تاریخ و ساعت دیدار صداقت کابل و نورزاد نیمروز در لیگ برتر فوتسال افغانستان مهران غلامی، بازیکن تیم ملی فوتسال افغانستان، راهی لیگ برتر اسپانیا شد به دستور رهبر طالبان، باغ‌وحش کابل به خارج شهر منتقل می‌شود وزیر صمت: مذاکراتی با افغانستان برای تهاتر سنگ آهن با شمش صورت گرفته است نماینده مردم خواف در مجلس از اختصاص هزار میلیارد ریال برای تکمیل زیرساخت‌های مرز شمتیغ خبر داد مدیرعامل راه‌آهن از راه‌اندازی اولین قطار مسافربری مشهد_ هرات در آینده نزدیک خبر داد طالبان به‌مناسبت عید قربان، ۴ روز تعطیلی عمومی اعلام کردند رئیس مرکز امور اتباع و مهاجران خارجی وزارت کشور: ما می‌گوییم آن‌هایی که قانونی‌اند، بمانند روزانه ۸۰۰ تُن کالا از مرز ماهیرود به افغانستان صادر می‌شود مهاجرستیزی در جامعه ایران عمومیت ندارد | نگاه به مهاجران قانونی ظرفیت‌محور نیست والی فراه: سفر به خراسان جنوبی پربار و سازنده بود حداد عادل: باید زبان فارسی را در هند و افغانستان حفظ کنیم کابل و اسلام‌آباد در تلاش برای احیای روابط | استقبال طالبان از ارتقای روابط دیپلماتیک با پاکستان نماینده مردم مشهد در مجلس: برخورد هیجانی با حضور دانش‌آموزان اتباع به بحران آموزشی منجر می‌شود افغانستان در سید یک قرعه کشی جام ملت‌های فوتسال آسیا ۲۰۲۶ قرار گرفت + جزئیات رئیس کمیسیون امور داخلی مجلس: حضور اتباع بیگانه در کشور باید براساس نیاز و موقتی باشد قیمت افغانی به تومان و دلار، امروز (شنبه ۱۰ خرداد ۱۴۰۴) رشد ۷ درصدی دارایی سرمایه‌گذاران خارجی در بورس ایران | افغانستانی‌ها پیشتاز استاندار فراه افغانستان وارد خراسان جنوبی شد مردم افغانستان جنایات رژیم صهیونیستی در غزه را محکوم کردند
سرخط خبرها

چرا مردم افغانستان نجنگیدند؟

  • کد خبر: ۷۷۸۸۸
  • ۲۷ مرداد ۱۴۰۰ - ۱۳:۲۷
چرا مردم افغانستان نجنگیدند؟
محمدکاظم کاظمی‌- ‌شاعر و نویسنده افغانستانی

پرسشی اکنون در سر بسیاری از عزیزان ایرانی ما می‌چرخد که چرا مردم افغانستان در روزهای اخیر در برابر طالبان نجنگیدند. این پرسش گاهی شکل اعتراض می‌یابد به این صورت که آن‌ها باید می‌جنگیدند.

 

ولی ما می‌توانیم قضیه را از یک منظر دیگر نگاه کنیم. سؤال را به شکل «سؤال» مطرح کنیم و در پی پاسخ برآییم. مردم افغانستان نیم قرن است که در حال جنگ هستند. پس اگر امروز نجنگیدند، باید دلیلش را پیدا کرد.

 

اصلاً نیم قرن چیست؟ ما در عصر جدید یعنی بعد از قرون وسطی سه ابرقدرت داشته‌ایم. انگلستان، شوروی و امریکا. و افغانستان تنها کشوری در جهان است که هر سه ابرقدرت آن را اشغال کردند، با مردمش درگیر شدند و در نهایت با خفت از آن‌ها بیرون رفتند. اما در همین نیم قرن اخیر نیز، آنان، باری با حکومت کمونیستی و باری با طالبان در مرحلۀ اول ظهورشان و باری در نوبت اخیر جنگیدند. نیروی ارتش افغانستان بیست سال است که با طالبان در جنگ است و بسیار فرماندهان و سربازان قهرمان در این جریان از دست داده است.

 

پس می‌شود حالا قضیه را از این منظر مطرح کرد. چه شد که مردمی که همیشه با اشغالگران و متجاوزان و حتی همین طالبان می‌جنگیدند، این بار و در هفته‌های اخیر نجنگیدند. وقتی قضیه را به صورت سؤالی مطرح کنیم می‌توانیم در پی پاسخ‌هایش برآییم و این را حدس بزنیم که لابد این نجنگیدن دلایلی داشته است.

 

حقیقت این است که مردم افغانستان برای تداوم جنگ انگیزه نداشتند، در حالی که حاصل آن، حفظ حکومتی دست‌نشانده بود که در ناکارآمدی، فساد، تبعیض قومی و زبانی بی‌سابقه بوده است. حکومتی که خودش بازی را طوری پیش برد که مملکت به نفع طالبان سقوط کند. حاصل دیگر این جنگ، کشته شدن، ویرانی و بی‌خانمانی بود که از عوارض ناگزیر جنگ است. به این‌ها بیفزاییم دیگر عوارض غیرمستقیم جنگ مثل رکود اقتصادی، ناامنی مرزها، مهاجرت دوباره و اثرات روحی و روانی آن را.

 

حالا مردم صبورانه و البته توأم با نگرانی، مراقب اوضاع جدید هستند. یا کشور بر مدار صلح می‌چرخد و مبارزه شکل مبارزۀ مدنی و فرهنگی می‌یابد، یا دوباره ناچار می‌شوند که دست به تفنگ شوند. من از آینده خبر ندارم و چه بسا که دوباره آتش جنگ روشن شود. ولی فعلاً بهتر است به مردم حق بدهیم تا اوضاع را بسنجند و مطابق شرایط عمل کنند.

 

منبع: کانال تلگرامی محمدکاظم کاظمی

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->