محمدناصر حق خواه | شهرآرانیوز - ۲ ایده درباره بازیگرشدن افرادی که در حوزههایی غیر از سینما و تلویزیون مطرح شدهاند، وجود دارد؛ عدهای آن را کاری بهشدت غلط و توهینکننده به بازیگران حرفهای و کهنهکار میدانند و بعضی هم درهای سینما و تئاتر و تلویزیون را بهروی همه باز میدانند. راستش هردو این ایدهها کمی حرف درست را با کمی حرف غلط مخلوط کرده و از داخلش ایدههای عجیبی بیرون کشیده اند. اینکه بازیگری به آموزش و تجربه و مهارتاندوزی نیاز دارد، بهشدت درست است؛ اینکه باید درهای سینما و تئاتر را بهروی ورزشکاران و خوانندهها بست هم بهشدت نادرست است. هرکس جدا از حرفه قبلی خود، اگر زمان کافی برای آموزش و تجربهاندوزی بگذارد و با مطالعه وارد بازیگری شود، بهشرط استعداد و پسند مخاطب میتواند بازیگر شود.
اما میخواهیم از هجوم خوانندهها به بازیگری حرف بزنیم؛ خوانندگانی که تاکنون هیچکدام موفق نبوده اند و احتمالا بعدی هایشان هم موفق نباشند. از فرزاد فرزین که این روزها از خیلی بازیگرها بیشتر جلو دوربین میرود تا رضا یزدانی که بهدلیل روابط خوبش با سینماییها چندباری جلو دوربین رفته است تا بنیامین بهادری و بازی در فاجعهای بهنام سلام بمبئی، تا امروز بازیگری ندیده ایم که بتواند با ورودش به سینما نوع جدیدی از بازی ارائه کند یا کاری متفاوت و خاص انجام دهد.
همه آنها تکرار است و نابلدیهای محضی که فقط بهدلیل داشتن چهرهای سرشناس و البته زیبا در حد یکیدو سکانس تحملپذیر است. اما این روزها با وجود کرونا و تعطیلشدن کنسرت ها، رسما بازیگری به شغل دوم بعضی خوانندگان تبدیل شده است! از امیر مقاره، خواننده ماکانبند، که چندسالی است بهسرعت مراحل شهرت را در خوانندگی طی کرده است و حالا در سریال جزیره سیروس مقدم بازی میکند تا سیروان و زانیار خسروی که هردو باهم در سریال حرفهای ایفای نقش میکنند و جستهگریخته خبرهایی از حواشی حضور آنان هم به گوش میرسد. علیرضا طلیسچی، خواننده تازهمعروفشده، هم که در رزومه اش حضور در دوسه برنامه تلویزیونی دیده میشود، این روزها در سریالی درحال ساخت بهنام سودا بازی میکند!
شاید سالهای گذشته حضور افتخاری و کوتاه بعضی خوانندهها در فیلمهای سینمایی و سریال ها، آنهم در نقش خواننده جذاب بود. شاید اگر خوانندههای قبلی که وارد بازیگری شدند، خوب میبودند، میشد این اخبار را هم قبول کرد. شاید اگر معیاری غیر از چهره زیبا و شهرت قبلی وجود داشت، میشد این حضورها را به فال نیک گرفت، اما چه بخواهیم قبول کنیم و چه نه، در بین کسانی که از حرفههای دیگر وارد بازیگری شده اند و با تلاش و تجربه و مطالعه و شاگردیکردن، این روزها به جایگاه خوبی رسیدهاند، فقط پژمان جمشیدی را میتوان نام برد. باقی همه کسانیاند که یا از سر تفریح و تجربه یا برای ارضای میل به شهرت بیشتر، با حداقل استعداد جلو دوربین ظاهر شده اند یا هم مثل این روزها و از سر بیکاری و تعطیلی کنسرتها، بازیگری به حیاط خلوت بعضی خوانندهها تبدیل شده است.