر ۱۴۰۳) آیا میتوان با زن مبتلا به ایدز ازدواج کرد؟ پروازهای ایران‌ایر به فرودگاه استانبول روزانه شد جزییات حادثه سقوط آسانسور یک ساختمان مسکونی در خیابان قائم مشهد واژگونی خودرو در بجستان خراسان رضوی یک کشته برجای گذاشت (۲ آذر ۱۴۰۳) دستگیری ۳۸۶ متهم به سرقت در اجرای طرح اقتدار امنیت اجتماعی در مشهد زمان برگزاری کنکور سراسری ۱۴۰۴ اعلام شد تلاش‌های ماندگار استاد باقرزاده در توسعه دانشگاه فردوسی و رفاه دانشجویان اختصاص ۲.۲ هزار میلیارد تومان برای تکمیل طرح‌های نیمه‌تمام سیستان و بلوچستان آخرین اخبار از تأثیر معدل در کنکور توصیه‌هایی برای محافظت در برابر آلودگی هوا واژگونی خودرو در بولوار وکیل‌آباد مشهد بدون مصدوم و محبوس تنها نشانه پوکی استخوان «شکستگی» است ستاد حقوق بشر به تصویب قطعنامه پیشنهادی کانادا علیه ایران اعتراض کرد اختلافات مالی بین ۳ دوست در تهران منجر به قتل شد شمارش معکوس برای روشن‌شدن تنور نانوایی در محله عمار یاسر مشهد اعترافات مردی که همسرش را با کلنگ در مشهد به قتل رساند + عکس پیش‌بینی هواشناسی مشهد و خراسان رضوی (پنجشنبه، یکم آذر ۱۴۰۳) | تداوم بارش باران در غالب نقاط استان نگرانی وزیر بهداشت از روند نزولی زادوولد در کشور | ثبت کمتر از یک میلیون تولد در سال ۱۴۰۳ بازنشستگان تأمین اجتماعی فعلاً بیمه تکمیلی ندارند! (یکم آذر ۱۴۰۳) | لطفاً بیمار نشوید انجام ۱۵۰۰ عمل جراحی برای مجروحان حادثه لبنان در ایران تأکید معاون وزیر نیرو بر ضرورت اعمال مدیریت مصرف آب در مشهد افزایش مرگ‌ومیر ناشی از «هاری» در ایران کمبود برخی تجهیزات پزشکی در مشهد که حیات بیمار را به خطر می ‎اندازد
سرخط خبرها

شاید دوباره نوبت به ما برسد...

  • کد خبر: ۶۱۹۱۵
  • ۱۲ فروردين ۱۴۰۰ - ۲۲:۴۵
شاید دوباره نوبت به ما برسد...
حسین بیات - روزنامه نگار
 تردید عجیبی به جانت می‌افتد وقتی بخواهی از سالی بنویسی که همه روزهایش را هم جوار مرگ، شانه به شانه، قدم زده و گور رفتگان را شمرده است. سالی که هرچه تلاش می‌کنم نمی‌توانم لحظه شوخی را از میان روزهایش بیرون بکشم تا مگر شادی، این طفل یتیم بی کس، کمی به خنده رنگ بگیرد. با چنین خصوصیاتی، این روز‌ها بیش از آنکه وقت انتظار بهار و زندگی باشد، هنگامه انتظار رفتن شومی است؛ هنگامه بسته شدن پرده نمایشی ناخوشایند.
 
همین است که بیش از آنکه ذوق تماشای تولد یک قرن تازه را بریزد در دلت، به تماشای لش محتضر به نفس افتاده‌ای می‌ماند که نمی‌دانیم بعد از مرگش چه باید کرد؟

اگر روزگار برقرار می‌بود، مستی هوای این روز‌ها چنان جان و زوری می‌داد که می‌شد همه مردم این شهر را به مهربانی بغل کنی. اما روزگار، روزگار نیست و آغوش فراموشمان شده است.

البته که فراموشی‌ها زیاد است، اما بیش از آنکه حسرت نبود و آرزوی تکرار دوباره آن‌ها را داشته باشیم، باید نگران این باشیم که ما، آدم‌های بعد کرونا، دوباره خواهیم توانست خودمان باشیم؟

جایی خوانده ام که بازمانده‌های جنگ جهانی دوم تا مدت‌ها نمی‌دانستند «چطور باید با هم رفتار کنند؟» جنگ با آوارشدنش هم خانمان و خانواده از مردم گرفته بود، هم شیوه انسانیت و برخورد انسانی را. حال حکایت ماست؛ آوار کرونا، هم جان گرفته است، هم مردمی را.

این است که در این روزها، حالا که بالای نعش سال ۹۹ ایستاده ایم، به تماشا باید به این هم فکر کنیم که آیا بلدیم دوباره خودمان باشیم؟ شاید سال ۱۴۰۰ کرونا رفت و نوبت، دوباره به ما رسید. شاید دوباره نوبت آدم بودن و مردم بودن ما برسد. شاید...
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->