درباره نام نویسی انتخابات ریاست جمهوری و حاشیه‌های آن  | سودای خدمت یا شهرت؟

محبوبه عظیم زاده | شهرآرانیوز؛ حاشیه‌های انتخابات ریاست جمهوری امسال، از خیلی وقت پیش آغاز شده است؛ وقتی که روز به روز به خرداد و زمان نام نویسی نامزد‌ها نزدیک و نزدیک‌تر می‌شدیم و بازار حدس و گمان‌ها درباره اینکه چه کسی نامزد می‌شود و چه کسی نامزد نمی‌شود، داغ و داغ‌تر می‌شد. حدس و گمان‌هایی که البته صحبت‌ها و رفتار‌های گزینه‌های محتمل نامزدی برای ریاست جمهوری، بستر اصلی آن را تشکیل می‌داد.

در این میان، محمدجواد آذری جهرمی یا همان وزیر جوان دولت روحانی و محمدجواد ظریف، وزیر امورخارجه، جزو افرادی بودند که نامشان همیشه به عنوان یکی از گزینه‌های محتمل برای حضور در این رقابت آورده می‌شد. هرچند خودشان بار‌ها به صراحت این قضیه را رد و اعلام کردند که قصد شرکت در انتخابات پیش رو را ندارند.
این حاشیه‌ها حالا با آغاز زمان رسمی نام نویسی از کاندیدا‌ها شکل دیگری به خود گرفته و تصاویر عجیب وغریب دیگری را خلق کرده است. تصاویری که البته جدید نیست؛ مشابه سال‌های گذشته.

انگار یک رسم نانوشته است یا عده‌ای با خودشان قول وقرار گذاشته اند که میز نام نویسی، چهره‌های متفاوتی را به خودش ببیند. چهره‌هایی که می‌دانند شانسی برای انتخاب شدنشان وجود ندارد و تنها چیزی که بعد از خوابیدن این هجمه‌های موقت از آن‌ها باقی می‌ماند، تصویرشان در مقابل دوربین است و خاطره‌ای که می‌توانند در آینده برای خیلی‌ها تعریف کنند.

حالا لابه لای چهره‌های شناخته شده عرصه سیاست و حتی نظامی ها، بسیاری از مردم هم قصد کردند یکی از افرادی باشند که برای انتخابات ریاست جمهوری پیش قدم می‌شوند. اقدامی که البته وقتی مقابل دوربین قرار می‌گیرند و دلیل انتخاب شدنشان را از آن‌ها جویا می‌شوند، به نظر حسن نیتی پشت آن خوابیده است که اگر این جو گذرای انتخاباتی را کنار بگذاریم، به نظر شرایط نامطلوب اقتصادی کنونی و نوسان‌های بیش از حد متغیر‌های اقتصادی و درنتیجه بالاوپایین شدن زندگی روزانه مردم، حسابی در آن دخیل بوده است.

اما به قول کاربری: «درسته که میدان برای خیلی‌ها بازه و خیلی‌ها می‌تونن ورود پیدا کنن، اما‌ای کاش به جنبه‌های دیگه این ماجرا هم فکر کنین. به وقتی که گرفته می‌شه، به ازدحامی که ایجاد می‌شه، اونم تو این روزای کرونازده و از همه مهم تر، برای هر کاری یه پرستیژ ظاهری هم لازمه، چه برسه به نام نویسی برای انتخابات ریاست جمهوری کشور.» اگر پیگیر تصاویر و ویدئو‌های منتشرشده در همین روز آغازین نام نویسی بوده باشید، شما هم حتما تصویر داوطلبی را که کفن پوش برای نام نویسی در این کارزار بزرگ آمده بود، دیده اید. کسی که می‌گفت آمده ام تا مشکلات را حل کنم یا آن جوان دیگری که می‌گفت از پانزده سالگی در انتخابات ثبت نام می‌کنم و همچنان هم عزمش برای ادامه این مسیر جزم بود یا دختر موتورسواری که شناسنامه اش را رو به دوربین گرفته بود و از این می‌گفت که عاشق کشورش است و آمده است تا خدمت کند.

کاربران شبکه‌های اجتماعی هم با توئیت‌ها و اظهارنظرهایشان به این ماجرا‌ها واکنش نشان دادند. مطابق معمول، عده‌ای فقط ترجیح دادند از دریچه طنز و طعنه به این اتفاق نگاه کنند و بنویسند: «من اگر یک نفر رو پیدا کنم که تا ستاد انتخابات باهام بیاد، منم ثبت نام می‌کنم، ولی متأسفانه تنهام.» یا «طبق معمول، مشاهده می‌شه که افراد به خانواده گفتن می‌رم سر کوچه ماست بخرم و بعد اومدن وزارت کشور برای ثبت نام.» درمقابل، عده دیگری هم بودند که به این داستان انتقاد داشتند.

کاربری گفت: «انگار نه انگار که انتخابات ریاست جمهوریه!» شخص دیگری هم نوشت: «سودای قدرت با آدم چیکار می‌کنه!» در این میان کاربری هم چنین نوشت: «اینکه می‌گید می‌خوام خدمت کنم خوبه، اینکه می‌گید دلم برای کشورم می‌تپه، خوبه. ولی همین رفتارتون نشون می‌ده خیلی واقع بین نیستین و اهل حرکت‌های نمادین هستین تا حرکت‌های واقعی. کاش شما‌ها دیگه مثل کاندیدا‌هایی که می‌خوان به هر قیمتی رئیس جمهور بشن، نباشین.»