نخستین پرواز مشهد به کویته؛ گامی مؤثر در توسعه روابط ایران و پاکستان آخرین وضعیت تردد و تصادفات در مسیر‌های منتهی به مرز‌های خروجی اربعین مصدومیت ۹ نفر در تصادف شبانه در محور نیشابور - مشهد (۱۷ مرداد ۱۴۰۴) ۳۰ مصدوم در پی خروج قطار از ریل در مسیر کرمان _ زرند (۱۷ مرداد ۱۴۰۴) مأمور پلیس آستانه اشرفیه در درگیری با قاتل مسلح به شهادت رسید (۱۷ مرداد ۱۴۰۴) قطار تهران - کرمان از ریل خارج شد (۱۷ مرداد ۱۴۰۴) زلزله تربت‌جام خسارت نداشت (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) زلزله تربت جام را لرزاند (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) ۴ شرور تهران با شلیک پلیس دستگیر شدند زلزله تهران را لرزاند | واکنش موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران به اعلام نشدن زمین لرزه (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) کلثوم اکبری قاتل ۱۱ شوهر در دادگاه | ماجرای قتل‌ها چه بود؟ نوروفیدبک برای چه کسانی مناسب است - 5 متخصص زبده نوروفیدبک قوچان، خنک‌ترین شهر ایران در بامداد امروز (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) غرب استان تهران لرزید (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) تسکین درد‌های معده و روده با این دانه تابستانی استفاده از دم‍پایی در پیاده روی اربعین مناسب نیست هشدار وزارت بهداشت نسبت به مخاطرات تابش مستقیم نور خورشید شرایط دریافت مستمری توسط بازماندگان + نحوه محاسبه میزان مستمری تمامی امتحانات علوم پزشکی دانشگاه آزاد حضوری شد وزیر آموزش و پرورش در مشهد: شهادت حق شهید کاظمی بود و حیف بود که این مقام نصیب او نشود ۷ زائر ایرانی در تصادف ون با تریلی در ناصریه عراق مصدوم شدند (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) ۵۷۰۰ مجروح در جنگ اخیر | وزیر بهداشت خواستار پیگیری بین‌المللی جنایات رژیم صهیونیستی شد شروع اعزام‌های حج عمره از ابتدای شهریور | حضور پررنگ بانوان در لیست زائران وزیر آموزش و پرورش: بازنشستگان ۱۴۰۳ در اولویت پرداخت پاداش قرار دارند | پیگیری قرارداد کار معین معلمان خرید خدمات بیشترین علت نیاز زائران به امدادرسانی در پیاده‌روی اربعین، تصادفات جاده‌ای است پیش‌بینی هواشناسی امروز (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) | کاهش نسبی دما در شمال و غرب کشور سازمان هواپیمایی کشوری درباره‌ی تهیه بلیت پرواز‌های اربعین اطلاعیه صادر کرد آیا شیرین‌کننده‌های غذایی، بلوغ را در کودکان تسریع می‌کنند؟ چگونه احساس تشنگی را در پیاده‌روی اربعین کاهش دهیم؟
سرخط خبرها

کاش پرویز کردوانی بودیم

  • کد خبر: ۷۸۱۶۹
  • ۳۱ مرداد ۱۴۰۰ - ۱۲:۰۳
کاش پرویز کردوانی بودیم
عباسعلی سپاهی یونسی - روزنامه‌نگار

پروفسور پرویز کردوانی، پدر کویرشناسی ایران که این روز‌ها محیط زیست ایران بیش از دیگران در عزای او نشسته است، دلسوزی بود که در دو وجه کلان و خرد برای ماجرا‌های مختلف زیست محیطی و ازجمله مصرف آب راهکار داشت. او از آن جنس آدم‌هایی بود که به همان مقدار که دیدگاه‌های کارشناسانه برای معضلات و مشکلات زیست محیطی مملکت داشت، همان مقدار هم سعی می‌کرد رفتار خودش الگویی باشد برای آن‌هایی که می‌خواهند به محیط زیست کمکی بکنند.

