خیمه‌ای که از دل آتش دوباره متولد شد

حسین‌زاده عطار - در عبادی 30 همان حوالی انقلاب خانه‌ای بود شهید پرور. خانه پاتوق انقلابی‌های نوجوان بود؛ دبیرستانی‌هایی که عشق‌شان این بود تظاهرات کنند، بر در و دیوار اعلامیه بچسبانند و نگهبان روزهای ناامنی پیش از انقلاب محله باشند. سیدجواد و برادرش شهید سیدهاشم آراسته سردسته‌های گروه انقلابی محله بودند و گروه را یک جورهایی رهبری می‌کردند. خط ‌مشی می‌دادند. انقلاب هم که شد فعالیت‌هایشان را ادامه می‌دادند تا محله در امن و امان بماند. همان‌ها چند سال بعد که جنگ تحمیلی شروع شد لباس رزم پوشیدند و بند‌های پوتین‌هایشان را بستند و راهی شدند. 2برادر و 2عضو گروه تخریب‌ که خانه‌شان پاتوق مراسم مذهبی بود و بعد‌ها پدرشان همان خانه را وقف حسینیه کرد؛ حسینیه بیت الحسین(ع) و مجتمع فرهنگی مذهبی شهید سیدهاشم آراسته.

پاتوق تخریبچی‌ها
آن روزها این خانه شده بود پاتوق بچه‌های تخریب‌ جنگ. زائرانی هم که به مشهد می‌آمدند و جایی برای ماندن نداشتند اینجا را خانه امن خود می‌دیدند. پدر هاشم و جواد وقتی می‌دید خطشان، خط حسینی است، همه جوره همکاری می‌کرد؛ 2 اتاق از خانه‌اش را زبانی وقف حسینیه کرده بود برای برگزاری مراسم مذهبی تخریبچی‌های جبهه. در آن خانه چند سال بعد هم جلسات دعای توسل و ندبه و قرآنشان ادامه داشت. سیدجواد آراسته می‌گوید: با شروع جنگ من و هاشم از طریق بسیج محله عازم جبهه شدیم. بعد از آن باز هم مراسم مذهبی در خانه پدری‌ام برگزار می‌شد تا اینکه برادر شهیدم سیدهاشم هیئت را  در سال 62 تأسیس کرد و نامش را گذاشت « فدویان روح‌ا...» هیئتی که در ابتدای کار برای بچه‌های تخریب هم‌دوره‌ای من و شهید تشکیل شد. خانه 2 اتاق داشت که در اختیار فعالیت‌های مذهبی و فرهنگی ما قرار گرفته بود. بیشتر شب‌های جمعه اینجا جلسه دعای کمیل بچه‌های تخریب بود.

شهادتی که با وقف خانه به حسینیه انجامید
سال 65 که سیدهاشم شهید می‌شود پدر به یاد او خانه را وقف حسینیه می‌کند و از آن زمان فعالیت‌های مذهبی و فرهنگی حسینیه گسترده‌تر می‌شود. 20 سال بعد پدر شهید به رغم کسالت از بیمارستان راهی محضر می‌‍‌شود تا به نام حسینیه بر سر در خانه‌اش رسمیت بیشتری بدهد. برادر شهید می‌گوید: سال 85 که پدرم اینجا را وقف حسینیه کرد، خودش به خانه‌ای دیگر اثاث‌کشی کرد و ساختار این خانه را مانند حسینیه تغییر دادیم و این قصه فعالیت‌های عام‌المنفعه حسینیه تا سال 94 برای اهالی محله ادامه داشت.

اینجا فقط ویژه عزاداری و سینه‌زنی نیست
 از سال 85 هر سال ماه مبارک و روز میلاد امام حسن مجتبی(ع) توزیع مواد غذایی داشتند که هنوز هم رسمش در جلسه‌ای که یکی از اعضای هیئت تشکیل داده پا برجاست و در روزهای میهمانی خدا هزار و 500 خانوار بسته غذایی تحویل می‌گیرند. در این حسینیه فقط بحث سینه‌زنی و عزاداری مطرح نیست و برنامه‌های آموزشی و پرورشی مورد نیاز اهالی نیز برگزار می‌شود. کارهای فرهنگی هیئت از همان سال‌های تشکیل رها نشده و شامل کلاس‌های مشاوره‌ای و آموزشی است. برنامه‌های اردویی دارند.

یک دهه مخصوص نوجوانان
هیئت  حدود 120 عضو دارد که حدود 50، 60 نفرشان نوجوان هستند و دهه سوم محرم همه کارهایش بر عهده آن‌هاست و در اصل برگزارکنندگانش نوجوانان محله هستند. این هیئت برای تشویق نوجوانان به فعالیت‌های مذهبی و فرهنگی مسئولیت اجرایی آذین‌بندی و ... را هم به بچه‌های دبیرستانی سپرده‌اند و برای آن‌ها هیئت جداگانه نوجوانان تدارک دیده‌اند. برادر شهید آراسته می‌گوید: تعداد اعضای هیئت نوجوان در جلسه قرآن مختص خودشان 50، 60 نفر است که  شب‌های چهارشنبه با حضور قاری جوان و مطرح مشهدی آقای افشار برگزار می‌شود. روخوانی، تجوید و تفسیر قرآن هم هست. دهه سوم که می‌‌‌‍‌شود همه کارها را به خود نوجوانان می‌سپاریم. خودشان سخنران دعوت می‌کنند، خودشان عزاداری می‌کنند. اسم هیئت ویژه نوجوانان همان هیئت یعنی هیئت فدویان ثارا... رهروان روح‌ا... است.

یک جرقه حسینیه را سوزاند
سال 85 در اثر یک حادثه تمام حسینیه می‌سوزد و بسیاری از فعالیت‌های آن تعطیل می‌شود. آراسته می‌گوید: شخصی را آورده بودیم که حیاط حسینیه را تعمیر کند. در حال جوشکاری بود که جرقه‌هایش افتاد روی فرش‌ها و بعد از فر‌ش‌ها شیروانی آتش گرفت و بعد کل حسینیه سوخت. حادثه فقط 10 دقیقه به طول انجامید و وقتی آتش‌نشان‌ها آمدند حریق همه خانه را گرفته بود و دیگر راهی برای جلوگیری از آن نبود.
 از سال 94 آن حسینیه 2طبقه تبدیل می‌شود به خیمه‌ای بزرگ که اهالی دست در دست هم می‌دهند تا بتوانند در سال‌های بعد هم برنامه‌های فرهنگی و مذهبی را در کنار یکدیگر برگزار کنند.
برادر شهید آراسته می‌گوید: قرار شده در ساخت و ساز حسینیه، یک مرکز خیریه را هم در نظر بگیریم چون تأکید مقام معظم رهبری هم بر راه‌اندازی خیریه‌های مردمی است .
امسال هم هدفمان این است که در 3روز آخر اینجا موکب بشود و کاروان پیاده بیاید و هم اسکان و هم غذایشان با هیئتی‌ها باشد. بچه‌های هیئت چند موکب در جاده نیشابور دارند که کاروان‌ها را معرفی می‌کنند و ما اینجا در خدمتشان هستیم.  »