ترکیب ایده آل تیم ملی والیبال؛ تعصب باتجربه‌ها درکنار انگیزه جوانان

سعیده فتحی/شهرآرانیوز، هفته سوم لیگ ملت‌های والیبال در شرایطی به پایان رسید که همه تیم‌ها طعم شکست را چشیدند و اگر چه در صدر جدول لهستان، برزیل و فرانسه با پنج برد به پیش می‌تازند، ولی تیم ملی کشور ما با چهار پیروزی و دو شکست به آنچه که می‌خواهد، آرام آرام نزدیک می‌شود.
به نظر می‌رسد تیم‌های حاضر در این دوره از رقابت‌ها برای برنده شدن و قهرمان شدن نیامده اند بلکه برای بازی کردن آمده اند و اگر در کنارش برنده هم شدند چه بهتر، این لیگ ملت‌ها برای همه تیم‌ها تمرین بسیار خوبی است به خصوص برای تیم‌های المپیکی که می‌توانند جوانان شان را محک بزنند.
اما درباره بازی‌های ایران تا به اینجا باید گفت بازی نخست به نظر می‌آمد تیم ایران آنطور که باید روی ژاپن حساب باز نکرده بود و در غیاب کاپیتان معروف به مشکل خورد. ما در تقابل با تیم‌هایی که پیچیده بازی می‌کنند به دردسر می‌افتیم و ژاپن هم اینگونه بازی کرد و در مقابل حرکات ترکیبی آن‌ها به مشکل خوردیم.
روسیه تیم بسیار خوبی بود، آن‌ها خوب سرویس می‌زنند، اما ساده بازی می‌کنند. درست است ما این بازی را هم باختیم، اما خوب بازی کردیم و جوانان از این بازی جرقه زدند. همین که جوانان کم کم دارند خودشان را باور می‌کنند و اینکه جامعه والیبال و مربیان هم آن‌ها را باور دارند بسیار با ارزش است.
هلند هم مثل اکثر تیم‌ها برای تجربه اندوزی و سازماندهی به میدان آمده است و مثل تیم دهه هشتاد نبودند. بازی با هلند چیز خاصی برای اینکه بتوان تیم ایران را ارزیابی کرد نداشت آنهم به این خاطر که بازیکنان آن‌ها کم تجربه‌تر از ما بودند. هلند در سطح اول والیبال دنیا نیست و جانشین چینی شد که خودش حرفی برای گفتن نداشت!
اما کانادا تیمی است که والیبال را با نقشه و تاکتیک بازی می‌کند، سرویس خوبی هم می‌زنند، اما این سرویس تیمی خوب به معنی این نیست که شدت زیادی دارد و مثل برزیل نمی‌تواند یک تیم را بهم بریزد. کندی کانادایی‌ها روی دفاع تور به کمک تیم ما آمد و معروف این نقطه ضعف حریف را خوب متوجه شد. بازیکنان ایران با دریافت خوب میلاد عبادی پور بازی را سرعتی کردند و با نمایش بسیار دیدنی محمد موسوی توانستیم دفاع کانادایی‌ها را بهم بریزیم.
ایتالیا هم که با بازیکنان جوانش به میدان آمده نتوانست مقابل ایران حرف آنچنانی برای گفتن داشته باشد. در این بازی خوش رقصی سعید معروف روی تور به کمک ایران آمد و در کنار نمایش خوب صابر کاظمی و میثم صالحی توانستیم برنده شویم. در دفاع روی تور و سرویس هم بد نبودیم، اما می‌توانستیم عملکرد بهتری داشته باشیم.
بلغارستان هم تیمی نبود که بتوان از آن به عنوان محک جدی یاد کرد. اگرچه آن‌ها با زدن سرویس و حملات سرعتی سعی کردند ایران را تحت فشار قرار دهند، اما جوانانی همچون امیرحسین اسفندیار و بردیا سعادت به خوبی ظاهر شدند و در کنار بازیکنان باتجربه‌ای همچون سعید معروف اجازه خودنمایی به بلغار‌ها را ندادند.
در کل شاید این دوره اشتباهات جوانان ما زیاد باشد، اما ما کم کم داریم میثم صالحی را به عنوان یک بازیکن قدرتمند می‌شناسیم و امیدواریم آلکنو روی دریافت این بازیکن کار کند تا یک میلاد عبادی پور بهتر داشته باشیم.
صابر کاظمی هم کم کم تلاش می‌کند تا جای امیر غفور را پر کند. صابر باید روی پاس‌های کوتاه و تیز بیشتر کار کند و به یاد داشته باشد در والیبال بیشتر از دو دست استفاده می‌کنند، اما صابر بیشتر با یک دست و پا کار می‌کند. امیرحسین اسفندیار و بردیا سعادت هم نشان دادند پخته‌تر از گذشته شده اند و می‌توان به آن‌ها امید داشت.
بازیکنان باتجربه‌ای همچون سعید معروف هم با پختگی کامل و حسن نیت در خدمت تیم ملی به ویژه بازیکنان جوان هستند، باید همت و تعصب معروف را ستایش کرد. تیم‌ملی باید همیشه اینگونه پر انگیزه باشد، جوان‌ها از بزرگتر‌ها نیرو و اعتماد به نفس می‌گیرند، پس آفرین به سید و سعید و...