 

یکی از حوزه‌هایی که او بیش از هر بخش دیگر برای آن فریاد زد، بخش مدیریت آب بود. او با سدسازی‌های بی برنامه، انتقال آب و... مخالف بود و چاره کار را در جایی دیگر می‌دید و البته کسی صدایش را نشنید. اما درکنار این فریاد زدن ها، کردوانی در خانه خودش هم به فکر پاسداشت و اجرای شیوه درست استفاده از آب بود؛ همین آبی که ما صبح تا شب، آن را مصرف می‌کنیم و کمتر فکر کرده ایم که چگونه می‌شود به سهم خودمان و در خانه خودمان به اسراف کمتر آن کمک کنیم.

 

یادم هست در چند برنامه تلویزیونی از او شنیدم که می‌گفت: باید شیر‌های دوش کم مصرف داشته باشیم، باید شیشه‌ای داخل فلاش تانک‌ها گذاشته شود تا آب کمتری مصرف شود. شنیدم که می‌گفت خودش از آب حمام کردنش برای تمیز کردن دستشویی استفاده می‌کند و این کار را کسی انجام می‌داد که مقام علمی او پروفسوری بود.

 

هیچ ابایی هم نداشت که بگوید من به جای اینکه سیفون دستشویی ام را بکشم، تشتی را که از آب دوش گرفتن پر شده است، توی دستشویی می‌ریزم تا تمیز شود. این مقدار از تعهد او دربرابر درست مصرف کردن آب و جلوگیری از هدررفت آن، آدم را شگفت زده می‌کرد.

 

کاش پرویز کردوانی بودیم


یادم است می‌گفت من سالی یک بار مایع دستشویی می‌خرم؛ چون داخل ظرف مایع دستشویی آب می‌ریزم تا وقت شستن دست ها، زودتر تمیز شوند، آب کمتری مصرف شود و آلودگی کمتری وارد زمین بشود.

 

اگر از پیشنهاد‌های کلان او در حوزه مدیریت آب بگذریم، پیشنهاد‌های به ظاهر خرد او در رویارویی ما با آب در خانه می‌تواند کاربردی و عملی باشد و بسیار هم به صرفه جویی در مصرف آب کمک کند. اینجا دیگر صحبت از این مدیر و آن مدیر در سطح کلان نیست که به سخنان پروفسور گوش نکردند و او را ناامید کردند.


اینجا ما شهروندانی هستیم که با نیم ساعت قطع شدن آب، صدایمان درمی آید، اما هرگز فکر نمی‌کنیم شیر آبی که باز کرده ایم، با چه سختی آب را به خانه ما می‌رساند، چه مقدار از این آب، پشت سد‌های ما مانده است و آیا بی انصافی نیست که برای شستن دست، برای آب کشیدن یک لیوان و کار‌های کوچک و بزرگ دیگر، این همه بی‌پروا و بدون ملاحظه، با آب مصرف کنیم؟

 

می‌شود پیشنهاد‌های پرویز کردوانی را به شیوه‌های مختلف تبلیغ کنیم. وقتی خیلی راحت می‌شود باغچه جلوی حیاط را با آب‌های حاصل از شستن میوه، شستن برنج، آب کشیدن دست و صد‌ها مورد دیگر آبیاری کنیم، چرا از آن غفلت می‌کنیم؟

 

به نظر می‌رسد در این بخش، رسانه‌های ما اعم از دیداری و شنیداری هیچ کاری نکرده اند و اگر هم کاری کرده ایم، آن کار سفارش به درست مصرف کردن بوده است، اما این را که چگونه درست مصرف کنیم، توضیح نداده ایم. انگار فقط خواسته ایم حرفی زده باشیم و از گردن خودمان رد کرده باشیم یا اگر اندک برنامه‌ای درباره این موضوع ساخته ایم، هرگز آن برنامه تداوم نداشته است.


درکنار رسانه ها، شهرداری نیز می‌تواند کمک بسیاری برای ذخیره آب‌های خاکستری کند، آن هم وقتی مجبور است برای آبیاری درختان حاشیه خیابان‌ها در بخش‌هایی از شهر، با تانکر به آن‌ها آب برساند. کافی است به این ماجرا جدی فکر کنیم؛ چه ما شهروندان و چه متولیان اداره شهر و ازجمله شهرداری. آن وقت خواهیم دید چه مقدار آب می‌توانیم ذخیره کنیم و از اسراف چه مقدار آب جلوگیری می‌شود. فقط کمی همت و اندکی فکر می‌خواهد و نگاه به شیوه زیست آدم‌های دلسوزی به‌سانِ زنده‌یاد پرویز کردوانی.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->