به بهانه پایان فصل دوم زیرخاکی خوش ساخت‌ترین کمدی دهه پنجاهی رسانه ملی

محمد ناصر حق خواه | شهرآرانیوز - خبر ساخت فصل اول زیرخاکی که منتشر شد با دیدن فهرست بازیگران و نام کارگردان، انتظار سریال بدی نمی‌رفت؛ آن هم در این آشفته بازار کار‌های کمدی بی نمک و کم کیفیت که یا با استاندارد‌های چند سال پیش می‌خواهند تماشاچی را بخندانند یا شوخی‌های به روزشان را در بدقواره‌ترین شکل کارگردانی و رنگ و نور و صدا به پیش چشم تماشاچی می‌کشند یا با تیم بازیگران ثابت و تکراری که شیره وجودشان کشیده شده است می‌خواهند روی اسب‌های برنده، اما پیر شرط ببندند. زیر خاکی هیچ کدام از این عیب‌ها را در خود نداشت. از همان قسمت‌های اول، توانایی بازسازی دقیق و پرجزئیات و بدون سوتی‌های فاحش دهه ۵۰ و رنگ و لعاب پیش از انقلابی کل اثر، توجه را جلب می‌کرد.

اما جلیل سامان، کارگردان زیرخاکی، فقط روی بازسازی دقیق زمان نگذاشته بود و سریال میزانسن‌های دقیق و حساب شده داشت و بازیگران بی برنامه جلوی دوربین رها نشده بودند. قاب‌ها خوش رنگ و نور و تماشایی بود و البته ریتم کار به دست نمک و استعداد بازیگران سپرده نشده بود و معلوم بود که با توجه و دقت کارگردانی سخت گیر تنظیم شده است. داستان سریال هم که به زندگی مردی ساده لوح که در دهه ۵۰ به دنبال پیدا کردن گنج است می‌پرداخت، تازه بود. البته سریال‌های دهه پنجاه و شصتی در این سال‌ها کم ساخته نشده است، اما سریالی که کمدی باشد و از کنار موضوعات حساس سیاسی و تاریخی با زبان طنز رد شود و نه تنها به سد ممیزی برنخورد بلکه جذاب و گاه انتقادی باشد، در همه این سال‌ها کم پیدا می‌شد.

اما از همه این‌ها گذشته، برگ برنده زیرخاکی و نقطه ممیز آن از سایر کار‌های مشابه، بازیگران درخشانش بود. پژمان جمشیدی سال هاست از زیر انتقادات پرحجم و بی رحمانه علیه ورودش به سینما و تلویزیون بیرون آمده و این حرف‌ها را با بازی‌های خوبش جواب داده است. او در زیرخاکی هم با گرفتن تیپی جدید و حفظ و پرورش آن در طی ۲ فصل، بلوغ خود در بازیگری را نشان داده است. ژاله صامتی هم سال هاست کار می‌کند و صدحیف که این قدر دیر به اوج محبوبیت رسید و این حجم از استعداد درخشان و بازی دل نشین چه در کمدی و چه نقش‌های جدی را به رخ تماشاگران کشید. او در زیرخاکی هم فوق العاده است. اما نقطه عطف این سریال نه بازی پژمان و ژاله به صورت مجزا که ترکیب درخشان این زوج است.

ترکیبی که البته در کار‌های سینمایی هم دیده شده بود، اما پاسکاری‌های درست و بجا و شناخت از بازی یکدیگر در زیر خاکی، فضایی جذاب ساخته است که بخش عمده‌ای از بار طنز سریال را به دوش می‌کشد. در این بین البته که نباید از بازی رایان سرلک، پسر کوچک و بامزه خانواده، هم گذشت که حالا دیگر تبدیل به یک ستاره شده است. حالا فصل دوم سریال هم تمام شده است؛ فصلی که با وجود کم رنگ شدن اتفاقات اساسی و تغییر روند‌های دراماتیک و ضعف‌های اندک قصه، هنوز خوش ریتم، خوش رنگ، بامزه و سرپاست و به شرط پیدا شدن قصه‌ای پرمایه و قوی، با این تیم بازیگران و عوامل پشت صحنه، یک فصل دیگر هم جای کار دارد.